Geleceğimizin mimarları öğretmenlerimizin çalışma ve tatil günlerini hesaplayan, rahat şartlarda çalıştıklarını ve hak ettiklerinden fazla maaş aldıklarını söyleyen kişi toplumsal medyada yeni bir tartışma yarattı.
Gelin evvel öğretmenlerimizin çalışma şartlarına, şiddetli atama süreçlerine ve özel dal zorbalığına bi’ göz atıp ufak bir hesap yapalım…
Bugün hepimizin hasret duyduğu okul sıralarına geri dönüyoruz.
Çünkü bir toplumsal medya kullanıcısı, bir öğretmenin çalışma ve tatil günlerini hesaplayıp öğretmenliğin rahatlığına imrendiğini söyledi.
Gelin birlikte ufak bir hesap yaparak başlayalım.
İçinde bulunduğumuz 2023 yılını baz alırsak;
-
1 Ocak Yılbaşı (1 gün)
-
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı (1 gün)
-
-
Ramazan Bayramı (3,5 gün)
-
1 Mayıs Personel ve İşçiler Bayramı (1 gün)
-
19 Mayıs Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı (1 gün)
-
Kurban Bayramı (9 gün)
-
30 Ağustos Zafer Bayramı (1 gün)
-
Bir yılda 52 Cumartesi 52 Pazar tatili
-
Yıllık müsaade (14 gün)
Toplam bir memur yahut özel dal çalışanı bir yılda 135,5 gününü çalışmadan geçiriyor.
Buna ek olarak 40 günlük rapor ve mazeret tatilleri de yer alıyor. Bu da 175,5 gün ediyor.
Bu hesaba bakarsak memur/özel kesim çalışanı ile öğretmen ortasında yalnızca 9,5 gün fark elde ediyoruz.
Gelin biraz da öğretmenlerin hem iş hem de özel ömrüne göz atalım, zorlukları ve rahatlıkları karşılaştıralım.
4 yıllık Eğitim Fakültesi serüveniniz bitti. Artık öğretmensiniz! Tam her şey bitti derken aslında her şeyin daha yeni başladığının farkına vardınız. Evet, hakikat; KPSS!
Bir sene boyunca her günü, her anı ders çalışarak geçirdiniz. Sorulabilecek tüm soruların yanıtını ezberlemeye çalıştınız. Formüller ezberler derken bir de kenarda köşede Öğretmenlik Alan Bilgisi Testi’ne çalışmaya çalışıyorsunuz.
Bu da tam 3 imtihana tekabül ediyor.
Emeklerinizin karşılığını aldınız ve girdiğiniz imtihanlardan hoş puanlar aldınız. Tercihler yerleştirmeler derken son basamak mülakat kaldı. Liyakatsiz bir periyottan geçtiğimiz için bu kısım epeyce kritik…
Gerçi bu mülakatların geçtiğimiz aylarda kaldırıldığı bildirildi.
Atandınız diyelim, en az 30-40 kişilik devlet okulu sınıflarına giriş yaptınız. O denli bir devirdeyiz ki artık öğretmen-öğrenci ilgileri güzelce gevşemiş, öğrenciler öğretmenleri arkadaşları üzere görmeye başlamış.
Annem daima der ‘Biz vaktimizde saçımızı örmeden okula giremezdik, erkekler asker tıraşlıydı. Öğretmenlerimizi sokakta görünce bile temel duruşa geçerdik’ diye. Natürel bu hürmet yıllar içinde kayboldu gitti.
Anasınıfı, ilkokul, ortaokul ve lise… Her devrin kendine nazaran zorluğu var gerçekten. Hem çocuklara bir şeyler öğretmeye hem de onları denetim altında tutmaya çalışmak sıkıntı olsa gerek.
Hele bir de o çocuklar ergenliğe girdiyse asiliklerini görmezden gelip onların yapacağı en ufak berbat davranışı evvelce sezip engellemeye çalışmak sıkıntı olsa gerek.
Birçoğunun idolü olacağınız için yapacağınız her hareket, söyleyeceğiniz her kelam büyük kıymet gösteriyor. Aşikâr bir yerden sonra toplumsal medyada paylaştıklarınız, sokaktaki davranışlarınız bile öğretmenlik mesleğinizi etkilemeye başlıyor.
Saygısız öğrencileri rehabilite etmek, yaptıklarını görmezden gelmek artık ömür biçiminiz olmalı. “Öğretmen taktı bana ya”, “Hocanın eli çok sıkı, iki not veremiyor”, “Bu da bir şey öğretemiyor” yahut “Ne olacak canım bir puan daha verseniz?” üzere telaffuzlarla karşı karşıya kalırsınız.
Oysa siz elinizden gelenin fazlasını yapmışken… Hele bi’ de biraz problemli öğrenci ya da veliye denk gelirseniz maalesef sonuç öğretmene şiddet uygulamaya kadar gidiyor…
Hep Afet Hoca tadında olamazsınız ki!
Bazen de Mahmut Hoca olmanız gerekir. Yeri geldiğinde öğrencilerinize hoş dersler vermeniz gerekir. O vakit da büyük reaksiyonlarla karşılaşırsınız. Halbuki sizin isteğiniz yalnızca öğrencilerinizin düzgünlüğünü istemek ve mesleğinizi icra etmek.
Mecburi hizmet, doğu/şark vazifesi var bir de. Hele evliyseniz bu 3 yıl eşinizden, evinizden, ailenizden farklı kalmak manasına geliyor. Bazen tuvaleti bazen tahtası bazen ise sırası olmayan köy okullarında büyük uğraşlar vermeye başlayacaksınız. Sobasız okullarda öğrencilerinizle sarılarak ısınacaksınız tahminen de.
Ama onlara öğrettiğiniz her harf kalbinizi ısıtacak. Bu da fizikî olarak sizi ısıtmaya yetecek…
Laf ortamızda gittiğiniz yerde konut bulamayacak, bulduğunuzda da maaşınızın yarısından fazlasını kiraya vermek zorunda kalacaksınız.
Buraya kadar atanmış öğretmenlerle tıpkı şeyleri yaşıyormuşuz değil mi?
Bir de atanamadığınızı farz edelim. O vakit ise özel kesim kucağını açmış sizi bekliyor olmayacak natürel. Didinip uğraşıp bir yere girdiyseniz de geçmiş olsun, çok güç günler sizi bekliyor.
Sigorta yapmayan, yatırdıkları maaşın bir kısmını geri elden isteyen, resmi/dini tatillerde bile çalışmaya zorlayan yöneticiler sizi bekliyor.
Sizi bekleyen bir öbür şey ise ‘Parasını vermiyor muyuz? Bildiğin ne varsa öğret’ diyen veliler, sizi paralı çalışanı olarak gören öğrenciler…
Ve birtakım okullarda maalesef karşılaştığımız 12 saati zorlayan mesai saatleri.
Yani aslına baktığınızda her mesleğin kendine nazaran zorluğu ve rahatlığı var. Lakin şahsî görüşümü belirtmem gerekirse birkaç mesleği hiçbir şartta eleştirmemek gerekiyor.
Bu mesleklerin başında gelen de öğretmenlik… O denli kutsal, o denli pahalı bir meslek ki geride kalan tüm mesleklerin yolu öğretmenlerin elinden geçiyor.
Bugün hayatımızı kurtaran hekimi, konutumuzu yapan mühendisi, başımız sıkışınca aradığımız kolluk kuvvetlerini, ülkeyi yönetim edecek cumhurbaşkanını, hakkımızı savunacak milletvekillerini ve hatta ilerde çocuklarımızın gideceği öğretmenleri bile onlar yetiştiriyor.
Başöğretmen Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün de dediği üzere; Öğretmenler; Cumhuriyetin fedakar öğretmen ve eğitimcileri, yeni jenerasyonu sizler yetiştireceksiniz. Ve yeni jenerasyon sizin yapıtınız olacaktır. Yapıtın değeri, sizin maharetiniz ve fedakarlığınızın derecesiyle orantılı olacaktır. Cumhuriyet; fikren, ilmen, fennen, bedenen kuvvetli ve yüksek karakterli koruyucular ister.
Geleceğimizin mimarı olan öğretmenlerimizin gerektiği saygıyı görmesi gerektiğini söyleyip kelamı toplumsal medya kullanıcılarına bırakıyorum.
Öğretmenlerin de öğrenciler üzere 3 ayın hepsini tatil geçirdiğini sanan şahıslar var mesela.
Bilmeyenler için söyleyeyim; atanmış bir öğretmenin tatili Temmuz ayında başlar ve Ağustos ortasında biter. Şayet özel dal öğretmeniyle maalesef ki sömestr ve yaz tatillerini pas geçer. Ya maaş almaz ya da o üç ayda da minimum fiyata çalışmaya devam eder.
İki tarafın niyetlerini de sizlerle paylaşacağım, son kelamı ise size bırakacağım!
Peki siz bu husus hakkında ne düşünüyorsunuz?
Yorumlarda buluşalım!
