Yetmiş yıllık ömrüne hoşluk kraliçeliği ve Yeşilçam starlığı sığdıran Sevgi Can Danlı, 4 yıldır Darülaceze’de Huntington hastalığı ile gayret ediyor.
Sevgi Can Danlı, 1950 yılının 14 Şubat günü Balıkesir Manyas’ta doğdu, 6 kardeşin en büyüğüydü. Babası eczacı annesi konut hanımıydı. Balıkesir’de 1953’te meydana gelen sarsıntıda bir oğullarını kaybeden aile, İstanbul’a göç etme kararı alarak, Mecidiyeköy’e yerleşti.
3 yaşındayken İstanbul ile tanışan Sevgi Can Danlı, ortaokulu Nişantaşı’nda okudu daha sonra Kadıköy Kız Lisesini kazandı. Lise son sınıfta okurken şimdi 18 yaşındayken Hürriyet gazetesinin 1968’de düzenlediği hoşluk yarışında birinci olan Danlı için şöhretin kapıları aralanmaya başladı.
Şöhret basamaklarını birinci olarak rol aldığı reklam sinemalarıyla tırmanmaya başlayan Danlı’ya Yeşilçam’ın kapıları arkasına kadar açıldı ve periyodun en ünlü jönlerinden Yılmaz Güney ile iki sinemada başrol oynadı. Lakin güçlü sinema şartlarının kendisine nazaran olmadığına karar veren Danlı, evlendi. Maddi kasvetler nedeniyle evliliğini sürdüremeyen Danlı, boşanarak Bağdat Caddesi’ne taşındı, Aksaray’da bir halı dükkanı açarak, ticarete atıldı.
Fakat genetik bir hastalık olan Huntington nedeniyle beden işlevlerini kaybetmesiyle tek başına hayatını idame ettiremediğini gören Danlı, Darülaceze’ye yerleşme kararı aldı.
-“Çok memnunum, bize bebek üzere bakıyorlar”
Sinemalara husus olacak ömür hikayesini AA’ya anlatan Danlı, 4 yıldır Darülaceze’de yaşadığını söyleyerek, “Gönül isterdi ki kendi başıma hayatıma devam edebileyim. Lakin aile mirası bu hastalık nedeniyle el ayak koordinasyonumu kaybettim. Hatta yürümekte bile zorlanıyorum. Her geçen gün hareket kabiliyetim daha da azalıyor. Ne yersem üstüme başıma döküyorum, kendi başıma hayatımı sürdüremiyorum.” sözlerine yer verdi.
Danlı, Darülaceze’de olmaktan keyifli olduğunu lisana getirerek, şunları belirtti:
“Kitap okumayı çok seviyorum burada bol bol kitap okumak için vakit buluyorum. Kitapları sevdiğim için ziyarete gelenler de armağan olarak kitap getiriyorlar. Ben de okuduktan sonra kurumun kütüphanesine bağışlıyorum. Her gün kesinlikle iki gazete okurum. 6 kişilik odada kalıyorum, arkadaşlarımla çok düzgün anlaşıyoruz sohbet ediyoruz, dertleşiyoruz. Çok memnunum, bize bebek üzere bakıyorlar, yıkıyorlar, tırnağımızı kesiyorlar saçımızı bile boyuyorlar.”
Sevgi Can Danlı, 12 yıl süren evliliğinde, birebir acıları çocuğu da yaşamasın diye evlat sahibi olmadığına vurgu yaparak, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Çok korktum, annemden gelen bu genetik hastalığı çocuğuma taşırım diye. Biz 6 kardeşiz ben en büyüğüyüm bütün kardeşlerimde bu hastalık var. Onlar evlendiler ve çocuk yaptılar. Artık yeğenlerimde de bu hastalık başladı. O yüzden çocuk yaparak risk almak istemedim. Bizim üzere genetik hastalığı olan ailelere tavsiyem, lütfen çocuk doğurmadan gerekli tedbirleri alın, sizin yaşadıklarınızı onlara yaşatmayın ve tedavinize dikkat edin.”
Kardeşleri ve yeğenlerinin daima ziyaretine geldiğini ve kendisini yalnız bırakmadığını anlatan Danlı, “Buraya gelmek çok kıymetli bir karar. Ailem bana bakabilirdi lakin kimseye yük olmak istemedim.” dedi.
“İki sinemamızda bir çok ödül aldı”
Danlı, kısa süren sinema hayatında en büyük talihinin Yılmaz Güney ile tanışmak olduğunun altını çizerek, “‘Aç Kurtlar’ ve ‘Son Kızgın Adam’ isimli iki farklı sinemada kendisiyle başrol oynama imkanım oldu. Lakin sinema kesiminin kaideleri o yıllarda çok zordu. Mesela Aç Kurtlar sinemasını çekerken Muş’ta donma tehlikesi geçirdik, aç kaldık. Lakin çektiğimiz eziyete değdi çünkü bu iki sinemamız de birçok ödül aldı. Kendisini her vakit minnet ve sevgiyle anıyorum.” diye konuştu.
“Telefonları hiç sevmiyorum”
Sinema dünyasının o ışıltılı dünyasına karşın, evlenerek kendisine daha küçük bir dünya kurduğunu anlatan Danlı, şu değerlendirmede bulundu:
“Eşim muhasebeciydi, ben de halı ticareti yapmaya başladım. Bizim vaktimizde küçük şeylerden memnun olurduk. Bir televizyon alsak dünyalar bizim olurdu. Artık insanlarda bir tatminsizlik var, ne elde etseler mutsuzlar. Beşerler birbiriyle sohbet ederdi, artık konutlarda herkesin elinde bir telefon var kimse kimseyle sohbet bile etmiyor. Bu yüzden telefonları hiç sevmiyorum aslında el kol koordinasyonumu sağlayamadığım için birkaçını da düşürüp, kırdım.”
Gençlere seslenen Danlı, kesinlikle okumalarını isteyerek, “Eğitiminize ehemmiyet verin, meslek sahibi olun ve kendi ayaklarınız üzerinde durun. Bir diploma hayat kurtarır. ve de sıhhatinizin, gençliğinizin değerini bilin.” dedi.
Yeni, Haberler