Bundan tam 16 sene evvel, 27 Nisan 2007 tarihinde, Türkiye sancılı bir bahar yaşıyordu… İslami köklerden gelen bir ismin birinci sefer Cumhurbaşkanı olma ihtimali, Türkiye’de laik kamuoyunu ayağa kaldırmıştı.
Bu süreçte, Ak Parti iktidarına karşı harikulade büyüklükte bir kampanya başlatıldı. Cumhuriyet mitingleri düzenledi. 27 Nisan gecesi ise internet üzerinden Türk Silahlı Kuvvetleri’nin laiklik bildirisi yayınlandı.
Süreci tüm detayları ile yine anımsamaya hazır mısınız?
Tam 15 sene evvel, Ankara’da, Çankaya’nın tüm sırtlarından Anıttepe’ye çıkan yollarda; bakımlı saçları, şık ceketlerine iliştirdikleri Mustafa Kemal rozetleri, ellerindeki Türk bayraklarıyla orta-üst yaşlı binlerce bayan yürüyordu.
“Ulusalcı Teyzeler” olarak kodlanan bu bayanların sembol olduğu; halbuki her yaştan ve cinsiyetten insanın katıldığı Cumhuriyet Mitingleri’nin birincisi 14 Nisan 2007’de Ankara’da yapıldı.
Mitinge katılan yüz binlerce insan, Laik Cumhuriyet’in tehlike altında olduğuna inanıyordu.
Bu inancın/ kaygının/ endişenin yegane sebebi vardı.
İktidardaki birinci devrini tamamlayan ve İslamcı köklerden gelen AK Parti’nin yeni Cumhurbaşkanı’nı tayin edecek olması.
Katıksız bir “Atatürkçü” olan Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in vazifesi sona erecekti.
AK Parti’nin Meclis’te sahip olduğu çoğunlukla kendi Cumhurbaşkanını seçecek olması güç istikrarlarını siyasi iktidar lehine değiştirmeye başlayacaktı.
İşte tam olarak bu yüzden Türkiye, 2007 yılının bahar aylarına çok sancılı bir gündemle girdi.
Herkesin aklında tıpkı soru vardı. Yeni Cumhurbaşkanı kim olacaktı? Recep Tayyip Erdoğan mı? Abdullah Gül mü? Yoksa laik kamuoyunun beklediği iktidar dışından tarafsız bir isim mi?
Tüm Türkiye bu sorunun karşılığını beklerken Genelkurmay Lideri Orgeneral Yaşar Büyükanıt da 12 Nisan’da görüşünü açıkladı.
“Cumhuriyet kıymetlerine kelamda değil özde bağlı bir Cumhurbaşkanı seçileceğine inanıyoruz” dedi.
Asker de açıktan taraf olduğunu açıklayınca artık fitil yakılmıştı. İktidara karşı dayanılmaz büyüklükte bir kampanya başlatıldı.
“Cumhuriyet’e Sahip Çık” ve “Tehlikenin Farkında mısın?” sloganıyla 14 Nisan’da Ankara’da yüzlerce derneğin ve STK’nın desteklediği devasa bir miting düzenlendi.
Organizatörler bir milyonun üstünde iştirakçinin olduğunu belirtirken Emniyet ise mitinge 570 bin kişinin katıldığını açıkladı.
Başbakan Erdoğan ise bu kitleleri “bindirilmiş kıtalar” olarak tanımladı.
Ankara’daki miting, Financial Times tarafından haftanın en değerli olayı olarak duyuruldu.
Newyork Times ise “Laik Türkler Sokağa Çıktı” manşeti attı.
Mitingler, kampanyalar sürerken herkes askerden bir atılım gelip gelmeyeceğini düşünmeye başladı.
Beklenen adım 27 Nisan Gecesi geldi.
Siyasi literatürümüze “E-Muhtıra” olarak geçen internet bildirisinde TSK, laikliğe sahip çıkarak seçilecek Cumhurbaşkanı’nın kendi başkomutanları olacağını, bu yüzden Atatürkçü birisi olması gerektiği belirtildi.
