Önceki yazıda ölçüsü sabit, değişmez enerjiyi içecek kutusuna benzetme yaparak inceledik, artık de gücün varoluşunu ölçüsü sabit değil de var olduktan sonra giderek çoğalarak büyük patlamaya geldiğini var sayarak irdeleyelim. Tabi bu varsayım, yalnızca spekülasyon değil, bilimin de dışına çıkmak olacaktır. Fakat ilgili akademisyenler ve mevzuya düzgün derecede hâkim şahıslar dışında birçok insan kozmosun bu türlü var olduğunu zannediyor. Kısaca, gücün var olduktan sonra giderek çoğaldığı ve bir müddet sonra patlayıp (Bigbang) kainatı oluşturduğunu zannediyor. Münasebetiyle başlarda hakikat fotoğraf oluşması için bilim dışı da olsa bu varsayıma da kısaca değineyim.
Öncelikle şu notu bildireyim; “enerji” sözcüğü aslının ne olduğunu bilmediğimiz maddelerin form verdiği ve bizim bildiğimiz güç çeşitlerine dönüştürerek kozmosu oluşturduğu nesnedir. Yani ben güç derken bu bilinmeyen nesneyi kastediyorum. Artık hususa devam edeyim.
Saf gücün yoğunluğu giderek artması iki formda olabilir.
Ya tıpkı bir havuza su dolması üzere güce dışardan bir akış, bir ikmal var demektir. Fakat bu izah, gelen suyun dış kaynağın nerede oluğunun açıklanmasını gerektirir. Ki bunun üzerinde hiç durmuyorum. Ya da yoğunluğun artması için kendi içinde hareketin olması, bir formda çoğalması lazım. Ne var ki tekillikteki güç de hiçbir hareket hiçbir titreşim (frekans) yok. Titreşebilmesi için boşluk, uzay yok ki titreşin hareket etsin ve yoğunluğunu değiştirerek şişsin. Hasebiyle bunların ikisi de BigBang teorisine terstir. Lakin biz yeniden de bu tersliği göz arkası edelim ve hayali olarak güç sıfırdan başlayıp çoğalarak var oldu diyelim ve onun başlangıcına geriye devam edelim ve sonuca bakalım.
Eğer güç giderek azalıyor halinde geriye gidişe devam edersek, sonunda güç, başladığı sıfır noktasına, yokluk noktasına, yani hiçlik denilen noktaya kadar gelir biçiminde düşünürüz. Ne var ki bu fikir yanlıştır! Zira ortada yok diye bir öge yok, hiçlik yok! Bu durumda başlangıca hakikat geri gittiğinde, güç, rastgele bir yokluğa yahut hiçliğe gelmiş olmuyor; kendi yok oluyor ya da hiç oluyor. Kısaca varlığını yitiriyor hepsi bu. Sonuç olarak ortada ne cihan, ne hiçlik, ne yokluk, ne de bir uzay, bir boşluk hiçbir şey kalmıyor, hepsi de hiç var olmamış oluyor.
Görüldüğü üzere, güç varoluşuna, ister sıfırdan başlayıp çoğalarak, ister ölçüsü sabit değişmemiş olarak başlasın durum fark etmiyor. Bahsettiğimiz yokluk ve varlıkla ilgili her şey güçle başlamış, onun öncesi yani gücün yok durumu yok. Bu sonuca nazaran şayet yok bile yoksa o vakit güç yoktan var olamaz. Olmayan yoktan nasıl var olsun? Demek ki güç yoktan var oldu diyebilmek için evvel yokun var olması gerekiyor. Artık bu mevzuya girelim. Evvelki kısımlarda yok kavramını detaylı olarak açıkladım. Burada yokun bilime dayalı fizik varoluşla olan ilgisini irdeleyeceğim.
Eğer duruma akılcı bir gözle bakarsanız, yoktan var olma olayında öncelik yok ’undur. Çünkü yoktan var oldu demek, var olan şeyin öncesinden bahsetmek, o var olan her neyse evvel yoktu sonra var oldu sıralaması yapmaktır. Bu türlü olunca da mantıken yokun var olması, hatta evvel yokun var olması gerekiyor. Dikkat edin, bu sorun lisandan yahut söz formundan kaynaklanan bir sorun değildir. Gücün durumu böyledir. Çünkü gücün bir başlangıcı olduğunu biliyoruz. Öyleyse her başlangıcı olan şey üzere gücün de şimdi var olmadığı yani yok denilen öncesi bir durumu olmalıdır. Artık nasıl bir yoktan bahsediyoruz, oradan devam edelim.
Yok demek, hem bilimsel hem de mantık olarak hiçbir şeyin var olmaması demektir.
Dolayısıyla da hiçbir şeyin olmadığı yoktan rastgele bir şeyin var olmaması gerekir. Öyleyse burada bahsettiğimiz yok, bir halde kendisinden bir şeyin var olacağı içerikte olmalıdır. Değilse, tekrar o yoktan rastgele bir şey var olamaz. Yani yokun kendisi var olsa bile, şayet yapısı müsait değilse yani mutlak yoksa o yoktan hiçbir şey var olamaz.
