Kaygı sinemaları izlemeyi seviyor musunuz? İzleyecek bir kaygı sineması mi arıyorsunuz? O vakit The Conjuring serisinin yeni sineması tam size nazaran. Serinin 3. sineması olan “The Conjuring: The Devil Made Me Do It” 2021 yılının en yeterli dehşet sinemalarından biri olmaya aday. Serideki öteki sinemalar üzere bu sinema de gerçek bir kıssaya dayanıyor. Sinema, şeytani güçleri suçlayarak cinayetten sıyrılmaya çalışan Arne Cheyenne Johnson’ın davasına odaklanıyor. Gelin bu farklı öykünün detaylarına bir göz atalım…
Kaynak: https://www.mentalfloss.com/article/6472…
1. Alan Bono cinayeti Brookfield, Connecticut tarihinde kayıtlara geçen birinci cinayet oldu.
1981 yılında, 19 yaşındaki Arne Cheyenne Johnson ve 26 yaşındaki kız arkadaşı Debbie Glatzel, 40 yaşındaki konut sahipleri Alan Bono’nun çalıştığı Brookfield Kennels’ın üst katındaki dairede yaşıyorlardı. 16 Şubat 1981’de çift, Bono ve Johnson’ın üç genç akrabasıyla konutta oturuyordu. Öğlen yemeği ve müziğin tesiriyle çok içen Bono’yu gören 9 ve 15 yaşlarındaki Glatzel kızları oradan çıkarmak istediler.
Bu, Bono ve Johnson ortasında şiddetli bir tartışmaya yol açtı ve bu sırada Johnson, Bono’yu bir çakıyla dört beş kere ölümcül bir halde bıçakladı.
Brookfield polis şefi John Anderson, tıpkı yıl Washington Post’a verdiği röportajda bu olay kasabanın 193 yıllık tarihindeki birinci cinayet olsa da şöyle dedi: “Bu olağandışı bir hata değildi. Sıra dışı olan şey, olayın akabinde gelen medyanın çok ilgisiydi.”
2. Arne Cheyenne Johnson’ın şeytani güçlerin bu cinayeti işlemesine neden olduğunu söylediği savunması tüm ülkede ilgi çekti.
twitter.com
Johnson’ın Bono’yu öldürdüğü ortadaydı. Lakin, kendisinin savunma avukatı Martin Minnella 19 yaşındaki Johnson’ın savunmasında cinayeti işlemesine şeytani güçlerin neden olduğunu söyleyerek hatasız olduğunu kanıtlamaya çalışmasını planladı. Duruşma öncesi müvekkilinin savunmasını medyaya duyurdu. Bu da epeyce ilgi çekti.
3. Şeytani güçler savunmasının ortaya çıkışı Conjuring serisinin ünlü çifti Ed ve Lorraine Warren ile başladı.
Johnson’ın tutuklanmasından sonraki gün Lorraine Warren polisi arayıp cinayeti şeytani bir varlığın işlediğini söyledi. Yani aslında Johnson şeytani bir varlığın onu suçladığını söylemedi yalnızca Bono’yu bıçakladığını hatırlamadığını argüman etti. Fakat, olay yerindeki bir polis memurunun tabirine nazaran Johnson polise “Sanırım birine ziyan verdim.” dedi. Avukat Minnella, savunma stratejisinde Warren çiftine güvendi. Minnella, bir röportajda çiftle görüştükten sonra bu davayı almaya karar verdiğini söyledi.
4. Şeytani varlıklar öyküsü, bir çocuğun bu varlıklar tarafından ele geçirildiğinin düşünülmesiyle başladı.
Paranormal olaylarla ilgili “A Haunting” isimli belgesel-dizinin bir kısmında Johnson ve Glatzel, Arne’ın ailede şeytani güçlerin tesiri altında kalan birinci kişi olmadığını söylediler. Tezlerine nazaran, olaydan aylar evvel Arne ve Debbie öbür bir konut kiraladığında Debbie’nin 11 yaşındaki erkek kardeşi David, “yaşlı adam” olarak isimlendirdiği berbat niyetli bir ruhun kendisini meskende bulunan su yatağına ittiğini sav etti. Sonrasında da her yerde bu yaşlı adamı gördüğünü söyledi. Çocuk garip seslerle konuştu, bağırdı ve etrafa saldırdı. David’in annesi Judy Glatzel, oğlunun berbat ruhlar tarafından ele geçirildiğine inanıyordu. Daha evvel Warren çiftinin hayaletler üzerine konuşmasını gördüğü için de onları aradı.
5. Warren çifti birçok makus ruhun David’i etkilediğine inanıyordu.
Ed Warren, 1981 yılında People mecmuasına verdiği bir röportajda “Çocuğu 43 berbat ruhun etkilediğini biliyoruz. İsimlerini söylemesini istedik ve David bize 43 isim verdi.” dedi. Bu nedenle Ed ve Lorraine, David’i kurtarmak için küçük şeytan çıkarma ritüelleri dedikleri ritüeller yaptılar. Bunlardan biri sırasında Arne Johnson’ın makûs ruha David’i bırakması ve onun yerine kendisini etkilemesi için yalvardığı söylendi. Debbie Glatzel, bundan sonra sevgilisinin garip davranmaya başladığını söyledi. Debbie insanlara, “Cheyenne transa girerdi, Makus ruhları gördüğünü söylerdi. Daha sonra hiçbir şey hatırlamaz.” diyerek sevgilisinin durumunu anlattı.
