Adana’da, ismini bir vakitler kazan yapan ustalardan alan tarihi çarşının yarım asırlık ustaları, birinci günkü heyecanla zanaatlarını yaşatmaya çalışıyor.
Anadolu’daki kapalı çarşı geleneğinin en değerli örneklerinden birisi olan Kazancılar Çarşısı’nda ilerleyen yaşlarıyla vakte, zanaatlarıyla teknolojiye direnen ustalar, tamamı el marifetine dayanan mesleklerini gelecek kuşaklara aktarmak istiyor.
Dükkanları tarih kokan çarşıda yarım asrı aşkındır bakır işleyen, sayacılık (deri yahut kumaşı keserek ayakkabı kalıbına uygun hale getirme zanaatı), terzilik ve marangozluk yapan ustalar, mesleklerini uzun yıllardan bu yana sürdürmenin memnunluğunu yaşıyor.
Çarşının içindeki dükkanında 57 yıldan bu yana sayacılık yapan 70 yaşındaki Süleyman Küçükgöz, AA muhabirine, maddi nedenlerden ötürü okula gidemediğini anlattı.
Çocuk yaşlarda ayakkabı ustasının yanına çırak olarak verildiğini belirten Küçükgöz, mesleğin inceliklerini en yeterli halde öğrendikten sonra kalfalığa adım attığını, akabinde usta olup kendisine ilişkin iş yerini açtığını söyledi.
Küçükgöz, geçmişte tezgahın başında el maharetleriyle ayakkabı yaptığını vurgulayarak, “O yıllarda her şeyi elle yapardık. Bu iş sayesinde üç çocuğumu çok şükür üniversite okuttum, âlâ yerlere geldiler.” diye konuştu.
Teknolojik gelişmelerle her şeyin artık makineyle yapılmaya başladığını, bu nedenle çarşıdaki çok sayıdaki atölyenin de kapandığını tabir eden Küçükgöz, kendisinin ise şimdilerde sırf ayakkabı kalıbı keserek mesleğini sürdürdüğünü lisana getirdi.
Küçükgöz, “Emekliyim ancak kahveye gitmektense çalışmayı tercih ediyorum. Çıraklığım bu çarşıda geçti. Buradan kimler geldi, kimler geçti. Bir birden fazla vefat etti, kimi işi bıraktı. Sağ olsunlar, bizi burada mesleğin kalesi üzere görüyorlar. İş getiriyorlar ve biz kendi malımız üzere kalıbı kesiyoruz.” tabirlerini kullandı.
“Dünyaya bir daha gelsem bu işi yaparım”
Bakır ustası 63 yaşındaki Güneri Filizgil de babasının kendisini 8 yaşında meslek öğrenmesi için Kazancılar Çarşısı’ndaki bakır ustasının yanına çırak verdiğini belirtti.
Filizgil, o periyotlar öğlene kadar okula gittiğini, akabinde da atölyenin yolunu tuttuğunu anlatarak, babasını 12 yaşındayken kaybetmesiyle ilkokul üçüncü sınıftan sonra eğitimine devam edemediğini vurguladı.
Sonraki yıllarda kalfalık akabinde da ustalıkla zanaatını sürdürdüğünü aktaran Filizgil, şöyle dedi:
“Makinelerin sesi teknoloji ile kesildi”
Tarihi çarşının 61 yıllık terzisi Abdullah İnler (69) de ilkokul yıllarında okuldan arta kalan vakitlerde mesleğin inceliklerini öğrendiğini söyledi.
Evvelce mesleklerinin el üstünde tutulduğunu, siparişlere yetişemediklerini anlatan İnler, vakit içerisinde teknolojinin gelişmesiyle hiç durmayan dikiş makinelerinin sesinin kesildiğini belirtti.
Marangoz 75 yaşındaki Yakup Özçağlı, baba mesleğini ilerlemiş yaşına karşın 68 yıldan bu yana sürdürmeye çalıştığını aktardı.
Bu iş sayesinde 4 çocuğunu okuttuğunu belirten Özçağlı, şu anda sipariş üzerine elek, merdane üzere konut gereçleri yaparak çıkar sağlamaya çalıştığını kaydetti.
