Merhabalar. Sezar’ı Büyük İskender’in heykelinin önünde ağlatan şey neydi biliyor musunuz? İskender’in 32 yaşında öldüğünde gerisinde bir sürü zafer bırakmış olmasıyken Sezar’ın birebir yaşta hiçbir şey başaramaması. Bu içerikte Roma İmparatoru Sezar’dan yola çıkarak insanın fark yaratma dileğini ve sorgulamasını ele aldım. Hepimizin içinde aslında birebir dilek var: Lakin siz yeniden de evvel yazıyı bir okuyun.
İyi okumalar dilerim.
Kaynak: https://mobile.twitter.com/KnowledgeA…
Julius Caesar, Büyük İskender’in heykeline baktığında ağlamaya başladı. Pekala 32 yaşındaki Sezar neden ağlıyordu? Onu Büyük İskender’i gördüğünde sarsacak kadar ağlatan neydi?
Sezar, Herkül Tapınağı’nı ziyaret ederken Gades’te (günümüzün İspanya’sında) İskender’in heykelinin önünde durmuştu. O devirde alt seviye bir mali yönetici manasına gelen bir ‘quaestor’ olarak misyon yapıyordu.
Ancak finansal vazifesinin tersine Sezar’ın o vakitler parayla ortası pek uygun değildi. Cömertçe harcıyordu ve büyük bir borç biriktirmişti. Müellif Plutarhos’un bir kitabında yazdığına nazaran Sezar, güya hissettiği acıyı içinde tutamadığı için ağlıyordu.
Bulanık ve yaş dolu gözlerle İskender’e baktığında İskender’in 32 yaşında öldüğünde dünyanın yarısını fethettiğini fark etti. Artık kendisi de onunla tıpkı yaştaydı fakat bu dünyada kayda kıymet hiçbir şey başaramamış, hiç zafer elde edememişti.
O halde hayatının pahası neydi? İspanya’nın ortalama bir Romalı valisini kim hatırlar ki? Sezar’ın ismini kim hatırlar? Aslında bir müddettir hayatının gerçeklerini sorguluyordu başında ve İskender’in heykelinin önünde dururken bu acı gerçek onun yüzüne bir tokat üzere çarptı. Bu farkındalık Sezar’ın tüm hayatını değiştiren andı.
Şimdi Sezar’ın önünde iki seçenek vardı. Ya hayatını boşa harcamaya devam edecekti ya da hayatı ciddiye alıp yapabileceği her şeyi yapmaya çalışacaktı. Tarihten de zati bildiğiniz üzere Sezar ikinci yolu seçti.
İskender’in öyküsünü bitirdiği 32 yaşında Julius Caesar kıssasına başlayacaktı. Sezar, İskender’in heykelini ziyaret ettikten sonra siyasi yükselişine başlamak için Roma’ya geri döndü. Büyük Britanya’ya yapılan Roma işgalini yönetti. O ve ordusu Galya’yı fethetti ve Roma egemenliğini Atlantik Okyanusu’na kadar genişletti.
Ayrıca Roma’da bir iç savaşa girdi ve Roma İmparatoru unvanını kazandı. Sezar yığınla uğraşından sonra Roma Cumhuriyeti’ni sona erdirdi ve yeni bir çağ başlattı; Roma imparatorluğu.
Alt sınıf tarafından tercih edilen bir halk adamı olarak görülse de Roma’da her türlü değişikliği yaptı. Forum ‘Iulium’u yani pazarı kurdu. Kartaca üzere kentleri yine inşa etti. Ulusal borcu kıymetli ölçüde azalttı. Hatırlarsanız evvelden parayı pek âlâ yönetemiyordu.
M.Ö. 44’te kendisini ‘ömür uzunluğu diktatör’ ilan etti. Kimi kaynaklarda bunun kendisine hürmet duyulduğu için verildiğini söyleyenler de var olağan.
Hatırlanmaya yönelik bu kozmik istek, ceza niteliğinde eski bir Roma uygulamasında kendini gösteriyor: Damnatio memoriae. Bu ceza bilhassa zorbalar ve devlet düşmanları için yaratılmıştır. Roma hükümeti hatalıyı idam etmekle kalmaz, onu tarihten de silerdi.
Sahip olduğu her türlü şey, inşa ettiği binalar, onu tasvir eden heykeller, çıkardığı yasalar, fotoğrafları, hepsi yürürlükten kaldırılırdı. Onlarca yılın izleri tek bir fermanda yok olurdu. Kişinin tüm mirası ve hayatı güya hiç olmamış üzere silinirdi.
Gerçeklikten silinme mümkünlüğü bence kulağa çok müthiş geliyor. Lakin öğretici tarafları da yok değil. Sezar’ın hayatından yola çıkarak sorgulayalım ne dersiniz? Bu hatırlanma isteğinin temelinde ne var? Natürel ki tanınma, bilinme ve sevilme isteği vardır.
Bu sorgulama aslında günümüzde de çok yaptığımız bir şey. Hayatımızın bir noktasında hepimiz birebir soruyu soruyoruz kendimize: Bir fark yarattım mı? Ömür uzunluğu ne yapabilirim de fark yaratabilirim? Bu cins sorgulama, insanları ‘orta yaş krizine’, yani hatırlanmak için yapılan radikal değişikliklere götürebilir.
Peki siz bu bahiste neler düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı bekliyorum.
