Kimimiz deniz kenarında, kimimiz havuz başında bedenimizi bronzlaştırmak için saatlerce güneşleniyoruz. Pekala aklınıza bu kültürün nasıl ortaya çıktığı hiç geldi mi? Gelin bronzlaşmanın tarihini inceleyelim.
Kaynak: https://www.messynessychic.com/2023/0…
İlk olarak Antik Mısır ve Antik Yunan devirlerine ilişkin mezar fotoğrafları ve mozaiklerinde farklı özellikler ve cinsiyetler ortasındaki ayrımı belirtmek için renk tonları kullanılmış.
Kadınlar her vakit erkeklerden daha açık derili tasvir edilmiş zira bu onların dışardan çok konutta vakit geçirdiğinin bir göstergesiymiş.
Diğer yandan erkekler daha koyu ciltli olarak tasvir edilmişler.
Çünkü onlara nazaran açık derili olmak ”zayıflığın”, koyu derili olmak ise ”yiğitlik ve gücün” göstergesiymiş.
Antik Roma’nın çöküşünden sonra, salgın hastalıklar, bronzlaşmış cildin popülerliğini düşürdü.
16. yüzyılda ise cilt beyazlatmak için kurşun ve arsenik karışımları, hatta sülükler kullanıldı! Güneşe maruz kalmak ise klişe ve şanssızlık göstergesiydi.
Hatta I.Kraliçe Elizabeth yüzünü kireç beyazına boyamanın erdemliliği artırdığına inanıyordu.
18. ve 19.yüzyılda ise güneşlenmek daha sağlıklı ve düzgünleştirici bir aktivite haline geldi.
Gelişen ve genişleyen imparatorluklar, açık derili insanları sıcak kıyı yerlerine göndererek tatillerinin bir göstergesi olarak bronzlaşmış bir ciltle geri dönmelerini sağlıyordu.
Victorya ve Edward periyotlarında aristokrat bayanlar derilerinin yanmaması için tüm açık bölgelerini örtmeye ihtimam gösterdiler.
Hatta dışarıya çıktıklarında eldiven giyip, şapka takarak, yanlarında şemsiye taşıdılar. Böylelikle ciltleri bronzlaşmadı.
1890 yılına gelindiğinde ise Theobald Palm tarafından güneş ışınlarının çocukların kemik gelişimi için ehemmiyeti keşfedildi.
1891 yılında ise mısır gevreği üreticisi John Harvey Kellogg Kral Edward’ın (VIII. Edward) gutunu güzelleştiren “ışık banyosu” ismi verilen bir tedavi formülü geliştirdi.
Gerald ve Sara Murphy, Fransız Rivierası’na 1921’de gelmiş olan bir Amerikan milyoner çiftti. Riviera’ya geldiklerinde, bronzlaşma trendi tanınan değildi.
Ancak vakitle bronzlaşmanın cazibesine kapıldılar ve güneşlenmek için sık sık plajlara gitmeye başladılar.
Bu üst sınıftan insanların dikkatini çekti ve güneşlenme kültürünün yayılmasına katkıda bulundu.
Popüler moda mecmuası olan Vogue, 1927 yılında bronz ciltli bir modeli kapak fotoğrafı yaparak bir dönüm noktasına imza attı.
Daha sonra güneşlenmek artık güçlü, ayrıcalıklı ve hoş olmanın besbelli bir göstergesi haline gelmişti.
Tasarımcı Jean Patou, bu trendi yakalayarak 1927 yılında Huile de Chaldee isimli güneş yağını piyasaya sürdü.
1950’lerde, daha düzgün bronzlaşmak için bebek yağı kullanıldı ve birinci bronzlaştırıcı ortaya çıktı.
1962’de güneş gözetici SPF ile derecelendirildi. Daha sonra 1970’te ‘bronzlaştırabilen’ mayo üzere garip yenilikler ortaya çıktı.
1970’lerde ekonomik krizlerin başlamasıyla bronzlaşma eserleri tatile çıkmanın yerini alabilecek alternatifler haline geldi.
1972 yılına gelindiğinde ise birinci bronz ciltli Barbie üretildi. Üstelik yanında güneş kremi ve güneş gözlüğü aksesuarları da vardı!
Peki bugün durum ne? Guardian’ın moda muharriri Jess Cartner-Morley’e nazaran, Morley’e nazaran bronz cilt hala bireylerin ekonomik durumunu söz ediyor.
Modern periyot insanlarının gösteriş yapma formlarından biri sıhhat ve refah içinde olduğunu gösteren bir cilt.
Aslında SPF eserleri sahiden de Gen Z ve Milenyum çağı ortasında tanınan hale geldi. Bunu günümüzdeki birçok influencerın profillerinde bu eserlerin ciltlerine ne kadar güzel geldiğini söyleyip paylaşmalarından anlayabiliyoruz.
Kesin olan bir şey varsa, beşerler toplumsal normların, statünün ve olağan ki güçlü medyanın tesirlerine bağlı epey, bronzlaşma kültürü gün yüzünde olmaya devam edecek.
Peki siz bronzlaşmak hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım.