Merhabalar. Yeni bir araştırma Leonardo da Vinci üzere Rönesans periyodunun usta ressamlarının yağlı boya tablolarının vakte karşı direncini artırmak için ne kullandıklarını ortaya çıkardı.
Detaylar içerikte!
Bilim insanları Leonardo da Vinci tablolarındaki zımnî içeriği keşfetti. Yeni bir araştırmaya nazaran Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli ve Rembrandt üzere “eski ustalar” yağlı boya tablolarının vakte güçlü olabilmesi için birtakım gereçler kullandı.
Araştırmaya nazaran ünlü ressamlar tabloları üzerinde çalışırken protein içeren yumurta sarısı kullanmış olabilir.
Nature Communications mecmuasında salı günü yayınlanan ve hayli değişik sonuçları olan yeni bir çalışma, 16., 17. ve 18. yüzyılın başlarındaki en yetenekli Avrupalı ressamlar olan eski ustaların yumurta kullanmalarının büyük olasılıkla kasıtlı olduğunu buldu.
Klasik yağlı boya tablolarda eser ölçüde protein kalıntısı uzun müddettir tespit edilmişti lakin bunların neden yağlı boya tabloların üzerinde olduğu gizemini koruyordu.
Almanya’daki Karlsruhe Teknoloji Enstitüsü’nden müellif Ophélie Ranquet, “Bu hususta çok az yazılı kaynak var ve mevzuyu bu kadar derinlemesine araştırmak için daha evvel hiçbir bilimsel çalışma yapılmadı” dedi.
Ranquet çok az ölçüde yumurta sarısıyla bile yağlı boyanın özelliklerinde inanılmaz bir değişiklik elde edebileceği ve bunun sanatkarlar için ne kadar yararlı olabileceğini lisana getiriyor.
Yumurta sarısının boyaların özelliklerini ayarlayabilen bir materyal olduğunu belirten Raquet, “Yumurta, tabloların eskimesini bile etkiliyor. İçerdiği antioksidanlar nedeniyle boyanın oksitlenmesi daha uzun vakit alıyor ve böylelikle tablo uzun mühlet dayanabiliyor” dedi.
Boya yapmak zanaat ve deneysel bir süreç olduğu için Orta Çağ’da ve Rönesans periyodunda İtalya’da olan ressamlar, 7. yüzyılda Orta Asya’da ortaya çıkan yeni boya tipine benzeri bir materyal olan yumurta sarısını katmış olmaları mümkündür.
Almanya’nın Münih kentindeki Alte Pinakothek’te sergilenen “Karanfilli Meryem” Leonardo da Vinci’nin en eski tablolarından biridir. Yağlı boyanın eskimesi yüzlerde barizdir. Bu tablo yağlı boyada yumurta sarısının tesirinin ya da yokluğunun direkt bir delilidir.
Ranquet, bunu “Yağlı boya yüzeyden kurumaya başlar, bu yüzden kırışır” olarak açıklıyor. Çalışma sırasında gözlemlenen bir başka tablo da Botticelli’nin Alte Pinakothek’te sergilenen “Ölü İsa’ya Ağıt” tablosuydu. Ranquet, “Tabloda proteinlerin varlığını tespit ettik.” dedi.
Bu yeni araştırma, sırf sanat yapıtlarının daha uygun korunmasına değil, tıpkı vakitte sanat tarihinin daha uygun anlaşılmasına da katkıda bulunan değerli bir çalışmadır.
