“Ömür dediğin üç gündür; dün geldi geçti, yarın meçhuldür.
O halde ömür dediğin bir gündür, o da bugündür.”
Can Yücel
Şu an ve artık, geçmişin bir tekrarıdır; vakit, yer ve oyuncular değişse bile roller daima birebirdir. Yani yaşanan ruhsal ve bedensel sorun ne olursa olsun, kişinin iç dünyasının dışarıya yansıyan sonuçlarıdır.
Kişinin yaşadığı tüm tecrübeler, geçmişin bir tekrarıdır, geçmişe dayanan niyet ve inançların bir eseridir.
Kişi büyüdüğünde, bilinçdışı olarak, çocukluğundaki ömrünün duygusal ortamını yine yaratma yahut kurma eğilimi içindedir. Bu eğilim gerçekte, âlâ ya da makûs, hakikat ya da yanlış değil, yalnızca kişinin içindeki bilinçdışı bir örüntüdür. Bu örüntüye nazaran, bir ötekiyle olan ferdî bağlarında anne yahut babasıyla kurmuş olduğu ilgileri ya da onların kendi ortalarındaki münasebetleri yine yaratma; tercih etme bahtı varsa, annesine yahut babasına benzeyen sevgili, eş ya da işveren seçme; anne ve babasının gösterdiği davranışları kendine motamot uygulama (kendini birebir halde suçlama ve cezalandırma); anne ve babayla çabucak hemen tıpkı sözleri kullanma; kendini sevmeyi ve desteklemeyi de tıpkı anne yahut babanın yaptığı biçimde yapma eğiliminde olur.
Çocukluğunda sevilmemiş ve desteklenmemiş biri “Hiçbir şeyi hakikat düzgün yapamıyorsun! Daima senin hatan!” halindeki cümleleri sık duyar. Bu cümleler de kişinin ileriki hayatında badirelere yol açabilir. Lakin kişi tüm bunlar için anne yahut babasını suçlamamalıdır. “Hepimiz, kurbanların kurbanlarıyız!” kelamını hatırlayarak, anne yahut babasının da kendi anne yahut babalarının bir kurbanı olduğunu bilmelidir.
Eğer kişi her şeyin umutsuz, kendisinin de kurban olduğu inancını seçerse, cihan de bu inanca “Evet!” diyecektir.
Anne-baba kendini sevmeyi bilmiyorsa, çocuğuna kendini sevmeyi öğretmesi de imkânsız olacaktır. Zira onlar da çocukluklarında kendilerine öğretilen şeylere dayanarak yapabileceklerinin en güzelini yapmaya çalışmışlardır. Bu nedenle suçlamak yerine, sorumluluk almak, anne-babayı anlamak, onların kendi çocukluklarında neler yaşadıklarını hissetmek değerlidir.
Seçimlerinizi bilinçdışı ve otomatik yapmak yerine, kendi hayatınızın sorumluluğunu alarak şuurlu bir halde yaparsanız geçmişin tekrarını bozabilir, mukadderatınızı kendiniz yazabilirsiniz. Bahtınız, seçimlerinizin bir sonucudur. İnsan daima gelişim ve değişim içindedir. Geçmiş yaşanmış ve bitmiştir, değiştirilmesi imkânsızdır lakin geçmiş hakkındaki niyetlerinizi çarçabuk değiştirebilirsiniz. Örneğin, geçmişte biri tarafından incitildiğiniz için şimdiki hayatınızda farkında olmadan kendinizi cezalandırıyor olabilirsiniz. Geçmişteki kırgınlıklarınız çok derin olsa da bunları daha da derinleşmeden çözmeye başlamanız ruhsal ve bedensel sıhhatiniz için gereklidir.
Huzur ve memnunluk bugünde
Çocuklar karda oynarken sevecen ve küçük bir kardan adam yaparlar. Bu sırada babaları gelir. Kardan adamı alıp meskene sokar. Mutfak tezgâhının yanına herkesin görebileceği bir yere koyar. Çocuklar kardan adama bakıp babalarının ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışırlar. Vakitle konuttaki sıcağın tesiriyle kardan adam erimeye başlar, çocuklar eriyen kardan adamın akabinde üzülmeye başlarlar. Baba eriyen kardan adamı göstererek şu şöyle der:
“Eriyen karın gerisinden ağlamayın. Kardan adam eriyor, su olup lavabodan aşağı gittiğini görüyorsunuz, dünyadaki hiçbir yaygara ve telaş bir damlasını bile geri getirmeyecek, dışarıda dursaydı erimeyebilirdi fakat artık çok geç.”
