Yeni bir araştırmaya nazaran, Uranüs’ün en büyük uydularından dördünün buzlu kabuklarının altında bir okyanus katmanı var olabilir. Uranüs’ün etrafında en az 27 uydu var olduğu biliniyor. Bunlardan en büyük beşinin (Ariel, Umbriel, Titania, Oberon ve Miranda) iç yapısı tarihte birinci sefer incelendi. Nasa’nın Jet Tahrik Laboratuvarı’ndan sunulan haberin ayrıntılarını inceleyelim. 👇
Kaynak: https://www.independent.co.uk/space/u…
Uranüs’ün en büyük 4 uydusu incelendi.
Journal of Geophysical Research: Planets mecmuasında yayınlanan araştırmaya nazaran, bu uydulardan dördü onlarca metre derinlikte olabilecek okyanuslara sahip olabilir.
Nasa’nın 1977’de fırlatılan Voyager 2 uzay aracından elde edilen datalar, çalışma için yeni bilgisayar modellemesiyle birlikte yine gözden geçirildi. Sonuçlar epeyce şaşırtıcıydı.
Gök bilimciler uzun vakittir uydulardan Titania’nın büyüklüğü nedeniyle bir iç okyanusun donmasını önlemek için iç ısısını koruyabildiğini düşünüyorlardı.
Ancak öbür uyduların daha evvel ısıyı korumak için çok küçük olduğu düşünülüyordu. Uranüs’ün yer çekiminin yarattığı sıcaklık değişimleri yalnızca küçük bir kaynaktı ve uydularının o kadar güçlü olmadıkları düşünülüyordu.
Çalışmanın ortak müellifi Julie Castillo–Rogez, ”Küçük üniteler kelam konusu olduğunda – cüce gezegenler ve aylar – gezegen bilimcileri daha evvel cüce gezegenler Ceres, Pluto ve Satürn’ün uydusu Mimas da dahil olmak üzere pek muhtemel olmayan yerlerde okyanus delili buldular.’ dedi.
“Tam olarak anlayamadığımız sistemler var. Bunların ne olabileceğini ve güneş sistemindeki su bakımından güçlü lakin sonlu iç ısıya sahip olabilecek birçok cisimle nasıl alakalı olduklarını hala araştırıyoruz.”
Son çalışmada araştırmacılar, Nasa’nın 1980’lerde Uranüs’e yaptığı Voyager 2 uçuşlarından ve yer temelli müşahedelerden elde edilen bulguları yine gözden geçirdiler.
Her biri uzayda mümkün bir su ihtimalini keşfeden Nasa’nın Galileo, Cassini, Dawn ve New Horizon uzay sondalarından elde edilen ek bulguların yanı sıra Satürn’ün uydusu Enceladus üzere öbür buzlu cisimler ile ilgili bilgileri de kullanarak bilgisayar modelleri oluşturdular.
Yeni bulgular, Uranüs’ün büyük uydularının muhtemelen bir okyanusu barındırmak için gereken iç ısıyı tutacak yeterlilikte yalıtıma sahip olduğunu gösteriyor.
Araştırmacılar ayrıyeten, bir okyanusun sıcak bir ortam müdafaasına yardımcı olabilecek sıcak sıvıyı özgür bırakan uyduların kayalık mantolarında potansiyel bir ısı kaynağının olabileceğini buldular.
Bunun bilhassa okyanusların yaşanabilirliğini potansiyel olarak destekleyecek kadar sıcak olabileceği Titania ve Oberon ismindeki Uranüs’e ilişkin iki uydu için olası olduğunu söylediler. Bu uydularının okyanuslarında klorürlerin ve amonyağın muhtemelen bol olduğu düşünülüyor. Sudaki tuzlar, bilhassa amonyak, iç okyanusu koruyan diğer bir antifriz kaynağı olabilir.
Yine de bu ‘su’ teorisi şimdi tam olarak ispatlanamadı ve şimdilik bir varsayım olmaya devam ediyor.
Castillo-Rogez, ”Gelecekteki müşahedelerin planlanmasına rehberlik etmek için bu uyduların kökeni hakkında farklı varsayımlar için yeni modeller geliştirmemiz gerekiyor.’ dedi. Kuvvetle olası olduğu düşünülse de Uranüs’ün uydularında ne olduğu şimdi tam olarak saptanamadı.
Bu uyduların altında ve yüzeylerinde nelerin yattığını anlamak, gök bilimcilerin ve mühendislerin şu anlık en kıymetli amaçlarından biri. Bunun için yeni araçlar geliştirilmeye çalışıyorlar. Gelecekte sondalar ile derin iç kısımlarda sıvı su aramak için kullanabilecekleri araçların tasarlanmasında bu yeni araştırmanın da yardımcı olabileceğini söylediler.
