12 Mart, İstiklal Marşı’nın kabul yıl dönümü olarak her yıl coşkuyla kutlanıyor. Kelamlarını Mehmet Akif Ersoy’un kaleme aldığı, bestesini ise Osman Zeki Üngör’ün yaptığı İstiklal Marşı, Türk milletinin bağımsızlık sembolü olarak ele alınıyor. Bu manalı günde, İstiklal Marşı ne vakit kabul edildi? Bu yıl İstiklal Marşı’nın kabul edilişinin kaçıncı yıl dönümü? üzere sorular internette araştırılıyor. Pekala, İstiklal Marşı hangi yılda yazıldı, kabul edildi? 2023 İstiklal Marşı’nın kaçıncı yıl dönümü? İşte ayrıntılar.
Kurtuluş Savaşı’nın başlangıcında Ulusal Çaba’yı ulusal ruhu ortaya koyarak kazanma gayesiyle Maarif Vekaleti, 1921 yılında bir şiir yarışı tertipti. Ön elemeyi geçen yedi şiir, 12 Mart 1921’de Mustafa Kemal’in başkanlığını yaptığı Meclis oturumunda tartışmaya açıldı.
Mehmet Akif’in şiiri okunduğunda milletvekilleri, büyük bir heyecana kapıldı ve öteki şiirlerin okunmasına gerek görülmedi. Kimi mebusların itirazlarına karşın Mehmet Akif’in şiiri coşkulu alkışlarla kabul edildi.
İstikal Marşı kabül ediliş tarihi
I. İnönü Savaşı’ndan sonra ulusal ruhu ortaya çıkarmak emeliyle Mehmet Akif Ersoy tarafından kaleme alınan İstiklal Marşı, 12 Mart 1921’de Türkiye Büyük Millet Meclisi tarafından kabul edildi.
İstikal Marşı bestekarı kimdir?
İstiklal Marşı’nın bestekarı, Osman Zeki Üngör’dür ancak 1930 yılına kadar Ali Rıfat Çağatay’ın bestesi ile çalınmıştır. 1930’dan sonra dönemin Senfoni Orkestrası Şefi olan Osman Zeki Üngör’ün 1922’de bestelediği bugünkü şiir yürürlüğe konmuş ve marş olarak okunmaya başlanmıştır.
2023 İstiklal Marşı’nın kabul edilişinin kaçıncı yılı?
İstiklal Marşı’mızın kabulü, 12 Mart 1921 tarihinde gerçekleşti. 2023 yılı İstiklal Marşı’mızın kabulünün 102. yılıdır.
İstiklal Marşı sözleri
Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak,
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir fakat.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal…
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl.
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım,
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım.
Kükremiş sel üzereyim, bendimi çiğner, aşarım,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.
Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm üzere serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl bu türlü bir imanı boğar,
“Medeniyet” dediğin tek dişi kalmış canavar?
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın,
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, tahminen yarın tahminen yarından da yakın.
Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, teşhis,
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı,
Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda.
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.
Ruhumun senden İlahî, şudur lakin emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar, ki şehadetleri dinin temeli,
Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli.
O vakit vecd ile bin secde eder, varsa taşım,
Her cerîhamdan, İlahî, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır rûh-i mücerred üzere yerden naaşım,
O vakit yükselerek arşa kıymet tahminen başım.
Dalgalan sen de şafaklar üzere ey ulu hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal.
Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!