RUSYA’nın Ukrayna’yı işgali sonrası Mariupol’den kaçan ve Adana’ya gelen Serhıı Lapın (39) ile Maryna Ostapenko (36) çifti savaş sürecinde karşı karşıya kaldıkları açlık ve sefalette kızları Arina’yı (3) yaşatma uğraşı verdiklerini söyledi. Ostapenko, “En vahimi da çocuğumuzun gözlerimizin içine bakıp yiyecek istediğinde onu doyuramayacağımızı anlamaktı. İçecek suyumuz bile yoktu. Süt istiyordu. Biraz süt vardı. Bardağı avuçlarımızın içinde ısıtarak sütü veriyorduk” dedi.
Mariupol kentinden 3 yaşındaki kızları Arina ile kaçarak Türkiye’ye sığınan makinist Serhıı Lapın ile muhasebeci Maryna Ostapenko çifti kara yolu ile 7 Mayıs’ta Adana’ya gelerek Adana-Ukrayna Dostluk Kültür Eğitim Yardımlaşma ve Dayanışma Derneği’ne ulaştı. Derneğin, süreksiz olarak inançlı bir yere yerleştirdiği aile, savaş nedeniyle yaşadıkları yeri terk etmek zorunda kaldıklarını belirterek, oradaki kuvvetli günlerini Demirören Haber Ajansı’na (DHA) anlattı.
‘İKİ YUDUM SÜT İÇSİN DİYE AVUÇLARIMIZDA ISITTIK’
Rusya-Ukrayna savaşının başladığı 24 Şubat tarihinden bu yana her saniye bir bomba ya da silah sesi duyduklarını söyleyen Ostapenko, gözleri önünde çok sayıda insanın öldürüldüğünü lisana getirdi. Kentte elektrik ve suların da kesildiğini belirten Ostapenko, şöyle devam etti:
“Her saniye gözümüzün önünde birileri öldürülüyordu. Yaşadığımız kente 1 aydır daima bombalar düşüyordu. Telefon temasımız yoktu. Yiyeceklerimiz bitti. Kimseye ulaşamadığımız için kimseden yardım da isteyemedik. En fecisi da çocuğumuzun gözlerimizin içine bakıp yiyecek istediğinde onu doyuramayacağımızı anlamaktı. İçecek suyumuz bile yoktu. Eşim ortada sırada bir kuyuya gidip oradan su getiriyordu. Kızımızın bedeni susuz kalmasın diye küçük küçük yarım bardak o sudan içiriyorduk. Süt istiyordu. Biraz süt vardı lakin eksi derece olan havada elektrikte olmadığından o sütü ısıtacak imkanımız yoktu. İki yudum süt içsin diye bardağı avuçlarımızın içinde ısıtarak veriyorduk” diye konuştu.
Lapın ise çocukları için komşuların vakit zaman yardıma koştuğunu belirterek, şöyle konuştu:
“Çocuğumuz 1 ay boyunca banyo yapamadı. Bezi kalmadı, daima pislik içindeydi. Su olmayan yerde durum bu türlü olur. Hasta olmasından çok korkuyorduk. Çocuğumuz ölmesin diye birinci fırsatta oradan çıktık. 1 aydır daima bomba atıldığından konutumuzdan dahi çıkamıyorduk. Yaşadığımız bölgede bombalar biraz azaldı. Biz de garajımıza gidip otomobilin yerinde olduğunu görünce alıp birinci fırsatta çıktık oradan. Evvel Kırım’a geçtik oradan Gürcistan’a ve sonra Türkiye’ye giriş yaptık. Bu seyahat 1 hafta sürdü.”
‘TÜRKİYE BİZE KAPILARINI AÇTI, ONLARA MİNETTARIZ’
Savaşın bitmesi için davette bulunan aile, “İki devlete de yalvarıyoruz, bir noktaya gelin ve bu savaşı bitirin. Sivil halk ölüyor. Türkiye’de bomba yok, silah yok. Onlar bize kapı açtı. İnsanları çok sıcakkanlı ve yardımsever. Onlara minnettarım. Ukraynalı çalışkan bir aileyiz ve burada çalışmak istiyoruz” tabirini kullandı.
Dernek Lideri İrem Tari ise “Aileyi süreksiz olarak inançlı bir yere yerleştirdik. 3 ay yasal olarak Türkiye’de kalabiliyorlar. Sonra ya insani ikamete ya sığınma ya da oturma müsaadesine başvuruyorlar. Onların takdiri. Türkiye her imkanı tanıyor, Allah razı olsun” diye konuştu.
