Cumhuriyet yazarı Orhan Bursalı, Ziya Selçuk‘ın Ulusal Eğitim Bakanlığı misyonundan istifa etmesine ait olarak kaleme aldığı yazısında, “Ziya Beyefendi, şayet Ulusal Eğitim’e, bu millete bir hizmette bulunmak istiyorsa, Ulusal Eğitim çarkının dönmesindeki yanlışları tartışmaya açmalıdır” dedi.
Bursalı, “Cumhurbaşkanlığı’nın ve etrafının eğitime bakışını ve kanılarını bilenler, Ziya Selçuk’un Saray için âlâ bir vitrin olacağını düşünüyorlardı. Bakan, Ulusal Eğitim’in en üst yetkilisi olarak bilinir değil mi, genel kanı olarak. Hayır, Saray’ın siyasetleri belirlenmiştir ve bakan koltuğuna oturanlardan beklenen, bu siyasetleri en düzgün biçimde hayata geçirmektir” tabirini kullandı.
Bursalı, yazısında şöyle devam etti:
“Saray’ın ve bakanlığın temel eğitim kadrosu Talim Terbiye Kurulu’dur ve Saray tarafından oluşturulmuştur. Bakan Bey’in bu konseyi değiştirme yahut içine kendi seçtiği bireyleri atama yetkisi olduğunu düşünüyor muyuz? Bu konsey, her şeyi belirler.. Eğitimin içeriğinden tutun yapılacak mutabakatlara kadar… Mesela TÜRGEV’le mi, Ensar’la mı çalışılacak… İktidarın hangi dinî telaffuzlarıyla uyumlu siyasetler izlenecek, mutabakatlar yapılacak vb. bu hususlarda bakanın olur vermekten diğer bir tesiri olabilir mi? Önüne konulacak belge “Cumhurbaşkanı isteği ve buyruğu” formunda olacaktır
Gelelim ana mevzuya: Ziya Beyefendi erken istifa ettiğine nazaran bunalmış varsayabiliriz. İplerin asla kendi ellerinde olmadığını görmüştür. Kulislere göre “Hiçbir dediğimi yaptıramıyorum” demiş.
Ne yapmak istedi de yapamadı?
Ziya Beyefendi, şayet Ulusal Eğitim’e, bu millete bir hizmette bulunmak istiyorsa, Ulusal Eğitim çarkının dönmesindeki yanlışları tartışmaya açmalıdır.
Nelere karşı çıktı, neler buna karşın Ulusal Eğitim’de uygulandı, çark nasıl işliyor, nelerin nasıl değiştirilmesi gerekir?
Ziya Beyefendi bu bahisleri açar mı bilmiyoruz… Ancak bu millete, kendisine umut bağlayanlara ve destekleyenlere borcu var. Bunu ödemesi gerekir.”