Ancak güç dediğimiz şey var oldu. O vakit şayet güç yoktan var olduysa, o yok, içerik olarak gücün var olmasına müsait, en azından gücün var olabileceği durumu barındırıyor demektir. Bu da bahsedilen yokun aslında tam anlamıyla( mutlak yok) olmadığını gösterir. Sorun bitti mi? Hayır, öteki açmazlar var.
Diyelim ki yokluk durumu güçten evvel var oldu ya da vardı. Sorun şu ki o yok da, öbür her ne olursa olsun şayet güç yoksa ya da enerjiyi oluşturacak bir yapısı yoksa yeniden bu cihan var olamayacaktır. Bunu daha anlaşılır hale getirmek için bir benzetme yapayım. Gücün kuru fasulye olduğunu varsayalım. Diyelim ki dış dünyaya kapalı bir mutfaktasınız, o mutfakta envai çeşit yiyecek hususu var fakat kuru fasulye yok. Şayet kuru fasulye yoksa, o mutfakta, birçok çeşit yemek yaparsınız ancak kuru fasulye yemeği yapamazsınız. Eş deyişle cihan oluşamaz
Buraya kadar yoktan var oldu cümlesindeki yoku değerlendirdim. Fakat, bilimin, literatürün “yok”u çok farklıdır. Bunun için Amerikalı kozmoloji Profesörü Sean Carroll ’un kitabından bir aktarma yapayım:
“Evren genişliyorsa neye yanlışsız genişliyor? Hiçbir şeye. Cihandan kelam ederken, onun bir şeylere yanlışsız genişlediğinden kelam etmenin gereği yoktur –bu evrendir- öteki bir şeyin içinde olması gerekmez; bütün olan biten bu olabilir. Böyle düşünmeye alışık değiliz, zira gündelik ömrümüzde deneyimlediğimiz objelerin hepsi uzayın içinde yer alır; ama cihan uzaydır ve “dışı” diye bir şeyin olması gerekmez. Tıpkı biçimde, bir kenar olması da gerekmez –evren uzayda sonsuza kadar ilerliyor olabilir. Ya da aslına bakarsanız sonlu olup bir kürenin yüzeyi üzere, kendi üzerine toplanıyor da olabilir. Var olan müşahedelere bakarsanız, çok yüksek olasılıkla bunu asla bilemeyeceğiz.” (Sean Carroll Vaktin Kozmolojik Tarihi. S 68)
Görüldüğü üzere bilim varsaymadığı yahut olmayan bir şeyi, kısaca yok denilen bir durumu değerlendirmez ve gereksiz bulur.
Çünkü bilim yani tüm fizik maddeleri büyük patlamayla başladı. Ne var ki tıpkı Büyük patlama teorisi bize kozmosun, yani gücün bir başlangıcı olduğunu söyler. Şayet başlangıcı varsa bir kerte öncesi yani yok durumu da olmalıdır. Artık bu mantıkla devam ederek neler olacağını görelim
Enerjinin kendinden öteki hiçbir şey yoktu dediğinizde ne olur? Öncelikle “enerji var oldu” tabiri değişir. Bu tabirde ki “oldu” sözü kullanılamaz. Sadece “enerji var” yahut “enerji vardı” sözcüğünü kullanabilirsiniz. Zira oldu demek, en kolay manasıyla “ortaya çıktı” demektir. Yani ortada yoktu, bir formda ortaya çıktı manasındadır. Pekala, yalnızca “enerji var”, ya da vardı biçimiyle izah etsek ne olur? Pek bir şey değişmez. Çünkü güç ezeli (öncesiz) vardı deseniz bile, bir başlangıcı olduğu durumu değişmez. Hasebiyle da “yoktan var oldu” tabiriyle bir farkı yoktur.
Bir öteki handikap şudur! Gücün kendinden öbür hiçbir şeyin olmadığı teorisinden hareket edelim. Şayet onun şimdi var olmadan öncesini yani yok durumunu devreden çıkarıp, yalnızca “öylesine, bir formda var oldu” konumuna getirirseniz, o vakit otomatikman onun yaratılmış olduğu durumu devreye girer. Var olan güç her neyse, her nerede var olmuşsa, orada yaratılmış sonucuyla yüz yüze gelinir. Çünkü bir başlangıcı olan rastgele bir şey, kendi özelliği uygun olmadıkça yahut ortam müsait olmadıkça öylece, kendi kendine var olamaz.
Madalyonun bir de öteki yüzü var. Ne biçimde var olursa olsun, bu güç, akıl almaz derecede olabilirlikleri barındıran bir yapısal özelliğine sahip. Nasıl bir şeyse, bu özelliklerden harika bir cihan var oluyor! Üstelik Güçteki bu hassas özelliklerden her hangi biri olmasa bu cihan olamıyor. Görüldüğü üzere basitçe güç ya da tekillik gücü deyip geçiyoruz fakat iş o kadar kolay değil. İleriki kısımlarda detaylarıyla açıklayacağım.
Buraya kadar yalnızca enerjiyi işledim. Lakin güçten kozmosu oluşturan tüm fizik maddeleri, matematiksel düzenlerdir. Yani matematik olmazsa olmaz bir ögedir. O vakit şöyle bir soru ortaya çıkıyor. Fizik maddeleri matematiksel düzenlerse, büyük patlamada başlayan nedir? Fizik mi, yoksa matematik mi? Gelecek kısımda devam edeceğim.
Linkedln
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar külliyen muharrirlerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