Bu küçük hikayenin de anlattığı üzere hayat her şeye karşın devam eder. Geçmişe takılıp kalmak yahut geçmişi geride bırakamamak sizi huzursuz eder. Zira hayat ne kadar adil olmasa da sizi kızdırsa da pişman etse de utandırsa da tüm aksiliklerine karşın hayata kaldığı yerden devam edebilirsiniz. Üzülmek yarının probleminden bir şey eksiltmez, yalnızca bugünün gücünü tüketir. Yapmanız gereken dünün kederlerinin yarının umutlarını yok etmesine müsaade vermemektir. Zira dün gitmiştir ve yarın da gelmeyebilir.
Gerçek olan şu anda ve artık yaşananlardır. Geçmişi yalnızca yaşadıklarınızdan ders almak ve kendinizi tanımak için düşünün, bugününüzü zehir etmek ve geleceğinizi karamsarlığa itmek için değil.
Huzursuz bir beşerle huzurlu bir insan ortasındaki en büyük farklardan biri, huzurlu insanın geleceğin endişelerini ve geçmişin yükünü taşımadan, içinde bulunduğu anda rastgele bir tasa duymaksızın nasıl memnun yaşayacağını bilmesidir.
Geçmiş ve geleceğin o derece tesiri altındayızdır ki birden fazla vakit çocukluğumuzun altın günlerini anarız ya da bizi en fazla keyiflendireceğini düşündüğümüz ömrümüzün bir modülünü sıkça zihnimizde tutarız. Bu durumun nedeni, o günlerin dertsiz ve hayatın sorumluluklarının omuzlarımıza şimdi çökmediği günler olmasıdır.
Geçmişi terk etmediğiniz, şimdiki vakte sızmasına müsaade verdiğiniz için huzursuz olursunuz. Şimdiyi yaşamak, hayatın manasını kavrayarak kendi sorumluluğunuzu almanızdır. Bu nedenle kendinizi makûs hissettiğinizde, canınız yandığında, işinizi kaybettiğinizde ya da münasebetiniz sona erdiğinde asla kendinize acıyarak bakmamalı ve sizi âlâ şeylerin beklediğine inanarak hayatınıza devam etmelisiniz. Zira hayat bir kapıyı kapatırken bir öteki kapıyı açacaktır. Fakat yanılgıları, pişmanlıkları, hayal kırıklıkları ve yanlış seçimleri düşünerek geçmişte tutsak olarak yaşamak açılan yeni kapıyı görmenizi engelleyebilir. Halbuki her yeni gün kişinin isteklerini ve dileklerini yarına ertelememesi için yeni bir başlangıçtır.
Yeni bir başlangıç yapmak isteyen bir kişi; 1 yılın kıymetini tek ders yüzünden sınıfta kalmış öğrenciye, 1 ayın kıymetini bebeği erken doğmuş anneye, 1 haftanın pahasını haftalık yayınlanan mecmuanın editörüne, 1 dakikanın pahasını otobüsü kaçıran yaşlı amcaya, 1 saniyenin bedelini trafik kazasında vefattan dönmüş bireye, 1 salisenin kıymetini de olimpiyatlarda yüz metre koşu finalinde gümüş madalya almış atlete sormalıdır. Bir banka hesabınız olduğunu düşünün. Bu hesaba her sabah 86.400 lira yatırılıyor. Bu paranın sonraki güne devretmiyor, yani gün sonunda sıfırlanıyor. Sonraki sabaha tekrar 86.400 lira yatırılıyor. Her gün bu parayla ne yapardınız?
Bu soruya herkes farklı bir cevap verebilir. Kimileri kuruşuna kadar harcamak için elinden geleni yaparken kimileri “Her gün bu kadar parayı nasıl harcarım?” diye düşünebilir. Gerçekte hepimizin bu türlü bir hesabı var aslında. İsmine vakit denilen bu banka her sabah her birimize 86.400 saniye verir. Sonraki sabaha kadar da hesabı sıfırlar. Vakit bankasının verdiği saniyeleri en uygun biçimde kullanmak da boşu boşuna sıfırlanmasına neden olmak da bizim kendi elimizdedir.
Web
YouTube
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio