Bazı sanat akımları birtakım şahısları daha çok kendine çeker. O denli ki o sanat akımına tutkuyla bağlanırlar ve o periyot yaratılan eserler onlar için her vakit en güzelidir. Pekala sanki sanat akımlarına bu kadar bir bağlılık, bir yapıtın gerçek kıymetini görmemizi engelliyor olabilir mi? Ne dersiniz?
Kaynak: https://twitter.com/culturaltutor/sta…
Bir sürü sanat akımı var. Barok, Rönesans, Gotik, Romantizm, Empresyonizm ve daha fazlası…
Binlerce sanat hareketi oldu ve hepsinin kendi alt kategorileri var.
Caravaggio ve Claude’un her ikisi de “Barok” ressamlar olarak isimlendirilir.
19. yüzyıla geldiğimizde ise, “Gerçekçilik” ve “Romantizm” üzere daha geniş hareketlerin içinde, devasa, parlak görüntüleriyle Amerika’daki Hudson Irmağı Okulu’nu ya da Britanya’daki Neo-Ortaçağcı Pre-Raphaelciler’i görüyoruz.
Ve 20. yüzyılda, sanatta Modernizm’in devasa şemsiyesi altında, Ekspresyonizm yahut Fütürizm’den Fovizm yahut Vortisizm’e kadar her şeye sahip olmuştuk. Bunların hepsi, kimi özellikleri paylaşsalar da aslında çok farklı tarzlardı.
Şimdiye kadar üstte bahsettiğimiz akımların hepsi Batı Sanatı tarihinden… Lakin elbette akımlar Avrupa ile hudutlu değil.
İşte dört farklı akımdan dört fotoğraf: Neoklasizm, Rokoko, Flaman Rönesansı ve Milletlerarası Gotik.
Peki örneğin Caspar David Friedrich’in bir tablosuna baktığınızda ne görüyorsunuz?
Friedrich, JMW Turner, John Martin yahut büyük Romantik sanatkarlardan rastgele biri üzere, onların çalışmaları da bir “stil”in dışsal, biçimsel nitelikleriyle değil, bu tarzı destekleyen ve bu sanatkarları fotoğraf yapmaya ve çizmeye iten her şey tarafından tanımlanıyor.
Magritte’in Gerçeküstücülüğü, figüratif sanatın klâsik yollarını “gariplik” ile karıştırmak olarak mı açıklanır?
Mavi nilüferleri “İzlenimcilik” akımı ya da 19. yüzyılın sonlarındaki Fransa yaratmadı. Onları çizen Claude Monet’di.
Hatta tahminen vakit zaman -izmler hakkında konuşmasak daha bile yeterli olabilir.
Stil manadan doğar.
Herhangi bir sosyokültürel kısıtlama, sanatı ve manasını ve münasebetiyle bize nasıl hissettirdiğini de besler.
Bunların hiçbiri sanatın bağlamını aşamayacağını söylemek değildir, bu her vakit olabilir.
Bu içerik, “stillere” ve “hareketlere” odaklanmanın bizi sanatla daha derin ve manalı bir halde alaka kurmaktan alıkoymasına müsaade vermememiz için bir hatırlatma olarak burada dursun.
Geçmişten Günümüze Sanat Tarihindeki Fotoğraf Akımlarının Bakış Açımıza Tesiri