Konyalı Emine ve Dursun Bozdağ çifti, köylerinin klâsik düğün kıyafetlerini çeyrek asırdır sevgi ve sabırla dikiyor.
Konya’nın Ilgın ilçesine bağlı Aşağıçiğil Mahallesi’nde yaşayan 69 yaşındaki Emine Bozdağ ve 71 yaşındaki eşi Dursun Bozdağ’ın terzilik serüveni, yaklaşık 25 yıl evvel birinci oğullarını evlendirmeleriyle başladı.
Emine Bozdağ, AA muhabirine, gelinine yörelerine ilişkin düğün kıyafetlerini dikmek için kendi düğün kıyafetlerini model alarak işe koyulduğunu anlatarak, şunları belirtti:
“İlk gelinimi alırken onun için dikilecek elbiseleri kendi elbiselerimi açıp bakarak kestim, diktim. Gören herkes elbiseyi çok beğendi. Fesini de kendi fesimi bozarak yaptım. Benim diktiğimi öğrenen komşular, mahalleli birbirine söylemiş, ‘Emine abla hoş dikiyormuş’ diyen geldi. O denli öyle köyün terzisi olduk.”
Köyde bu işle anılan son 2 bayandan biri olduğunu vurgulayan Bozdağ, “Benden sonra gelinim geliyor, ona da öğretiyorum.” diye konuştu.
Bozdağ, çocukluğunda annesinin de yardımıyla giysilerini konutlarındaki dikiş makinesinde diktiğini, elinin terziliğe yatkın olduğunu söyledi..
Eşiyle asıl mesleklerinin çiftçilik olduğunu lisana getiren Bozdağ, şöyle konuştu:
“Bu iş sabır işi, birçok basamağı var sabırsız olursan yapamazsın. İşimizi eşimle severek yapıyoruz. Birinci vakitler tarladan geliyoruz, meskende yemek yok, dikimin yanında öbür işler de var. Eşim, ‘Ya bulaşığı yıkayayım ya da bu dikim işlerini bana da öğret bari.’ dedi. Mesken işleri de dikim işleri de bensiz yürümüyor, ikisine de ben koşturmak zorunda kalıyordum, artık bana çok yardımı dokunuyor.”
Köyde düğünlerde evvelden hangi kıyafetler kullanılıyorsa bugün de tıpkı geleneğin devam ettiğini belirten Bozdağ, şunları söyledi:
“Gelin olacak kız birinci gün ‘beyaz’ ismi verilen, kaftana benzeyen, pul süslemeli beyaz renklerin yüklü olduğu elbiseyi giyer ve arkadaşlarıyla kapı kapı dolaşarak insanları düğününe davet eder. Sonraki gün ‘yeşil’ ismi verilen başkasından farklı olarak fesi bulunan ve yeşil renklerin yüklü olduğu elbiseyi giyer. Evlendikten bir hafta kadar sonra da ‘kutmu’ dediğimiz sarı renklerin yüklü olduğu, kaftan gibisi elbiseyi fesle birlikte giyer. Köyümüzde evvelden düğün kıyafetleri nasılsa bugün de tıpkı geleneği göreneği yaşatıyoruz, daha da devam edeceğiz. Farklı kentlerde yaşayan köylülerimiz de düğünleri olacağı vakit bize gelir, gelinlerine kıyafetler diktirir.”
“Köyümüzün geleneği ve göreneğine ilişkin bütün elbiseleri tepen tırnağa dikebiliriz”
Dursun Bozdağ ise sonradan meslek edindikleri terziliğin ayrıyeten bir gelir kaynağı olduğunu tabir etti.
Evvel kolay olan elbiseleri dikmeyi öğrenerek terziliğe başladığını aktaran Bozdağ, şunları kaydetti:
“Sadece yeşil ismi verdiğimiz elbiseyi, kumaşının narin olması nedeniyle dikemiyorum. Eşim daha yavaş dikiyor, ben biraz süratli dikiyorum, ondan ötürü ben yeşili dikemiyorum. Yavaş yavaş diksem yeşili de dikerim. Mesela beyazı ben eşimden daha düzgün dikerim, aşağı üst 20 kesim var o elbisede. Bu türlü yavaş yavaş birlikte köyümüzün geleneği ve göreneğine ilişkin bütün elbiseleri tepen tırnağa dikebiliriz, elimizden hepsi gelir.”
Bozdağ, kıyafetlerin modeline nazaran dikim müddetlerinin değiştiğini, dikim fiyatının ise 60 ila 100 lira ortasında olduğunu kelamlarına ekledi.
Kaynak: Anadolu Ajansı / Havva Dereağzı
