Bir toplumun yaratıcılığına ve vizyonuna muhtemelen Mısır’ın Büyük Giza Piramidi’nden daha büyük bir katkıda bulunulmamış olabilir. 147 metre uzunluğundaki Büyük Piramit, Özgürlük Anıtı ve Big Ben üzere anıtlardan çok daha yüksek. Elbette piramitler, Antik Mısır’ın kıymetli miraslarından yalnızca bir tanesi.
Binlerce yıl boyunca Antik Mısırlılar gelişti ve tahminen de dünyanın şimdiye kadar bildiği en gelişmiş uygarlığı başlattılar ve buluşlarının bir birden fazla hala yaygın. Örneğin, Mısırlı bayanlar süslü takılar ve peruklar takıyordu, erkekler güreşiyordu ve çocuklar masa oyunları oynuyordu. Birebir vakitte mucit olarak da büyüdüler ve bu 10 şaşırtan Mısır icadı listesinde göreceğiniz üzere, modadan tarıma kadar her şeyi o kadar büyük ölçüde değiştirdiler ki bugün hala tesirlerini görüyoruz.
Kaynak: https://science.howstuffworks.com/inn…
Göz makyajı: Elbette, göz makyajı insanlık tarihinin en değerli keşiflerinden biri olan ateşin ya da tekerleğin yanında yer almayabilir lakin Mısırlılar makyajın onlara uzun bir ömür için talih verdiğine inanırlardı. M.Ö. 4000 yılında göz makyajını birinci icat ettiklerinden beri modası hiç geçmedi. Daha da etkileyici yanı, kozmetik tarihine meraklı kimi kültürler, binlerce yıl evvel Mısırlıların öncülük ettiği tıpkı teknikleri kullanarak hala makyaj yapıyorlar.
Günümüzde hala tanınan olan ve sürme olarak bilinen siyah bir merhem oluşturmak için isi galen ismi verilen bir mineralle birleştirdiler. Merhemi renklendirmek içinse malakit ismi verilen bir minerali galen ile birleştirerek yeşil göz makyajı da oluşturabildiler.
Mısırda yalnızca bayanlar makyaj yapmıyordu. Statü ve görünüm birlikte ilerledi ve üst sınıf kelam konusu olduğunda makyaj ne kadar fazlaysa o kadar uygundu. Ayrıyeten, materyalleri bol bir biçimde sürmenin çeşitli göz hastalıklarını iyileştirebileceğine ve hatta nazarı engelleyebileceğine inanıyorlardı.
Yazılı lisan: Kıssa anlatmak için çizimlerin kullanılması muhakkak yeni bir şey değil zira Fransa ve İspanya’da bulunan mağara fotoğrafları MÖ üç binlere kadar uzanıyor. [kaynak: Wherely]. Fakat çizimler ve fotoğraflar, birinci yazı sistemlerinin Mısır ve Mezopotamya’dan ortaya çıktığı binlerce yıl boyunca birinci yazı lisanına dönüşmedi
.
Mısır yazı sistemi, birincisi MÖ altı bine dayanan piktogramlarla başladı. [Kaynak: Harrow]. Piktogramlar, temsil ettikleri sözlerin kolay tasvirleriydi fakat elbette sınırlamaları vardı. Vakitle Mısırlılar yazı sistemlerine, belli sesleri ve başka karakterleri temsil eden alfabe gibisi karakterler de dahil olmak üzere, isimler ve soyut fikirler yazmalarına yardımcı olan öbür öğeler eklediler.
Bugün herkes Mısırlıları, Mısır mezarlarında ve öbür yerlerde yaygın olarak bulunan alfabetik, hece sembolleri ve ideogramların — tüm sözleri temsil eden fotoğrafların — bir karışımını içeren hiyerogliflerin yaratmalarından tanıyor. Bu yazılar bize antik Mısır toplumunu daha âlâ anlamamızı sağlayan savaş, siyaset ve kültür kıssalarını anlatıyor.
Takvim: Bir takvim olmadan yaşamak zorunda olduğunuzu hayal edin. Bir sonraki görüşmenizin, tatilinizin, hekim randevunuzun ne vakit olduğu konusunda başınız epey karışabilirdi.
Ancak, Antik Mısırlılar için işler biraz farklıydı. Yıllık faaliyetlerini takip edecek uygun bir takvim olmasaydı, kıtlık ve sel ortasında ayrım yapamazlardı. Antik Mısırlılar, Eski Krallık periyodunda yahut öncesinde sistematik bir takvim kullanmaya başladılar. Takvimleri onlara çiftçilik faaliyetleri hakkında bir fikir verdi: sel devirleri, ekim programları ve hasat vakti.
Yıllık takvimlerine mevsimlik bayramlar, şölenler, resmi ve dini bayramlar bile eklediler.
