Nasıl gidiyor?
Hoş gidiyor, tatile girdik. Dönem finalimiz verildi. Yakın bir vakitte tatili hissedeceğim ve yaşamaya başlayacağım diye düşünüyorum. Bir de Adana‘nın havası ile buranın havası tıpkı değil. Orası o kadar sıcak ve yaz erken başladı ki artık dönem bitmiş kış gelecekmiş üzere hissediyorum.
Adana mutfağı ile ortan nasıl?
Adana mutfağı, biraz pişmanlık sebebi oluyor açıkçası. Zira asla yediğine içtiğine dikkat edemiyorsun. Her yerde daima etle karşılaşıyorsun. Biraz eti sevdiren, ciğeri sevdiren, Adana kebabını sevdiren bir yer oldu.
Sen, kendini izler misin?
Evet, izlerim. Ben, kendimi izleyemiyorum ve objektif bakamıyorum diyeni çok duyuyorum. Başlarda zordu lakin sonradan izlemeden bu işin daha sağlıklı ilerletilemeyeceğini en azından kendimi geliştirme tarafından eksik kalacağımı fark ettim. O yüzden çalışmamın bir kesimidir benim kendimi izlemem.
Kendinle barışık mısın?
Barışığım zira bu işi kendinle barışmadan yapamazsın. Bir de hoşluk üzere her şey izafi. Tahminen kendini beğenmediği için izleyemiyor. Kişi, kendini izleyemiyorsa sebeplerini sorarım. Tahminen oyunculuğunu yetersiz buluyor, tahminen karakteri sevmiyor. Her şey o kadar değerli ki aslında bu işi yaparken. Seyirciye sevdirmek için mi yapıyorsun yoksa bir emelin mı var? O karakteri oynarken nasıl bir yerden besleniyorsun? Bunların hepsi çok kıymetli sorular. Her şeyden kıymetlisi, ne oynamak istediğinden emin değilsen kamera karşısında eksiklik okuyacaksın kendinde.
Probleme yalnızca mesleğini icra etmek olarak mı bakıyorsun yoksa sanatsal bir tarafı var mı senin için?
Ben mümkün olduğunca kendimi sanatın içinde bir yerde pozisyonlandırmak isterim. Hem artık hem daha sonrası için. Fakat kimi ticari korkular, meslek sahibi olmanın getirdiği birtakım beklentiler, hayatını idame ettirmek üzere durumlar için vakit zaman esnetebilirsin. Çok da kendimden ödünler vermeyi sevmiyorum. Bir mesleği yapıyorsam o mesleğin beni doyurması, beslemesi lazım. Ben çok para kazanacağım diye oyuncu olmadım.
Adana sokaklarında durumlar nasıl?
Pandemiden evvel çok hoştu. Çok hoş anılarım var. Hala bu durumu unutuyorlar zira ülkelere nazaran değişiyor. Mesela kısa vakit evvel Lübnan‘a seyahatim oldu. Dizimiz orada da çok izleniyor ve seviliyor. 2 tane televizyon programına katıldım, mecmua çekimi yaptım. Çok seviliyorum ve ilgi görüyorum. Birebir vakitte dizimiz de bu türlü. Orada pandemi şartları o kadar yok ki herkes partiliyor ve günlük hayatına dönmüş.
Vaka var mı?
Biz gittiğimiz vakit yok üzere bir şeydi. Artık hiç yok. Beşerler daima partiliyorlar ve taban dibeler. 2-3 gün sonra doğum günüm ve oradan bir arkadaşım gelecek. Buradan beklentisi o kadar fazla ki. Burada yerler hala kapalı ve oradaki üzere cümbüş yaşantısına dönemedik diyorum lakin çok anlaşılır olmuyor bu.
Lübnan sana neler kattı?
