Bundan yaklaşık 10 sene evvel Milliyet Gazetesi Haftasonu Ekleri’nde ‘Çini Mürekkebi’ isimli bir köşem vardı. Köşenin ana konusu dövme idi. Dövme ve genel manada ‘alt’ kültürlere dair aklınıza ne gelirse onlarla alakalı yazıyordum. Sanatkarlarla röportajlar, dövme çeşitleri, dövmenin tarihi, dövme akımları, alternatif hayat rehberi, alternatif hayat tercihleri…
O vakitler dövme sevenlere, dövmelilere ‘marjinal’ derlerdi. Bu sözün manasını tam olarak bilmeden yalnızca herkese benzemiyoruz diye yapıştırıverirlerdi etiketi.
Çok şikayetçi idim durumdan.
Şimdi Müge Anlı’daki bayanların bile kollarında, ellerinde dövme görüyoruz ve tahminen artık dövmeli olmak direkt ‘marjinal’ olmak manasına gelmiyor lakin diğerlerine BENZEMEMEK, FARKLI olma hakkını kullanmak, KENDİN OLMAK hâlâ sıkıntı.
İnsan ister istemez kendine soruyor : ‘Hani biz marjinaldik?’ diye… (Selamlar Cem Yılmaz)
Bu edebi, iç dökme girişinden sonra Fahrettin Demir ile röportajımızı okuyacaksınız. Bence şu an açık orta memleketin en başarılı dövme sanatkarı. Ondan bahsederken rahat rahat ‘Elimde büyüdü eşşek sıpası’ diyebiliyorum. Çünkü yaptığı birinci dövmeyi de, aldığı birinci mükafatı de gördüm. Şimdilerde çabucak hemen her ülkede kazandığı memleketler arası mükafatları de birlikte kutluyorum.
Buralarda kalır mı, yoksa yakın bir tarihte masraf mi? bilemem. Ben gitmeden sizin için birkaç soru sormak istedim. Bir de birinci röportajımızı 10 sene evvel yapmışız, bakarsınız 10 sene sonra yeniden bir yerlerde siz, ben ve Fahrettin bir ortaya geliriz. Kimbilir?..
Seninle Türkiye’nin birinci dövme şenliğinde tanışmışız geçenlerde baktım. Sahi nasıl olmuştu da o yaşta katılmıştın o gruba?
Evet, 24 ‘müşüm yahu (Gülüşmeler) O dönemki işverenim düzenliyordu aktifliği, ben de yeni başlamıştım. Okulu yarım bırakıp dövme aşkına İstanbul’a yeni gelmişim falan, kaçırır mıyım, çabucak girdim.
O vakitler dövme yaptırmak, dövme sanatkarı olmak ya da bu sıkıntılarla ilgilenmek ‘marjinallik’ sayılırdı. Artık dövmesi olmayanı dövüyorlar Fahrettin. Sence bu işte bir gariplik yok mu?
Ya bence bu biraz da baskı ile alakalı. Bir şeyi ne kadar ötekileştirirsen o kadar güçleniyor. Yasaklandığı için merak ediliyor. Dövme üzerinde de bu türlü manasız ön yargılar vardı. O nedenle de çok süratle yayıldı. Bir de, herkeste var. Evvelden yurtdışındaki ünlü isimlerde ya da muhakkak şekil müzik yapanlarda görülürdü artık yelpaze çok geniş. Türkü söyleyende de popçuda da futbolcuda da oyuncularda da görüyor beşerler. Televizyonda da çok sık karşımızda. Survivor’u düşün… Olağanlaştı yani dövme. O eski zamanlardaki üzere ‘marjinallik’ belirtisi olmaktan çıktı. Moda üzere oldu. Ki bence bu çok daha tehlikeli ya o ayrı…
Haklısın lakin favorim Müge Anlı’daki hanımefendiler… Onlardaki dövmelerin birden fazla hoşluk merkezlerinde kalıcı makyaj materyalleriyle yapılmış. Ve çok kötüler. Bir dövme sanatkarı olarak bu seni sinirlendirmiyor mu? Ben hem sanat hem de dövmeyi taşıyanlar için üzülüyorum..
Çok kötüler evet fakat alıştım sanırım görmeye. Bir de şu var; ben kimseyi kırmak istemem, buradan sert cümleler etmek de istemem lakin şöyle bir bilgi verelim: O dövmeleri düzelttirmeye bana ve benim gibilere gitmek zorunda kalıyorlar. Yani hiçbir vakit kalıcı makyaj uzmanının yaptığı formda taşımaya devam etmek istemiyor beşerler o desenleri. Taşınacak üzere değil zira. Ve bu daha çok masraf, daha çok acı demek. O sebeple şunu diyeyim: Uzak dursunlar.