Papirüs kağıtları: MÖ 140 civarında kağıdın icadıyla Çinlilerin dünyayı sonsuza dek değiştirdiğini kimse inkar edemez lakin pek çok insan Mısırlıların onlardan binlerce yıl evvel papirüs bitkisinden onun yerini alabilecek takdire şayan bir icat geliştirdiğini bilmiyor. Papirüs, Nil ırmağı boyunca bataklık alanlarda ziyadesiyle büyüdü. Ondan, üzerine yazdıkları sayfaları çıkardılar ve parşömen olarak sakladılar.
Yazı sayfalarını türetmek vakit alıcı bir süreç olsa da, Mısırlılar üretim basamaklarını çok uzun mühlet bâtın tuttular. Süreç hiçbir vakit belgelenmediği için, Dr. Hassan Ragab 1965’te papirüs kağıtlarını yapmanın bir yolunu yine bulana kadar kayboldu.
Saban: Tarihçiler sabanın birinci sefer nerede icat edildiğinden tam olarak emin olmasalar da, ispatlar Mısırlıların ve Sümerlerin MÖ 4000 civarında sabanı kullanan birinci toplumlar ortasında olduklarını gösteriyor. Buna karşın bu sabanlar günümüz sabanları ile karşılaştırıldığında katiyetle çok geri kalıyorlardı.
Muhtemelen farklı el aletlerinin birleştirilmesi ile yapılmış olan bu sabanlar o kadar hafif ve etkisizdi ki, yerin derinliklerine ulaşamıyorlardı. Tam da bu sebepten ötürü günümüzde ‘köten ya da kotan’ olarak anılıyorlar. Dahası, bu sabanlar yalnızca el emeği ile çalışıyorlardı. Örneğin, birçok duvar resmi tarlada birlikte saban süren insanları gösteriyor. Bu, kavurucu Mısır güneşinde bir gün geçirmek için mükemmel bir yol değildi.
Bunların hepsi MÖ 2000’de Mısırlılar sabanlarını birinci defa öküzlere bağladıklarında değişti. Birinci dizaynlar sığırların boynuzlarına bağlanmış sabanlardan oluşuyordu, lakin hayvanın nefes almasını olumsuz etkilediği fark edildi. Daha sonraki yapılarda ise saban ek olarak bir kayış sistemi içeriyordu ve çok daha tesirliydi. Sabanlar, Antik Mısır’da bir tarım ihtilali yarattı ve Nil Irmağı’nın bereketli tabiatı ile birleştiğinde, Mısırlılar için tarımı tahminen de o vaktin öteki toplumlarından çok daha kolay hale getirdi.
1. Bowling: Romalılar birinci üç yüzyılda Antik Mısır’ı ele geçirdiğinde, Mısırlılar günümüz bowlingini andıran bir oyun oynadılar.
Bilim insanları Narmoutheos’ta şerit izleri ve farklı boyutlarda birkaç top bulunan bir yer keşfettiler. Bu eski vakitlerde da bowling oyununun oynadığına dair bir işaret olabilirdi.
Şeritler yaklaşık 396 cm uzunluğunda, 20 cm genişliğinde ve neredeyse 10 cm derinliğindeydi. Ortada da kare bir açıklık vardı. Arkeologlar, oyunun günümüzdekinden farkı kuralları olabileceğine değiniyorlar. Bowling oyuncuları sırayla şeridin ortasına nişan alıyorlardı. Tıpkı vakitte rakipler, oyuncunun topunu şeritten çıkarmak için topları birebir anda delikten geçirirdi.
Nane şekeri: Bir daha markette Mentos ya da Olips nane şekeri olan bir raf incelediğinizde ağzımızın bazen yaydığı beğenilen olmayan kokuları gizlemenin bir yolunu buldukları için eski Mısırlılara teşekkür etmelisiniz. Tıpkı çağdaş vakitlerde olduğu üzere, eski Mısır’da da ağız kokusu çoklukla makus diş sıhhatinin bir belirtisiydi.
Bizden farklı olarak Mısırlılar şekerli içecekler ve dişlerini çürüten yiyeceklerle beslenmediler, lakin ekmeğin ununu öğütmek için kullandıkları taşlar diyetlerine çok fazla kum ve taş ekledi, bu da diş minesini yıpratarak diş etlerini açığa çıkardı ve enfeksiyona karşı savunmasız hale getirdi.
Mısırlıların birçok tıbbi sorun için uzmanları vardı fakat ne yazık ki bozulan dişlerini ve diş etlerini düzeltmek için diş tabipleri ya da cerrahları yoktu. Bunun yerine, basitçe acı çektiler ve mumyaları inceleyen bilim adamları, genç Mısırlılarda bile önemli halde aşınmış dişler ve apse delilleri buldular. Çürüyen ağızlarından gelen beğenilen olmayan kokularla başa çıkmak için Mısırlılar, balla kaynatılıp granül haline getirilmiş tarçın, buhur ve mür karışımı olan birinci nane şekerlerini icat ettiler. [Kaynak: World Atlas].
Kilitler: MÖ üç bin yıllarına dayanan birinci kilitler kolay pimli tambur kilitleriydi. Bu kilitler, bir anahtar kullanılarak açılabilen kapıdaki bir cıvataya bağlı pimler içeriyordu. Anahtar pimleri üst yanlışsız bastırdığında, cıvatadan ayrılıyor ve kapının kilidi açılıyordu.
Ama, bu kilitlerin boyutu ve formu büyüktü ve bu günlük kullanım için pratikliği engelliyordu.
Yine de bu eski Mısır kilitleri, daha sonra Romalılar tarafından geliştirilen birden fazla kilitten daha inançlıydı.
Tıraş ve saç kesiti: Tahminen de Mısırlılar saçları için titizlenen birinci eski insanlardı ya da tahminen de değillerdi. Lakin her iki durumda da saçları hijyenik bulmuyorlardı ve anavatanlarının bunaltıcı sıcağı uzun bukleleri ve sakalları çekilmez hale geliyordu. Bu nedenle saçlarını kısa kestiler ya da başlarını ve yüzlerini sistemli olarak tıraş ettiler. Görünüşe nazaran bilhassa kıllılıktan hoşlanmayan rahipler, her üç günde bir tüm bedenlerini traş ettiler [source: Knight]. Tarihlerinde çoğunlukla pak traşlı olmak moda olarak kabul edildi ve kıllı olmak, zayıf toplumsal statünün bir işareti olarak görülmeye başlandı.
Bu gayeyle Mısırlılar, birinci tıraş aletleri olan, ahşap kulplara yerleştirilmiş bir dizi keskin taştan bıçakları icat ettiler ve daha sonra bunların yerini bakır bıçaklı jiletler aldı. Ayrıyeten berberlik mesleğini de onlar buldu. Birinci berberler, güçlü aristokratların meskenlerine geldiler fakat sıradan müşterileri açık havada, gölgeli çınar ağaçlarının altındaki banklara oturttular.
Yine de garip bir formda, yüz kıllarına ya da en azından kimilerine sahip olma görünümüne olan hayranlıklarını da korudular. Mısırlılar kısa saç ve koyun yünü aldılar ve onları peruk ve geçersiz sakal haline getirdiler – ki bu daha da garip bir formda bazen Mısır kraliçeleri ve hükümdarları tarafından giyiliyordu [kaynak: Dunn]. Geçersiz sakalların, sahibinin onurunu ve toplumsal statüsünü belirtmek için çeşitli biçimleri vardı. Sıradan vatandaşlar yaklaşık 5 santimetre uzunluğunda küçük geçersiz sakallar takarken, hükümdarlar uydurma bıyıklarını abartılı uzunluklarda takar ve sonunda kare olacak formda keserlerdi. Mısır ilahlarının çenelerinin ucundan başlayan daha lüks uzun sakalları vardı. [Kaynak: King].
Diş macunu: Daha evvel de belirttiğimiz üzere, Mısırlılar dişleriyle ilgili çok fazla sorun yaşadılar, zira ekmeklerinin içinde çokça dişlerini yıpratan yıpratan kum ve taşlar vardı. Diş hekimlikleri olmasa da dişlerini pak tutmak için çabaladılar. Arkeologlar, mumyaların yanına gömülmüş kürdanların, görünüşe nazaran öbür dünyadaki dişlerinin ortasından yiyecek artıklarını temizleyebilmeleri için oraya yerleştirildiğini buldular. Babillilerle birlikte, tahta kolların yıpranmış uçları olan birinci diş fırçalarını icat etmeleriyle de tanınırlar.
Ancak Mısırlılar diş hijyenine ayrıyeten diş macunuyla katkıda bulundular. Birinci materyaller ortasında öküz toynakları, küller, yanmış yumurta kabukları ve ponza tozu vardı, bu da muhtemelen ferahlatıcı bir sabah diş bakımı ritüeli ortaya çıkaramıyordu. [kaynak: Küresel Firsts and Facts].
Arkeologlar son vakitlerde daha gelişmiş üzere görünen bir diş macunu tanımını ve MS dördüncü yüzyıldaki Roma işgaline kadar uzanan papirüs üzerine yazılmış diş nasıl fırçalanır kılavuzunu buldular. Bilinmeyen muharrir, ‘beyaz ve eksiksiz dişler için bir toz’ oluşturmak için kâfi ölçülerde kaya tuzu, nane, kurutulmuş iris çiçeği ve biber tanelerinin nasıl karıştırılacağını açıklıyordu. [kaynak: Zoech].