Bir kez içsel olarak çok büyük bir farkındalık yarattı. Dizide ne kadar küçük bir alanı kapladığını düşünsen de aslında ne kadar büyük bir yankı uyandırdığını fark ediyorsun. Bu yaptığın işin aslında o denli kolay olmadığını, görünmeyen bağlarla bir sürü etkileşim kattığını ve bunun içinde hayli fark edebildiğim bir şey olduğunu gördüm. Tıpkı vakitte da maksatlarını de büyüten ve senin bu işe karşı isteğini besleyen ve okşayan bir şey. Oradaki ilgiyi fark edince bırakırım diyemiyorsun. İleriye dönük daha keskin gayeler koyma gereksinimi duyuyorsun. Rastgele bir mesleği yapsaydım ki ben sanayi mühendisliği mezunuyum. Oyunculuk benim daha evvel hayalini kurduğum bir şey değildi. Lakin içine girince daha büyük kitlelere ulaşabileceğini görüyorsun.
Endüstri mühendisinin yolu nasıl oyunculukla kesişebilir?
Aslında benim hayatımda daima sanat vardı. Üniversitede okurken hobi olarak hayatıma girmişti. Etrafımda o kadar çok buna teşvik eden arkadaşım oldu ki ailemde de bu işi yapanlar vardı. İşin yapım tarafında olanlar, üretimciler, reklamcılık dalında olanlar… Aslında daima duyduğum bir işti bu.
Orada aldığın haz ikna etmekten mi kaynaklanıyor? Temel ideolojisi ve beslenme kaynağın ne oluyor?
Evvel kendim inanmak. Ben diğer beşerlerle ilgili fikir verme isteğindeyim. Mesela tecavüz sahnesinden bahsedeyim. O kadar hoş bir performans sahnesiydi ki benim için orada tecavüze uğrayan bayanların sesi olabilmiştim. Her türlü yaşanan olaya, hayata bir bakış sunmak bir getirmek aslında büyüleyici olan.
Hayatındaki en hudutlu kişi kim?
Galiba benim. Öfkesini de çok dolu yaşayan biriyim.
En çapkın kişi kim?
Abim.
En cömert kişi kim?
Ali Sabuncugil.
En şaşırtan?
Ben kolay şaşıran biri değilim galiba. Zira yok o denli biri. Rastgele birinin ismini vermeyeyim yanlış olacak.
Sen sıkıntı mu şaşırırsın?
Ben kendimi şaşırtabildiğim vakit haz duyan biriyim. Kendi hudutlarımı aşmak için kendimi aşırtma yolunda ilerliyorum. Zira kimseden bir beklentim yok ve bunu kısa bir vakitte öğrendim.
Beklentisiz yaşanır mı?
Doğal ki beklentilerim var. Mesela sevgilimden ya da iş hayatından beklentim olur. Lakin beklentilere tutunmamaktan bahsediyorum.
En son en çok istediğin şey neydi?
Oyuncu olmaktı. Bir anda çok tutulmuştum ve oldu. Zati 3 yıllık bir serüven benim için.
En son en çok hüzünlendiğin şeyi paylaşabilir misin?
Lübnan’da iken hüzünlendiğim bir şey oldu. 3 gün boyunca oraya menajerim ile birlikte gitmiştik ve aslında ailemden gelmek isteyen biri olmuştu. Gelemezdi zira bu bizim için ayrılan bir iş programıydı. Bir gün onunla konuşmak için vakit bulmaya çalıştım ve konuşamadım. Kendimi işine kaptırıp da herkesi unutan, paha bilmeyen biri üzere hissettim. Gecenin bir vakti aradığımda şöyle oldu. 24 saat hiç aramadım ve gece aradığım üzere açtı ve çok güler yüzlü bir formda karşıladı. O an daha da utanmıştım. Kapattıktan sonra baya ağladığımı hatırlıyorum.
En son en çok neye hayır dedin?
Sanırım doğum günümle ilgili bir parti organize edilecekti. Bunu istemediğim için hayır dedim. Çok sıkıntı oldu fakat hayır dedim.
Pandemiden dolayı mü parti istemediğin için mi?
Parti istemedim. Ben, tatil başladığı vakit kendimle kalmak isterim. Yalnızlık ararım ve o bana daha güzel gelir. Ben şimdiye kadar hiç doğum günümü kutlamadım zati.
Yalnız kaldığın vakit ne yaparsın? İçsel seyahate mı girersin?
Ben hiçbir şey yapmadan durmayı çok seviyorum. O, bana çok şey katıyor.
En son en çok neye şaşırdın?
Yanıtının olumlu olacağını beklediğim bir şey vardı. Ancak kendimden çok emin olduğum bir yerden döndü ve olmadı. Ona çok şaşırmıştım.
