İnsanlık tarihi boyunca çeşitli kültürlerde ve periyotlarda kullanılan idam teknikleri dünyanın karanlık ve ürkütücü tarafını temsil eder. Bu yollar hatalıların cezalandırılması ve halkı korkutma maksadıyla kullanılmıştır. Gelin birlikte tarihte kullanılmış en farklı idam formüllerini inceleyelim.
1. Giyotin Fransız İhtilali’nde ortaya çıkan ve başı kesmek için kullanılan bir idam aletiydi. Mahkumun başı keskin bir bıçakla süratle kesilirdi.
İlk sefer 1792’de kullanılmıştı ve Fransa’da yaygınlaşmıştı. Bu idam tekniği halkta endişe ve dehşet yaratırken mevt sürecini hızlandıran ve daha az acı veren bir seçenek olarak kabul edildi ancak vakitle tartışmalara yol açtı ve bugün birçok ülkede kullanımı durduruldu.
2. MÖ 1.yüzyılda ortaya çıkan dağlayarak damgalama yüzyıllar boyunca bir cezalandırma formülü olarak kullanıldı.
Bu cezada hatalı yalnızca fizikî bir acı değil tıpkı vakitte üzerinde vücudunda sonsuza dek kalacak izler olduğu için ruhsal bir baskı hissediyordu. Romalılar, hırsız ve kaçak köleleri damgalıyordu. İngilizlerin ise farklı kabahatlere özel farklı damgaları vardı. V damgası serseriler için, S damgası kaçak köleler için, B damgası kafirler için, F damgası ise arbede edenler içindi.
3. M.Ö. 2. yüzyılda birinci sefer Çin’de kullanılmaya başlanan boyunduruk, hatalılara hem acı çektiren hem de onları aşağılayan bir cezaydı.
Suçlunun uzunluğunu, alttan ve üstten birer tahta ile sıkıştırılırdı. Hatalı bu boyunduruk ile birkaç hafta hatta birkaç ay dolaşmak zorunda bırakılırdı. Bu cezayı alan kişi gün içinde dışarıda insanların içinde durmak zorundaydı. İnsanların hareket yeteneğini kısıtlayan ve yemek yemesini engelleyen bu ceza bir çok hatalının vefatına de neden olmuştur.
4. Pirinç Boğa olarak bilinen bu cezalandırma sisteminde mahkum kişi içi boş bir bronz boğa heykelinin içine kapatılır.
Heykelin altına ateş yakılırken mahkumun acı çığlıkları dışarıdaki boğa heykeline form verilen borudan çıkar. Bu idam prosedürü mahkumun canlı canlı pişerek ölmesine neden olur. Bu dehşetli alet insanların cezalandırılması ve korkutulması hedefiyle kullanılırdı.
5. Immurement ‘duvarda’ yahut ‘duvarın içinde’ manasına gelir. Mahkum taş duvarlar yahut yapılar ortasına hapsedilir ve hayatının sonuna kadar orada tutulur.
Bu idam hali mahkum kişinin yavaş yavaş açlık, susuzluk yahut teneffüs problemi nedeniyle vefatına yol açar. Klostrofobik bir kabus olan bu idam tekniği toplum içinde korkutma ve caydırıcılık gayesiyle kullanılmıştır.
6. Fil ile idam bilhassa Hindistan bölgesinde sıkça kullanılan bir mevt cezasıydı ve 19.yüzyıla kadar kullanılmaya devam etti.
Ölüm cezası alan mahkum kişi sıkı sıkıya bağlanırdı ve üstünde binicisi olan bir fil tarafından ezilirdi. 4 tona yakın yükü olan fil kurbanın kemiklerinin toz haline gelmesine sebep olurdu.
7. Mahkum kişi kalın bir kazığın üzerine yerleştirilerek mevte terk edilirdi. Vücudun yer çekimi tesiriyle kazığa saplanan mahkum acılar içinde can çekişerek ölürdü.
Tarihte çeşitli kültürlerde ve devirlerde uygulanan ve en fecî mevt cezası olarak görülen bu fecî yol idamın yırtıcı ve insanlık dışı yüzünü sergiliyordu.
8. Farelerle idam tarihte kullanılan hayli acı verici bir idam tekniğiydi. Mahkum kişinin bedeni açık bir kafese yerleştirilirken kafesin altına aç bırakılmış fareler konulurdu.
Aç olan fareler anında mahkumun bedenini kemirmeye başlardı. Bu fecî süreç acı ve çaresizlik içindeki mahkumum yavaşça ölmesine neden olurdu.
9. Bambuya oturtarak idam etme yöntemi
tarihte kullanılan olduça yırtıcı olan cezalandırma tekniklerinden biridir Mahkum kişi kalın bir bambu ağacının üzerine oturtulur ve ağaç büyümeye başlar. Yavaşça büyüyen bambu mahkumun bedenine saplanır ve iç organlarına ziyan verirdi.
10. Çarmıha germe usulünde Mahkum kişi elleri ve ayakları çivilenmiş bir biçimde haça asılırdı. Beden yükünden ötürü teneffüsü zorlaşır, acı ve yorgunluğu vakitle artardı.
Genellikle mahkumun azabı günler sürerdi ve en sonunda ölürdü. Yüksek yerlere yerleştirilen haçlar idamın halka açık bir formda gerçekleşmesini sağlardı.
11. Deri yüzme yolunda Mahkum kişinin cildi modül parça yavaşça soyulurdu. Bu süreç, sıklıkla kişiyi canlı tutularak yapılırdı ve vefatı acı ve şok nedeniyle gerçekleşirdi.
Mahkumun vefat nedeni genellikle kan kaybı ya da enfeksiyon nedeniyle gerçekleşirdi.
12. Böceklere yem etme idam formülünde mahkum kişinin bedeni bir sandala bağlanır, daha sonra yalnızca süt ve bal ile beslenmeleri sağlanırdı.
Kişi daha sonra altına yapmaya başlayınca böcekler de sandalı sarardı. Sonrasında böcekler vakitle mahkumun vücudunu kemirerek ona acı verirdi. Hatalı haftalarca süren bir enfeksiyon nedeniyle ölürdü.