Aktivist ve müellif Winnie Li, 15 yıl evvel tabiatta kendi başına yürüyüş yaparken uğradığı istismar ve travmasını kaleme aldı. Ünlü müellif, her yıl travmanın akabinde nasıl bir güzelleşme yolu izlediğini paylaştı.
Not: Bu içerik rahatsız edici olabilecek yazı/kavram içerebilir.
Kaynak: https://twitter.com/winniemli/status/…
Aktivist ve müellif Winnie Li, 15 yıl evvel kendi başına yürüyüş yaparken istismara uğradığını ve her yıldönümünde yürüyüş yaptığını anlattı.
Her yıl dönümünde hala bunu yapabildiğini kendine hatırlatmak için yürüyüşe çıkan Li, travmanın akabinde bile bulunabilecek büyük bir hoşluğun olduğunu söyledi.
Paylaştığı makalede ‘yıldönümü’ kavramına değindi:
Bu kartlarla kek yahut ikramlarla kutlayacağınız cinsten bir yıldönümü değil. Lakin birebir vakitte bu göz gerisi edemeyeceğim bir yıldönümü.
“Geçen haftaki makalemin akabinde birden fazla arkadaşım bana Facebook’tan ulaştı ve hislerini paylaştılar.”
‘Bu dehşetli bir haber’ ‘Bunu okuduğuma/duyduğuma üzüldüm’ üzere şeyler yazdılar. Ya da ‘Bunun başına geldiğini bilmiyordum’ yazdılar. Neden bilsinler ki?
“Korkunç bir tecavüzün mağduru olmak Facebook’ta paylaşacağınız cinsten bir durum değil.”
Belki yeni bir işe girdiğinizi ya da bir otomobil kazası geçirdiğinizi, tahminen hatta erkek arkadaşınızın sizi terk ettiğini yahut kapkaççılığa uğradığınızı duyurursunuz; lakin tecavüze uğradığınızı? Toplum bunu duymak istemez.
“Bu değişmesi gereken bir şey. Zira bugün dünyada birçok bayan ve erkek bu sırrı taşıyarak yürüyor.”
Biz sessizce biriken yılları not ediyoruz. Beynimizdeki takvimden yaprak koparıyoruz ve o öğle parkta ya da o akşam arkadaş sandığımız biri ile bize ne olduğunu hatırlıyoruz.
“Bu sessizce taşıması kolay olan bir şey değil. Lakin sessizlik, toplumumuzun tecavüz ile başa çıkma yoludur.”
İnsanlar ‘kötü günlerini’ toplum içinde anarken, genelde diğerinin anısına yapılır: Mesela, ‘Bugün canım halamız Josephine’in kansere yenik düştüğü gün’ üzere. Şayet vefat eden bir yakınımızı anabiliyorsak, birinin yaşadığı istismarın vahim acısını ve yasını neden anmayalım?
“Bunun karşılığı tecavüzün toplumsal ayıp duyusu taşıması… Fakat bunun hakkında ne kadar sessiz kalırsak, hata o kadar yayılır.”
Cinsel istismarın her tarafa yayılma durumunu kabullenmek, nasıl çözeceğimizi kararlaştırmanın birinci adımıdır.
“Eğer 15 yıl evvel bana tekrardan bu şeylerden panik ve travma sonrası gerilim bozukluğu olmadan keyif alabileceğimi söyleseydiniz, size inanmazdım…”