Dünyanın dört bir yanında kullanan binlerce sözün nereden türediğini inceleyen bilim kısmına ‘etimoloji’ deniyor. Twitter’daki Etimoloji sayfası hem günlük hayatımızda hâlâ kullandığımız, hem de unutulmaya yüz tutmuş birbirinden kusursuz sözleri ve gerisinde yatan kıssaları ile kökenleri beşerlerle paylaşıyor.
Kökenleri ile ufkunuzu sonsuzluğa açacak bilgileri alabileceğiniz yeni sözler için buyurun! 👇
Kaynak: Etimoloji Twitter sayfası
Kökenbilim olarak da bilinen etimoloji, bir sözcüğün kökenine inerek hangi lisana ilişkin olduğunu, ne vakit ortaya çıktığını, mana ve ses bakımından geçirdikleri dönüşümleri inceleyen bilim koludur.
Twitter’da Etimoloji isimli sayfada bazen günlük ömürde kullandığımız, bazen de artık unutulmaya yüz tutmuş sözlerin birbirinden enteresan kökenlerini paylaşan Erhan İdiz, sözlere ve edebiyata gönül vermiş bir muharrir.
1. Dulda, unuttuğumuz sözlerden biri. Moğolcadan lisanımıza giren dulda; gölge, himâye demek.
2. Müjde aslında Farsçada bir gezegen ismi. Bu gezegeni görmek hoş haberlerin başlangıcı sayıldığı için vakitle müjde sözü “iyi haber” manası almış.
3. Yeşile çalan toprak rengi olarak bildiğimiz hâkî, Farsça hak “toprak”tan geliyor. Hâkî; toprak, toprağa ilişkin, toprakla ilgili demek.
4. Hayret ve hayran sözleri tıpkı kökten gelir. İki söz de lisanımıza Arapçadan girmiştir.
5. Pâre, kesim demektir. Lisanımıza Farsçadan giren sözcükle türetilen başka sözler:
6. Lisanımıza Arapçadan giren müdârâ; yeterli geçinmek, güler yüzle yönetim etmek demektir.
7. “Hanya’yı Konya’yı görmek” tabirindeki Hanya, Girit adasındaki bir kenttir. Girit Osmanlı vaktinde sürgün yeri olduğu için bu türlü denirdi.
8. İnsan, kulağının duyduğu her titreşime ses demiş. Şayet bu seste bir ahenk yoksa gürültü; bir ahenk, hoşluk varsa Ezgi ismini vermiş.
9. Öğretmen, Türkçe ög “akıl, anlayış” kökünden türemiştir. İlim, sanat kısımlarında bildiğini öğretmeyi meslek edinmiş kimseye denir. Öğreti de tıpkı kökten geliyor.
10. Anne; çocuk lisanından türeyen bir sözcük. Lisanımıza sonradan yerleşen anne sözü yerine Eski Türkçede “ög” kullanılırmış.