6. Hiçbir resmi şeytan çıkarma ritüeli düzenlenmedi.
Bridgeport piskoposu, Glatzel ailesi akıl sıhhatlerinin yerinde olduğunu kanıtlamak için ruhsal testlere girmeyi reddettiklerinden ritüeli onaylamayı reddetti.
7. Arne Cheyenne Johnson’ı tanıyanlar davranışları hakkında bir muhabire konuştu.
twitter.com
Glatzel ailesi ve Warren çifti Johnson’ı savundu. Lakin, muhabir Lynn Darling The Washington Post için olayla ilgili yaptığı araştırmada ismini vermek istemeyen kaynaklarla görüştü. Görüşmelerde kaynakların Johnson’ı “çabuk öfkelenen ve eşi dediği kız arkadaşına çok derecede sahiplenici davranan bir kişi” olarak tanımladıklarını belirtti. Ayrıyeten, kaynaklar Darling’e Arne’ın çalıştığı yerde bir tartışma sonrası içi doldurulmuş bir hayvanı bıçağıyla modüllere ayırdığını da söylemiş.
8. Warren çifti, Johson’ın davası başlamadan evvel bile onun kıssasıyla ilgili kitap yazacaklarını söyledi.
Muhabir Lynn Darling mevzuyla ilgili Warren çiftiyle de görüşme yaptı. Johnson’ın davası mahkemeye gitmeden evvel bile Lorraine Warren, Darling’e “Bunun hakkında bir kitabımız olacak mı? Evet, olacak. Bu bahiste ders verecek miyiz? Evet, vereceğiz.” dedi. Dava hakkında rastgele bir sinema yapımcısıyla konuşmaya başlayıp başlamadıkları sorulduğunda “Hayır, görüşmüyoruz. William Morris Ajansı’ndaki yardımcılarımız görüşüyor.” dedi.
9. Arne Cheyenne Johnson’ın öyküsü hakkında 1983 yılında bir sinema çekildi ancak sinemada kimsenin gerçek ismi kullanılmadı.
1983 yılında çekilen ‘The Demon Murder Case’ sineması Johnson’ın davasıyla ilgiliydi. Sinemada Kevin Bacon başrolü üstlenirken Andy Griffith ve Beverlee McKinsey, evli paranormal araştırmacı rollerini üstlendiler. Lakin sinemada bireylerin isimleri değiştirildi.
10. Lorraine Warren’a mevzuyla ilgili olan “The Devil In Connecticut” kitabında yanlış bilgi verdiği tez edilerek dava açıldı.
www.youtube.com
Birinci olarak 1983’te yayınlanan “The Devil In Connecticut”, Warren çifti ve müellif Gerald Brittle’ın birlikte yazdığı bir kitaptı. Kitap 2006’da yine basılmaya hazırlanırken David Glatzel ve ağabeyi Carl, Ed vefat ettiği için yalnızca Brittle ve Lorraine’e mahremiyet hakkının ihlali, iftira ve yanlış bilgi nedeniyle kasıtlı olarak duygusal ezalara neden oldukları için dava açtılar. Olay sırasında 16 yaşında olan Carl, her şeyin Warren çifti tarafından yaratılmış bir aldatmaca olduğunu söyledi. David’in 1981’deki davranışlarının şeytani varlıklar nedeniyle değil teşhis edilmemiş akıl hastalığı nedeniyle gerçekleştiğini savundu.
11. Glatzel kardeşler davayı kazanamasalar da kitabın yine basılmasını engellediler.
Glatzel kardeşler davayı kazanamadılar. Lakin, kardeşler kitabın tekrar basılmasını engellemeyi başardılar. Brittle, 2021’de Hartford Courant ile yaptığı bir röportajda, “Davadan ve Carl Glatzel’den bıktığım için kitabın basılmasını durdurdum. Buna değmezdi. Basımın durdurulmasının kitabın hakikat olduğu gerçeğiyle hiçbir ilgisi yoktu.” dedi.
12. Arne Cheyenne Johnson’ın savunması onu kurtarmadı.
Yüksek Mahkeme Yargıcı Robert J. Callahan, avukat Minnella’nın Katolik rahipleri, paranormal araştırmacıları ve Glatzel ailesinin üyelerini içeren şahit listesini reddetti. 24 Kasım 1981’de Johnson, cinayetten mahkum edildi. 10 ila 20 yıl mahpus cezasına çarptırıldı, fakat beş yıldan az hapishanede kaldı. 23 Ocak 1986’da AP, 24 yaşındaki Johnson’ın Somers’deki Connecticut Islah Enstitüsü’nde örnek bir mahkum olduğu için kurallı tahliyeyle erken hür bırakıldığını bildirdi.
13. Arne Cheyenne Johnson ve Debbie Glatzel ayrılmadılar.
Johnson ve Glatzel 30 Ocak 1985 tarihinde Johnson hala hapisteyken evlendiler. Çiftin iki oğlu olduğu biliniyor. Debbie 2006 yılında verdiği röportajda Johnson’la ilgili, “Aşkımız daha da güçlendi. Kardeşimi kurtarmak için kendini feda etmeye hazırdı.” dedi.
Sinemanın uyarlandığı gerçek kıssa hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım…
İlginizi çekebilecek öteki içeriklere buradan ulaşabilirsiniz.