Okyanuslardaki canlıların ömrüne yardım etmek için milyonlarca lastiği okyanusa atmanın garip olduğunu düşünebilirsiniz, fakat 1970’lerde bu bilim beşerlerine mantıklı bir yol üzere gelmişti. Ortaya çıkan zararın boyutları ise hayli şaşırtan oldu.
Kaynak: https://assignmentpoint.com/the-time-…
Broward Yapay Resif A.Ş. (BARINC) 1972’de felakete yol açacak bir strateji tasarladı. Araba lastiklerini okyanusa atarak yeni balık ömür alanları oluşturmanın mümkün olabileceğine inandılar.
Projenin emeli, yaklaşık 2 milyon eski lastiği, balıkların “yapay resif” olarak toplanacağı okyanus tabanına gömmekti. Lakin sonuçları bir felakete yol açtı.
100’den fazla özel kesime ilişkin tekne ve ABD Donanması’nın gemisi USS Thrush, lastikleri boşaltmak için kolları sıvadı.
Goodyear Tire & Rubber Co., modülü olmak istedikleri çeşitten bir teşebbüs olduğuna karar verdi ve bu nedenle çöplüklerden ek lastikler kurtarılırken lastikleri ve lastikleri birbirine bağlamak için ekipman sağladı.
Goodyear bu fikir karşısında o kadar heyecanlıydı ki, bu teşebbüsü başlatmak için altın kaplama bir lastiği okyanusa atması için bir zeplin kiraladılar.
Şirketin ısrarla bu fikrin balıklar ve başka suda yaşayan canlılar için bir yuva sunacağına inanıyordu.
Şirketlerin düzgün niyetine karşın proje bir felakete dönüştü. Dalgaların tesiri ile lastikler parçalandı ve 2 milyon lastik dağılarak okyanusa yayıldı.
Mercanlardan, balıklara birçok canlı dalgalarla birlikte sürüklenen lastik kesimlerine takıldı ve öldü. Okyanus büsbütün bir çöplüğe döndü.
Daha sonra yetkililer Amerikan ordusunu tüm okyanusu temizlemekle görevlendirdi. Yaklaşık 72 bin lastik toplandı fakat yüzlercesi okyanusun tabanında kaldı.
Projenin uyumuna yardımcı olan Florida Atlantic Üniversitesi’nde deniz mühendisliği profesörü olan Ray McAllister, 2007’de şunları söyledi: “Gerçekten parlak fikir, bölgedeki deniz ömrünü ikiye yahut üçe katlayabilmemiz için deniz çeşitleri için ömür alanı sağlamaktı. O biçimde yürümedi. Artık düşününce, bunun dehşetli bir karar olduğunu görüyorum.”
