Japonya’nın edo devrinde hayat çok garipti. Bugünün kaideleri ile düşündüğümüzde imkansız gelen birçok şey Eski Japonya’da mümkündü. Pekala, neydi bunlar?
1. Edo devrinde kelam konusu evlilik olduğunda samuraylar kendi eşlerini seçemiyorlardı.
Çünkü aileleri evliliği birliklerini ve toplumdaki pozisyonlarını güçlendirmek için bir araç olarak görüyordu. Öbür ülkelerdeki görücü adabı evliliklere benzediğini düşünebilirsiniz ama olay yalnızca bununla kalmıyor.
Evlenmek için tıpkı vakitte yetkili makamlardan müsaade almanız gerekiyordu.
Öyle ki bazen yetkililer, ortasında uyuşmazlık olan ailelerin çocuklarını barış sağlanması için evlendiriyordu.
2. Edo periyodunda genelevler kasaba ve kentlerin dışındaki makul kale gibisi yapılardı.
Normal bayanların buralara girmesine müsaade yoktu. Erkeklerler için ise uyulması gereken katı kurallar vardı.
Ayrıca bu kalelerin etrafı ekseriyetle su ile kaplıydı. Bunun sebebi çalışan bayanları korumak için değil kaçmalarını engellemek içindi!
Çoğu vakit zorla satılan ‘küçük yaştaki kızlar’ insanlık dışı kaideler altında buralarda çalışıyordu. Kaçmaya çalışanlar ise anında öldürülüyordu.
3. Japon seks personelleri, müşterilerine bağlılığını göstermek için parmaklarını armağan ederlerdi!
Her ne kadar inanması güç olsa da bu hakikat. Birçok kişi parmağını kesiyor ya da dışarıdan öbür birisinin parmağını bularak müşterilerine armağan ediyordu. Bu eski Japonya’da büyük bir onur olarak kabul ediliyordu.
4. Seks çalışanları ve sevgilileri ortasındaki aşkı mevzu alan Shinju isminde bir tiyatro çeşidi bulunuyordu. Bu tiyatro tipi popülerleşmeye başladıkça meseleler da beraberinde geldi.
Genellikle gerçekleşmeyen aşk kıssalarını mevzu alan Shinju oyunları bilhassa bir seks personeli ve sevgilisi ortasındaki aşkı anlatırdı. Sonuç olarak benzeri durumlar yaşayan beşerler ortasında intihar artmaya başlamıştı ve Shinju oyunları yasaklandı.
5. Büyük kentlerdeki genelevlerin en nizamlı gelen müşterileri tüccarlar ve samuraylardı.
Çünkü eski Japonya’da bu üslup yerleri ziyaret edebilecek kadar parası olan tek küme tüccarlar ve samuraylardı.
6. Burakumin insanları ortasında bulunan Eta sınıfına ilişkin şahıslar toplumca “dokunulmayanlar” olarak kabul ediliyordu.
Eta, Japonca ‘pislik yığını’ manasına geliyordu ve bu sınıfa ilişkin beşerler en iğrenç işler olarak kabul edilen konumlarda çalıştırılıyordu. Ayrıyeten hatalı olarak görülürseler samuraylar tarafından anında öldürülürlerdi.
7. Sınıf sistemi Japonya’da 1871 yılında kaldırılsa da bugün bile Eta sınıfından insanların kimliğini sakladığı biliniyor!
Her ne kadar günümüz Japonya’sında sınıf sistemi bulunmasa da toplumsal baskı ve ayrımcılık yüzünden günümüzde Eta sınıfına ilişkin beşerler hala kimliklerini saklamak zorundalar.
8. 200 yıl boyunca Japonya’ya gelmek yahut Japonya’dan ayrılmak yasaktı! Bunun sebebi Shogun’un Hristiyan tesirinden uzak kalmak istemesiydi.
Ülkeden ayrılmayı deneyenler yahut ülkeye geri dönenler yakalanırsa anında öldürülüyordu. Ayrıyeten Japonya’nın kıyısına gelen gemiler fark edildiğinde hiç bir soru sormaksızın hücum açmak özgürdü.
9. Japonya’da yüzyıllar boyunca Hristiyanlar hayvanmışcasına avlanmıştı! Şayet birisinin Hristiyan olduğu fark edilirse anında vefat cezası verilirdi. Ayrıyeten kim tarafından Hristiyan yapıldıklarını öğrenmek için eziyet de edildiği oluyordu.
Bunun bir sonucu olarak Japonya’da asırlarca kapalı Hristiyan toplulukları oluştu.
Sizce en farklı husus hangisiydi? Yorumlarda yazmayı unutmayın.