En son en çok neyi yanlış anladın?
Bazen her şeyin üstüme geldiği vakitlerde en yakın arkadaşlarıma sert çıkabiliyorum. Tahminen nazım geçtiği için.
Birinin gönlünü kırdıktan sonra sonraki gün ben düzeldim mi diyorsun?
Ben bu türlü olduğum için özür dilemek istemiyorum. Bu yüzden yakın arkadaşım.
Süreli arkadaşların mı onlar?
Hiç o denli değil. Ben telafi etmek için yapmıyorum ancak telafi ediyorum herhalde. Onların hayatında oluşum bir biçimde telafi getiriyor.
Hayattaki duygusal problemlerini daima kolay yolla çözmeye çalışıyorsun.
Lakin her şeyi kolaylaştırmak zati hoş bir şey değil mi? Bence herkesin bu yolu tercih etmesi gerekiyor. Yoksa yaşayamayız ki bu kadar karmaşık hayatı bir de biz karmaşık hale getirirsek.
Ona aslında o denli olmadığını anlatır mısın?
Sen ve ben farklı iki insanız. Senin renk skalan benimkiyle eş değil. O yüzden kendini, kendi yolunlar tatmin etmenin bir yolunu bulmalısın. Benimle alakalı fikirlerini kendine sakla.
Kendini affettirebileceğin bir andasın ve seni dinliyor. Anlatır mısın?
Maalesef güçlü değilim şu vakitlerde. O yüzden sen de beni anlamazsan kimse beni anlamaz ki. O yüzden benden bu kadar daha fazla bir şey açıklayamayacağım.
Affeder miydi?
Umarım affeder.
O sürprizi nitekim anlamamıştı. Sence neden?
Aslında onun asla bunu yapmam dediği bir yolla bunu yapmıştım. Asla içinde bulunmam dediği bir yerdi ve yalnızca o gün ikimiz idik. O denli olacağını zannediyordu. Tekrar onun çok eğlenebileceği bir metodu kullanarak onu evvel korkutup sonra eğlendirmek istemiştim. O gün bir ortaya gelmiştik ve doğum günün kutlayacağımı biliyordu. O kutlamadan uzaklaştırmam için evvel korkutma muhtaçlığı hissetmiştim.
Onu nasıl sevdiğini tanım eder misin?
Onu çok seviyorum. O olmasaydı ben bugünkü insan olamazdım. Bana çok büyük bir katkısı var.
Arkadaş bu denli yıl geçti hala aklımdadır. Ne saçma bir anıydı.
Bir gün annemle birlikte uzun yol yapıyorduk. İstanbul’dan Balıkesir’e gidiyorduk. O vakit Balıkesir’de bir yazlığımız vardı. Çok berbat bir gün geçiriyorduk. Ben, gece çok geç saatlere kadar uyumamıştım ve sabah 6’da yola çıkacağız diye tutturmuştu. Çok hudutlu olduğum bir gündü. Muhtemelen uygun gitmeyecekti. Zira çocukluğumdan beri o denli bir huyum vardı. Günüm uygun başlamazsa düzgün gitmez. O yüzden annem bana çok bulaşmamaya çalışıyordu lakin bir taraftan da artık yorulduğunu hissediyorum. Saçım başım dağınık, kendimi hiç sevmiyorum, keyifli değilim. Annem her zamanki üzere çok disiplinli bir halde sabah kalkmış, kahvaltısını etmiş, makyajını yapmış. Ona bakıp içimden biri bizi görse beni anne zanneder diye geçirdim. Sonra bir akaryakıt istasyonuna girdik ve akaryakıtçı kızınız mı diye sordu. Nasıl bu türlü bir şey yaşadığımı hala anlatırım.
Çok üzücü reddedilmiştim.
Hayatımda reddedilme öyküsü hatırlamıyorum. Galiba hiç o topa girmediğim içindir.
Parayla elde edemeyeceğim bir histi.
Muvaffakiyet.
Dilediğin şahsa, dilediğin bir soruyu 83 milyonun izlediği bir programda sorulma imkanı verildi. Bu kim olurdu ve ona ne sorardın?
Sana sormak isterim. Bir sonraki gayenin ne?
Kaynak: Hürriyet