Aşk, sıhhattir.Aşk, mutluluktur.Aşk, huzurdur.Aşk, hürmettir.Aşk, birbirini anlamaktır.
Aşk, “sen ile beni” istikrarda yaşamaktır. Aşk, ben sensiz de yaşarım, sen bensiz de yaşarsın diyebilmektedir. Aşk, birbirimize bağımlıyız demek değil, birbirimize bağlıyız diyebilmektedir. Aşk, sürdürülebilir his durumu içermelidir.
Ne kadar kolay değil mi bunları mantıkla sıralamak. Şayet “aşk ile mantık” kol kola olsaydı aşk Alice Mükemmeller Diyarında hoş bir öykü olurdu.
Görsel: Love & Hate, Michael Kiwanuka
Aşk, her vakit mutluluktuk getiren, her vakit huzur veren, her vakit istediğimiz üzere yaşanan bir his durumu değildir. Bunlar ortasında geçişler olabilir. İstikrar bu durumda en kıymetli faktördür. İstikrar aşkın sürdürülebilirliğini sağlar.
Aşkta “denge”
Aşkın istikrarı olmaz demeyin. Sevgi göstergesinin bir istikrarı olmalı. Avucunuzdaki kuşu severken çok sıkarsanız onu öldürürsünüz. Sahip olduğunuz aşkı muhafazaya çalışırken şiddete başvurursanız onu kaybedersiniz. Âşığın âşık olunana yönelmesinde “anlık, dürtüsel ve geçmişteki makus deneyimlerde giydirilmiş” hareketler aşk sistemine ziyan verir.
TEPKİ-DENGE ikilisi bir yerde patolojinin temelinde yer alır. Geçmiş deneyimler hayat içinde geleceğe taraf verir ve geçmişte istikrarımızı bozan olaylardan uzak kalmamız için bize yol gösterir. Fakat onları yaşatarak yol almaya devam edersek, geçmişi istikrar olarak kullanmaktan çok hayali ömür oluşturmaya çalışırız.
Aşkta her şey sevgi kadar hürmet ile de yürütülmelidir.
Aşkın olmazsa olması “saygı”
Yukarda sıraladıklarımdan “saygıyı” kaybettiğimizde aşkın taşıyıcı kolonu yıkılır. İş o vakit oradan çekip gitmek gerekir. Yani gitmeyi bilmek gerekir. Vazgeçebilmek bir fazilettir. Kelamda hürmet yahut sayıyor üzere davranış oyunları alakayı evvel türbülansa sonra da çıkmaza sokar. Sağlıklı bir irtibat kurulamaz hale gelir. Aşk pıtırcığı cümleleri yerini anlamsız ithamlara bırakır. Bu bağ inceldiği yerden de kopmaz bir türlü. Evvel ilgiye şiddet sonra da karşındaki beşere şiddet başlar.
Yıllardır süregelen bayana şiddetin temelinde kaybedilmiş hürmet vardır. Şiddeti yalnızca hürmet ile sınırlamak çok hakikat olmasa da her şeyin ötesinde insan hürmet duyduğu birine ne kelamlı ne de fizikî şiddet uygulayamaz. Kıyamaz…
Bunları uzatmak çok mümkün. Tahminen ileriki yazılarımda aşkın öteki değişkenlerine de girerim lakin bu yazıdan çıkan “kıssadan hisseyi” vermeden bitirmeyelim.
Aşk gerektiği vakit “gitmeyi bilmek” demektir. Aşk gerektiği vakit “vazgeçmeyi “bilmek demektir.
Oysa ben hiç insan kaybetmedim.Sadece vakti geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar
– Can Yücel…
Hadi bakalım biraz da siz düşünün…
Linkedln
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar külliyen muharrirlerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio