Araştırmalar, evcil bir hayvan sahiplenmenin ruh sağlığını olumlu yönde etkilediğini destekliyor. Uzm. Dr. Ayça Can Uz’un yazısına göre, McConnell ve arkadaşlarının son çalışmaları ortaya şunu çıkarmış:
Evcil hayvan sahibi olanlar, olmayanlara göre,
– Kendilerine daha çok güveniyor
– Empatikler
– Daha dışa dönükler
– Daha hareketliler
– Daha çok spor yapıyorlar
– Kendilerini daha az yalnız hissediyor
– Kaygı seviyeleri daha düşük
Yine Dr. Ayça Can Uz’un yazısına göre bir başka araştırmada, evcil hayvanlar; sosyal izolasyon ve reddedilmenin yarattığı olumsuz duygularla başa çıkmada da çok yardımcı.
Hayvanlar, insanlarla iletişimin yerine tamamen geçmese de, özellikle sosyal yönden desteği az olanlar veya depresyondaki kişiler, buna bir çözüm bulana kadar kendilerine bu tür bir destekleyici sistem yaratabilir. Örneğin, sosyal iletişimi zayıf olan kişiler için evcil hayvanlar otomatik bir iletişim anahtarı haline gelebilir. Çünkü hayvanların kendi arasında sosyalleşmesi, sahiplerinin de sosyalleşmesine yardımcı olur.
Çekingen bir mizacı olan, sosyalleşmekte zorlanan çocuklar için de evcil hayvanlar bu problemlerini aşmaları için önemli bir anahtar. Diğer çocuklarla iletişim kurmakta zorlanan, oyun kurmak konusunda yeterince girişimci olmayan çocuk, açık havada evcil hayvanı ile oynarken, diğer çocukların hayvana olan ilgisi sayesinde, doğal bir iletişim yöntemi sahibi olur. Çocuklar, kendiliğinden aralarına katılır ve birlikte oyun oynamaya başlarlar.
Evcil hayvan sahibi olmak, aynı zamanda günümüz dünyasının en büyük sorunlarından biri olan internet bağımlılığı için de önemli bir engelleyici. Dr. Ayça Can Uz’un ifadelerine göre, “ergenlerle yapılan bir araştırmada köpek sahibi olmayan ergenlere göre, köpek sahibi olan ergenlerde tüm gün boyunca yapılan fiziksel aktivitenin daha fazla olduğu görülmüş”.
Bir diğer önemli nokta ise, evcil hayvanlar çocuğun daha paylaşımcı ve yardımsever olmasını sağlıyor. Evcil hayvan sahibi olan çocuklar grup faaliyetlerine, işbirliğine daha açık hale geliyorlar. Evcil bir hayvanın sorumluluğunu alan çocuk; hayvanın beslenmesi, yürüyüşe çıkarılması, tüylerinin bakımı gibi aktiviteleri planlıyor veya bunun nasıl organize edildiğini, bir rutinde hareket etmeyi öğreniyor. Planlı bir rutinde hareket eden çocuk, sadece evcil hayvanının bakımı değil, diğer işlerini de takip etmek konusunda bilinçleniyor.
Tüm bunların ışığında, Psikiyatri Uzmanı Dr. Ayça Can Uz, sözlerini şöyle tamamlıyor: “Evcil bir hayvan beslemek hem zaman alan hem de para harcatan bir eylemdir. Bu anlamda ebevenylere, sırtlarına binen ekstra yük gibi gelebilir. Ancak bir evcil hayvan çocuğunuzun sorumluluk kazanmasına ve duygusal zekasının gelişimine ömür boyu sürecek bir bağ ile aracı olacaktır. Sevgiyle gelen böyle bir kazanca paha biçilemez.”
