Bu çeşit jenerasyonlar, kozmik bedenin iç kısımları ve etrafı hakkındaki ayrıntıları ortaya çıkarmaya yardımcı olabilir. Güneş sisteminin dışındaki Jüpiter büyüklüğündeki bir obje, Jüpiter’in etrafındakilerden yaklaşık 10 milyon kat daha parlak bir radyasyon jenerasyonuna sahiptir.
Gökbilimciler birinci sefer güneş sistemimizin dışında bir cismi çevreleyen bir radyasyon nesli tespit ettiler.
Nature mecmuasının 15 Mayıs tarihli sayısında yer alan habere nazaran, enerjik elektronlardan oluşan bir jenerasyon Dünya’dan yaklaşık 18 ışık yıl uzaklıktaki Jüpiter büyüklüğünde bir cismi çevreliyor. Elektronlar hareket ettikçe radyo dalgaları yayıyorlar. Bu tıp radyasyon nesilleri kozmik bir cismin manyetik alanının biçimi, iç yapısı ve hatta uydusu olup olmadığı hakkında fikir verebilmektedir..
Güneş sistemimizde, dünya çapında manyetik alanı olan her gezegenin radyasyon jenerasyonları vardır.
Dünya’nın Van Allen nesilleri vardır, bunlar Güneş’ten yakalanan elektronların oluşturduğu halkalardır. Jüpiter’in radyasyon nesilleri parçacıklarının birçoklarını volkanik ay Io’dan alır. Bu durumlarda, gezegenin manyetik alanı elektronları kavanozdaki ateş böcekleri üzere gezegenin etrafındaki bir baloncuğa hapseder.
Gökbilimci Melodie Kao ve meslektaşları, güneş sistemi dışındaki benzeri jenerasyonları bulmak için Hawaii’den Almanya’ya uzanan 39 radyo çanağından oluşan bir ağ yaptı.
LSR J1835+3259 isimli Jüpiter büyüklüğünde ki objeyi gözlemledi. Çanaklar birlikte Dünya kadar geniş bir radyo teleskopu oluşturarak takımın objenin etrafını sıfırlamasını sağladı.
Santa Cruz’daki California Üniversitesi’nden Kao, grubun Jüpiter’inkine çok benzeyen lakin 10 milyon kat daha parlak bir jenerasyon tespit ettiğini söylüyor.
Nesne, Jüpiter’den yaklaşık 80 kat daha büyüktür, bu da onu ya küçültülmüş bir yıldız ya da büyük bir kahverengi cüce, hidrojen füzyonunu sürdürecek kadar ağır olmayan sönük bir yıldız gibisi cisim yapar.
Elektronların nereden geldiği büyük bir gizem. Cisim bir yıldızın yörüngesinde dönmüyor ve parlama yayıyor üzere görünmüyor.
Kao, volkanik bir uydunun buna uygun olabileceğini, fakat bunun hala spekülatif olduğunu söylüyor.
LSR J1835+3259’un bir radyasyon jenerasyonuna sahip olduğunu bilmek, gökbilimciler bu cins nesilleri direkt göremeseler bile, araştırmacıların gelecekte dış gezegenlerden gelen dataları yorumlamalarına yardımcı olacaktır.
Kao, ‘Dış gezegen manyetizması hakikaten emekleme aşamasında’ diyor. ‘Dış gezegen manyetik alanlarını karakterize edene kadar, hayat hikayelerinin tüm kısımlarını kaçıracağız.’
