Valla olsa da gitsek!
1. Kısır, patates salatası, alman pastası, yaprak sarma ve tepsi böreği üzere envai çeşit yiyeceğin olduğu devasa sofralar karşısında şok olurduk.
Bir an evvel selam sabah faslı geçse de yiyeceğe dalsak diye hangimiz heyecanla beklemedik?
2. Mesken sahibinin ‘ikinci tabak’ sorusunu annemizin dürtüklemeleri yüzünden reddederdik.
Yemek istiyorum anne rahat bırak beni!
3. Konut sahibi ve başka bayanların çocukları ile bir odaya kapatılıp oynamak zorunda bırakılırdık.
Kimilerini sevsek de bu hepsi ile oynayacağımız manasına gelmiyor!
4. Ortamda çok seri dönen dedikodu ağına daha fazla katlanamayarak kendimizi tüle sarardık.
Problemden o perdeler oyuncağımız olurdu. Kızlar gelinlik yapardı.
5. Yaşlı teyzelerin daima soru ve iltifatlarına maruz kalıyorduk.
Sabun kokan elleriyle yanaklarımızı sıkar zorla severlerdi. Valla bezdik.
6. Türk kahvesinin çok ziyanlı bir şey olduğu palavrasıyla büyüdük.
Güya kahve içsek dünyanın sonu gelecekmiş üzere yansılar alıyorduk. Sahi neden o denli yapıyordunuz?
7. Seri altın akışını görünce şok olurduk.
Az evvel istediğim oyuncağı almamıştın ama!?
8. Her annede olan o klasik parfüm kokusuna maruz kalıyorduk.
Şu an bile tanırım o kokuyu…
9. Her teyzemiz kesinlikle eltisinin yeğeninin torununu öven sözler kullanırdı.
Pekala ya annemizin ‘sen neden bu türlü değilsin’ dercesine sorgular bakışları…
10. Altın günündeki bayanlar olağan bir muhabbet döndürürken bir anda ayaklanıp göbek atmaya başlardı.
Hayır biri haber verse bari!
11. Gün sırası bizdeyse ayakkabı yoğunluğundan konuta giremezdik.
Bir de annemiz o ayakkabıları dizme misyonu verdiyse kaçacak delik arardık.
12. Tek toplumsal aktivitesi bu altın günleri olan teyzeler dolapta yıllardır duran vatkalı kıyafetlerini giyerdi.
Lakin ne süslenmek?
Siz çocukluğumuzun vazgeçilmezi altın günleri hakkında neler hatırlıyorsunuz?
Yorumlarda buluşalım…