Sosyal medyada Türkiye’de müşahedelerini unsurlar halinde döken bir ideoloji hekimi yorumlarda kullanıcıları ikiye böldü. Bazıları tespitlerin yerinden olduğunu söyledi, bazıları de gereksiz olduğunu düşündü.
Twitter’da profilinde ideoloji yüksek eğitimi aldığını belirten bir kişi Türkiye’ye dair müşahedelerini sıraladı. Uzun bir flood yazan bireye toplumsal medyada da yorumlar çok oldu.
Herkesin ‘durmadan’ para konuştuğunu, zengin ya da eğitimli bölümlerin kendi içlerinde kümeler halinde yalıtılmış bölgelerde yaşadığını ve kendilerini kandırdıklarını, fakir ve eğitimsiz kısmın siyasetle oyalandığını, zengin ve eğitimsiz olanların da kendilerini parayla tatmin ettiğini belirtiyor.
“Sokaklar, caddeler, meydanlar inanılmaz nahoş.”
Güzel olan bir şeye rastlamanın güç olduğunu belirten ‘mechul muhayyil’, hoş olanın ülkede gerginlik sebebi olduğunu belirtti. Gündelik hayatta rutin olmadığını, bireylerin daima rol yapmak zorunda olduğunu ve geleceğe dair beklenti olmadığını belirtti.
“Kimse aptal değil, kimse saf değil.”
Ülkeye dair telaffuzların tersine ‘gurur duyulacak çok az şey olduğunu’ ve adaletsizlik hissinin bir formda vatandaşı esir aldığını belirtti.
“Zengin-fakir, seküler-dindar herkesin iliklerine kadar nüfus etmiş bir acıdan beslenme, dünyaya karşı güvensizlik, yaşamaya dair endişe var.”
İnsanların kurabildikleri yegane ‘sağlıklı’ bağlantının ‘vicdan, merhamet, acıma’ eksenin olup, temelinde de hınç ve öfke barındırdığını da belirtti.
“İnsanlar otomobilleriyle simbiyotik bir ömür kurmuş. otomobil insanlara hem kol, bacak hem de inançlı bir hayat sağlıyor.”
Mümkün olan az mutluluğun da yemek üzerine konseyi olduğunu fakat kalitelinin de geçen yıllara oranla düştüğünü gözlemlemiş.
“Zengin-fakir kimsenin ne yaptığını, neden yaptığını bildiği yok.”
Tespitlerin devamında herkesin bir şeyi taklit ettiğini, özünde ne yapması gerektiğini bilmediğini, daima bir diğerlerini izleme hali olduğunu ve ‘şarkı, dizi ve sinemaların de ‘fevkalade kötü’ olduğunu söylüyor.
“Erkeklerde muazzam bir yetersizlik hissi var.”
Erkeklerin hislerine dair, sokakta yanından geçen bir bayan ya da kuyrukta önünde duran adam yahut hareket eden çabucak her şeyin meydan okuma olarak algılandığını, bayanların ise bu ortamda ‘prenseslik ile hizmetçilik’ ortasına sıkıştığını, bu tespitlere nazaran herkesin huzursuz olduğunu’ belirtiyor.
“Özetle, Türkiye’nin ya sev ya terk et bir ülke haline gelmesi.”
Sona gelindiğinde en trajik olanın ‘hepsinin son derece olağanlaşmış olması’ olduğunu ve zengin-fakir, eğitimli-eğitimsiz kimsenin bu şekil tespitleri dahi duyacak sabrı kalmaması olduğunu hatta konuşulmasının dahi ‘huzur kaçırmaktan’ çekinildiği için istenmediğini söylüyor.
Gözlemler ve tespitler, uzun olmasına rağmen milyonlarca etkileşim aldı.
Bir kesim saçma bularak katılmadı.
Gereksiz olduğu vurgulandı.
Daha birinci hususa uygun bir formda maddi açıdan yaklaşanlar görülürken,
Bazıları direkt bu durumu teyit etti.
Felsefi açıdan yaklaşanlar da olurken,
Toplumsal ayrışmalar sorgulandı.
Ağırlık olarak da katılanlar görüldü.
Maddi problemlerin dayatıldığını düşünenler de olduğu üzere,
Anlam arayışı da ağır bastı.
Siz ne düşünüyorsunuz? Nasıl beşerler, nasıl bir ülke olduk? Değişen düzgün şeyler de yok mu? Yorumlara bekliyoruz.