Bildiri, Türkiye’nin gündemine bomba üzere düştü. Herkes “bunun gerisi gelir mi?” diye sorarken AK Parti, o güne kadar görülmemiş bir tavırla bildirinin bir muhtıra olduğunu kamuoyuna ilan etti ve ileri demokrasilerde askerin siyasete karışamadığını vurguladı.
Aynı günlerde, perdesi bugün dahi aralanamayan son derece gizemli bir görüşme Dolmabahçe’de yapıldı. Başbakan Erdoğan, Genelkurmay Lideri Büyükanıt ile görüştü. Erdoğan, “konuştuklarımız benimle mezara gidecek” dedi.
Türkiye; mitinglerin, bildirilerin ortasında tarihinin en sancılı baharlarından birini geçiriyordu.
Bildiriden iki gün sonra; 29 Nisan’da İstanbul’da ikinci Cumhuriyet Mitingi yapıldı.
Tüm bunlar yaşanırken seçim süreci de başlamıştı. AK Parti, Başbakan Erdoğan’ı değil dışişleri bakanı olan Kayseri milletvekili Abdullah Gül’ü aday Cumhurbaşkanı adayı gösterdi.
Seçimlerin birinci çeşidi 27 Nisan’da yapıldı, 361 vekil katıldı. CHP boykot etti. Abdullah Gül, 357 oy aldı.
CHP 367 savıyla seçimi Anayasa Mahkemesine taşıdı.
CHP’nin argümanına nazaran; Cumhurbaşkanı seçiminde Genel Kurul’da milletvekillerinin en az 3/2’lik kısmının (367 kişi) iştiraki zaruriydi.
Anayasa Mahkemesi, CHP’yi haklı buldu.
Birinci tıp oylamayı iptal etti.
Ve AK Parti en sonunda muhalefete istediğini verdi…
Erken Genel Seçim yapılması ve Cumhurbaşkanı’nın da yenilenecek Parlamento tarafından seçilmesi kararlaştırıldı.
Seçim tarihi olarak 22 Temmuz belirlendi.
AK Parti, karşısında konuşlanan tüm kamuoyuna karşı sahip olduğu biricik güce; halka koşmuştu.
Bu son derece akıllı bir taktikti çünkü iktidar partisi süreci daha fazla gerginleştirmek yerine “mağdur” sıfatıyla Sandık’ı adres göstermeyi seçti.
Haftalardır meskenlerine kapanıp susan; sesleri çıkmadan coşkulu Anti-Hükümet mitinglerini takip eden seçmen; 22 Temmuz gecesi Sandık’ta konuşarak AK Parti’yi %47 oy oranıyla tek başına iktidara taşıdı.
En büyük miting meydanlarda değil, Sandık’ta yapılmış; haftalardır medyada yerden yere vurulan iktidar partisi, Merkez Sağ oylarının çok büyük kısmını domine ederek daha güçlü formda iktidara gelmişti…
AK Parti; kendisine karşı geliştirilen, askerin ve yargının devreye sokulduğu, halkın alana sürüldüğü son derece sert bir kuşatmadan demokrasi ve sandık sayesinde çıktı.
Coşkulu mitingler, öfkeli kalabalıklar, heyecanlı sloganlar, ateşli konuşmaların hepsi geride kaldı.
Abdullah Gül, 11. Cumhurbaşkanı Seçildi.
Nisan ayında, Tandoğan Meydanı’nda yüz binlerin iştirakiyle başlayan süreç, Ağustos ayında Gül’ün Çankaya’ya çıkmasıyla sona erdi.
Günümüzde Türkiye’nin mutlak hakimi ve en büyük otoritesi haline gelen Recep Tayyip Erdoğan’ın, bu kuşatmadan “demokrasi” sayesinde çıktığını ve günün sonunda herkesin halkın kararına hürmet duyduğunu anımsatarak bitirelim.