‘Bu masraflı’ dedin madem mevzuyu fiyat siyasetine getirelim. ‘Bu masraflı bir iş’ derken neyi kast ediyorsun? Nedir şu an sizin fiyatlarınız?
Bu değerli bir iş zira bir sanat. Bu birinde gördüğünüz için edineceğiniz bir aksesuar değil. Ömür uzunluğu taşıyacağınız, vücudunuzda kalacak bir sanat yapıtı. İşe bu türlü baktığım için de fiyatım belirli, seansım 1000 Avro. Desene nazaran de değişmiyor. Lakin biliyorsun ki esasen ufak işleri almıyorum. Stüdyomda öbür sanatkarlar da var. Onların da açılış fiyatları 1000 TL.
Haftada kaç dövme yapıyorsundur?
Haftada en az 6 yapıyorum. Bu hiç değişmedi, ekonomik kriz dövmeyi vurmadı. En azından bizi. Yurt dışından da çok gelen oluyor. Toplumsal medyadan ulaşıyorlar.
Desenler ne alemde? Değişti mi? Rihanna yıldızı’nın modası geçmiştir umarım. Sanıyorum şu ortalar en sık rastlananlar çocuklarının isimlerini yazdıran anne babalar ya da çocuklarının ayak izlerini yaptıranlar.
Evet, onlar çok tanınan. Benim üslubum gerçekçi dövme. Ben portre çalışıyorum yani fotoğrafları vücuda çiziyorum. Ne kadar gerçeğine yakın olursa o kadar yeterli. En güç kategoridir, bu yüzden yapıyorum zati. Bir çeşit meydan okuma bu benim için. Rihannaya gelirsek evet yıldız azaldı şükürler olsun ki. Ha, bir de yapmayı daima sevdiğim ve daima seveceğim bir desen var.
Atatürk’ün portresidir o kesin..
Evet. Ebatından bağımsız bir biçimde diyebilirim ki bana nazaran en ‘büyük’ dövme. Atatürk’ün imzası da sanırım en çok tercih edilen desendir.
Başka imzalar oluyor mu? Ya da diğer siyasetçilere dair dövmeler?
CHE çok var, Hitler ile alakalı çok var. Bir sefer de cumhurbaşkanımızın portresini gördüm. Ben birebir yapmadım fakat yurtdışında bir meslektaşımın portfolyösünde rastladım.
Dövme eğitimi de vermeye başladın. Bunu önemsiyorum. Biraz bahsetsene..
Seminerler düzenlemeye başladım. İzmir’de ve İstanbul’da yaptık. Ankara hedefliyoruz. Hedefim dövme yapmaya meraklı insanlara en azından temelini anlatabilmek. Böylelikle bizlere düzeltilmeye gelen desen sayısı da azalır tahminen.
Herkes dövme yapabilir mi?
Herkes dövme yapabilir fakat herkes dövme sanatkarı olamaz. Yani gereğince çalışırsan dövme yapabilirsin ancak dövmeleri için insanların sıraya girdiği bir sanatkar olamayabilirsin. Keman çalabilmek ve virtüöz olmak ile birebir şey. Seminerlerde birinci gün teorik, ikinci gün yapay deri üzerinde pratik eğitim veriyorum. İki günde temel bilgileri alıyorlar ve genelde beyaz yakalılar oluyor. Beşerler bunalmışlar Pelin. Boş vakitlerinde yeni bir şey öğrenmek istiyorlar, bir de herkesin başında ileride diğer bir iş yapma hayali de var doğal.
Bir 10 sene sonra tekrar sohbet ederiz umarım lakin şimdiden sorayım: Hayallerin ne?
Yurt dışına çok gidiyorum. Oralardaki şenliklere katılıyorum, konuk sanatçı olarak stüdyolarda çalışmalar yapıyorum. Bir ayağım orada yani. Tahminen bir müddet yaşarım da lakin eninde sonunda döneceğim yer topraklarım. Bunu biliyorum. Hayalim bu ülkede dövme denilince akla birinci gelen isim olmak ve tekrar kendim kadar başarılı isimlere ön ayak olmuş olmak. 10 sene evvel bana nasıl fırsat verildiyse ben de yeni yetişen sanatkarlara o fırsatları sunabilmeyi istiyorum.
Instagram Pelin Çini
Instagram Fahrettin Demir
‘Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio’
