Okurlarının Bayıldığı Kitapları Yazmaktan Bin Pişman Olduklarına İnanmakta Zahmet Çekeceğiniz 10 Ünlü Müellif

Stephen King’in okula silah getiren problemli bir öğrenciyi mevzu alan romanı, 80’ler ve 90’lardaki teşebbüs edilmiş dört okul hücumuyla ilişkiliydi. Bu olayların akabinde King, kitabın artık yayımlanmamasını istedi. Romanı aslında şiddetin eşiğinde olanlar için ‘olası bir tetiklendirici’ olarak nitelendirdi.

Kimi müellifler kitaplarını yayınladıktan sonra pişman olurken Annie Proulx, kitabının beyaz perdeye uyarlanmasının akabinde pişmanlık yaşadığını açıkladı. Müellifin bu pişmanlığının sebebi ise, izleyicilerin öykünün sonuna olan eleştirileriydi. Müellif bir röportajında, kıssanın sonunun memnun bitmesi gerektiğini söyleyen yüzlerce fan mektubunun yanı sıra kıssanın tekrar yazılmış örneklerinin de gönderildiğini söyledi. Karakterlerin kendisine ilişkin olduğunu; okuyucuların bu karakterleri değiştirmeye çalışmasının, bilhassa kıssada vurgulanan temalar yerine yalnızca Jack ve Ennis’e öncelik verilmesinin onu çıldırttığını ekledi. 

‘Bu kıssa homofobi ile ilgili. Toplumsal bir durumla ilgili. Bir yer, muhakkak bir zihniyet ve ahlakla ilgili.’

Agatha Christie, hakkında otuz üç roman ve elli altı kıssa yazmış olmasına karşın ikonik dedektif  karakteri Hercule Poirot’tan pek hoşlanmıyordu. Müellif, karakteri ‘iğrenç, abartılı, yorucu, benmerkezci küçük bir sürüngen’ olarak tanımlamıştı. Christie’nin karakterden hoşlanmama sebebi ise, karakterin popülaritesi yüzünden yayıncıların yeni kurgularına ve karakterlerine sıcak bakmamasıydı. Poirot hakkında on dört kitap yazdıktan sonra muharrir yeni bir karakter yarattı: Ariadne Oliver. Karakter, en ünlü yapıtını küçümseyen bir polisiye-gizem yazarıydı. Hatta bu karakter, kurgusal yapıtıyla gerçek hayatta karşılaşırsa şimdiye kadar yazdığı tüm cinayetlerden daha kötüsünü işleyeceğini söylüyor. Ürkütücü değil mi?

Milne, seriyi oluşturan dört kitabı tamamladıktan sonra öteki çalışmalarının gölgede kalacağını anladı. Pooh’un şöhreti tek oğlu Christopher Robin Milne’yi de etkiledi. Zira öyküde onun ismiyle bir karakter de bulunuyordu. Gerçek Christopher, diziyi tanıtmak için kullanıldı, kitaplara dayanan yarışlarda performans sergiledi ve dadısının yardımıyla okuyuculardan gelen hayran mektuplarını yanıtladı. Bu, tüm bu ilginin oğlu üzerindeki tesiri nedeniyle diziyi yazmayı kısmen bırakan yaşlı Milne’de şaşkınlık ve tiksinti uyandıran bir şöhretle sonuçlandı. Gerçek Christopher Robin, karaktere ilham vermesi nedeniyle okulda zorbalığa maruz kaldıktan sonra, babasının kendisinin bebek omuzlarıma tırmanarak bulduğu muvaffakiyete küsmüştü.

Burgess’in vefatından sonra yayınlanmayan bir şiirinde yer aldığına nazaran okuyuculara kendi kitabı olan Otomatik Portakal’ı okumamalarını önerdiği, öteki yapıtları tavsiye ettiği ortaya çıktı. Dizeler şöyle:

‘Öneri: okumayın.

Isıran, ezen ve kanayan uydurma sözcüklerden oluşmuşPis bir ıvır zıvırDaha âlâ kitaplar yazdım… Diğerleri da o denli. Hamlet, Shelley, John Keats, Hekim Zhivago’yu okuyun.’

Alcott, kızlar hakkında bir kitap yazmak istemese de editörünün ısrarlarına dayanamadı.Yazar birinci teşebbüsünü yarıda bırakacakken editörü Thomas Niles, yazması halinde babasının  kitabını yayınlayacağına dair kelam verdi. Bunun üzerine Alcott, kitabı iki ay içerisinde bitirdi. Kitap yayınlandıktan sonra muvaffakiyet elde etse de Alcott’un bu başarıyı umursadığı söylenemezdi. Hatta kitabının hayranları konutuna geldiğinde bir hizmetçi üzere davranıp onları dışarı çıkardı.J o’nun Laurie ile evlenip evlenmediğini soran mektuplardan bilhassa hoşnutsuzdu ve günlüğüne şu cümleleri yazmıştı:

‘Kızlar, güya bir bayanın hayatının tek mümkün sonu ve emeli buymuş üzere küçük bayanların kiminle evlendiğini sormak için yazıyorlar.’

Yazdığı bir gazetede kendi yapıtlarına harf ölçeği üzerinden not veren kara mizah ustası Vonnegut’un yapıtlarından iki tanesi, en düşük puan olan D’yi aldı: Slapstick and Happy Birthday, Wanda June. Bu yapıtlara neden bu kadar düşük puanlar verdiğinin detayına inmese de Şampiyonların Kahvaltısı isimli yapıtına C verdiği düşünülürse kendine acımasız olduğu anlaşılmakta.Happy Birthday Wanda June şimdi Türkçe olarak basılmasa da yayıncı yakın bir tarihte yayınlamak istediklerini duyurmuştu.

Salinger’ın 2017 tarihli biyografisine nazaran, J.D. Salinger Çavdar Tarlası’nda Çocuklar‘ı yazmak için on yıl harcadı ve hayatının geri kalanını bundan pişmanlık duyarak geçirdi. Kitabın yayınlanmasından evvel yazdığı özel mektuplarda Salinger, arkadaşlarının ve ailesinin kitaba nasıl reaksiyon vereceği konusundaki telaşlarını lisana getirmişti. Kitap bir hit olur olmaz gelen şöhretle bunaldı ve New York’tan ayrıldı. Lakin biyografi müelliflerine nazaran o bir münzevi değildi. Yalnızca özel bir hayat isteyen, derin, çelişkileri olan adamdı.

Franz Kafka yaşarken yapıtlarının yüzde doksanını yaktı. Geri kalanının ise kendisi öldükten sonra yakılmasını arkadaşı Max Brod’tan talep etmişti. Brod Kafka’nın bu isteğini reddetti ve iki ay sonra Kafka’nın üç romanın yayınlanmasına aracılık etti: Dava, Şato ve Amerika.

Sir Arthur Conan Doyle, Sherlock Holmes’da tüm vakitlerin en kalıcı pop kültür figürlerinden birini yaratmış olabilir lakin muharrir vakit içerisinde yapıtın öteki eserler üretmesini engellediğini ve karakterin kendini yönlendirmeye başladığını düşündü. Birinci Holmes öykülerinin muvaffakiyetinin akabinde Doyle, edebi açıdan daha argümanlı olduğunu düşündüğü tarihi bir  kurgularına yöneldi. Bu yapıtlardan bir düzineden fazla yazsa da Sherlock öykülerinin çektiği ilginin bir kısmını bile çekemedi. Doyle, Reichenbach Şelaleleri’nde dedektifi öldürerek sabrının sona erdiğinin sinyalini verdi. 1903’te yani Sherlock’un vefatından dokuz yıl sonra Doyle, ağır talebi karşılayarak Sherlock’u diriltti ve 1927’ye kadar onun hakkında yazmaya devam etti.