Walkman’den Barkodlara Dünyayı Değiştiren İcatların Daha Evvel Hiçbir Yerde Duymadığınız Farklı Kıssaları

Günümüz gençlerinin birden fazla, Chris Pratt’ın 2014’teki Guardians of the Galaxy’de sergilediği o unutulmaz şova kadar Walkman’ın ne olduğunu bilmese de,  günümüz telefonlarından evvel müzik dinlemek için farklı bir aygıt kullanılıyordu. Sony’nin kurucu ortağı Masaru Ibuka uçuşlarda müzik dinlemek için kullanabileceği bir aygıt istiyordu. Böylelikle bu sorunu şahsen kendi ellerine aldı ve Sony Walkman, 1979’da Japonya’da (ve ABD’de) piyasaya çıktı.

Walkman ve ikonik kulaklıkları kompakt, hafif ve kolay taşınabilirdi. Sony’nin Discman’ından Apple’ın ipod’una, sonrasında akıllı telefonlara ve günümüzün Bluetooth kulaklıklarına kadar yıllar içinde yeni aygıtlar piyasaya sürüldükçe, Walkman tarihin tozlu raflarına kaldırıldı.

Kan torbaları bulunmadan evvel kan transfüzyonu gerektiren hastalar vakte karşı bir yarış içindeydi zira çok geç olmadan kendi kan bağışçılarını bulmak zorundalardı.

1937’de, 10 güne kadar kanı korumak için bir teknik olan kan torbalarını tasarladıktan sonra, tabip Bernard Fantus, Chicago’daki Cook County Hastanesi’nde ülkenin birinci “kan bankasını” kurdu. Beşerler kendi kanlarını kendi kullanımları için saklayabiliyor yahut bağışlayabiliyordu.

Lyman Spitzer, 1940’larda bir uzay teleskobunun icadını öneresiye kadar beşerler uzayı sırf yeryüzünden gözlemleyebiliyordu. Dünya atmosferi ise bu teleskoplar ve uzay ortasında bir perde üzere davranarak imajları bulanıklaştırırdı ve uzak gök olaylarının gözlemlenmesini engellerdi. Spitzer’in araştırması, 1990 yılında fırlatılan ve ismini Amerikalı astronom Edwin P. Hubble’dan alan birinci uzay teleskobu, Hubble Uzay Teleskobu’nun yolunu açtı.

Hubble, yörüngesindeki otuz yılı aşkın müddettir misyonunda kozmosun yaşını belirledi, komşu bir galaksiye olan arayı hakikat bir formda ölçtü ve kainatın hoşluğunu çarpıcı fotoğraflarla ortaya çıkarmanın yanı sıra çok sayıda uydu ve ötegezegen tespit etti.

Pizza sanayisi son yıllarda çok sayıda yenilikten geçti, lakin büyük ölçüde tıpkı kalan noktalardan birisi pizzanızın geldiği kutu oldu. Domino’s Pizza’nın kurucusu Tom Monaghan, 1960’ların başında çağdaş pizza kutusunu geliştirmek için Detroit’te Triad Containers ile çalıştı. Bundan evvel pizzalar torbalarda yahut karton fırın kutularında teslim ediliyordu fakat bu kaplar dayanıksızdı ve müşteriye ulaşmadan evvel pizzanın ağır ısısı altında buruşuyordu.

En kıymetlisi, bu sağlam kutular pratik bir formda saklanabiliyordu ve böylelikle toplu teslimatlar için çok daha tesirliydi. Günümüzde ise pizza kutuları için hala tıpkı tasarım kullanılmaktadır.

1895’te bir sonbahar akşamı, bir Alman fizik profesörü olan Wilhelm Röntgen, düşük basınçlı gazlar yoluyla elektriğin iletimini denerken birkaç metre ötede kimyasal kaplı bir floresandan yansıyan gizemli bir ışın fark etti. Bu ışının ürettiği gölgeleri görmek için tüp ile ekran ortasına objeler koymaya devam etti ve bir kesim kurşunla denediğinde, yalnızca kurşunun değil, elindeki kemiklerin gölgelerini de gördü! Daha sonraki deneyler, ekranın bir fotoğraf plakasıyla değiştirilebileceğini gösterdi ve böylelikle röntgen teknolojisi doğmuş oldu.

Röntgenin keşfi, tabiplerin göğüs kanserinden kırık kemiklere kadar hastalık ve yaralanmayı tespit etme biçiminde adeta bir ihtilal yarattı.

Koli bandı, iki oğlu Donanmada olan Illinois’li bir anne olan Vesta Stoudt’un icadıdır. Stoudt, Green River Mühimmat Fabrikasında mühimmat kutularını paketleme ve gözlemleme ünitesinde çalışıyordu. Kutula balmumuna batırılan ve açmak için bir tırnağı olan kağıt bantlar ile kapatılıyordu; ancak bant zayıftı ve tırnaklar sık sık yırtılıyordu, bu da askerlerin ateş altındayken kutuları süratli bir formda açamadıkları manasına geliyordu. Vesta Stoudt, “Kutuları kapatmak için neden kumaş bazlı ve su geçirmez bir bant oluşturmuyorsunuz?” diyerek Amirlerine danıştı, lakin istediği takviyesi göremedi. Bu yüzden bulduğu tahlil yolunu direkt Lider Franklin Delano Roosevelt’e götürdü.

Koli bandı, olağan konut işlerinden fizikçilere, hatta astronotlara (Koli bandı, uzay gemilerinde tamir yapmalarına yardımcı oldu.) kadar herkes için süratli bir tahlil olarak günümüze kadar gelmiştir.

26 Haziran 1974’te, Ohio, Troy’daki Marsh Süpermarketteki bir kasiyer, bir paket Wrigley Sulu Meyve sakızını bir tarayıcının üzerinden geçirdiğinde eser ve fiyat otomatik olarak ekranda gözüktü. Böylelikle barkodlu bir eser birinci defa satın alınmış oldu. Bu teknoloji mükemmelinin ardındaki mucitler, optik bir tarayıcı tarafından okunan kodlanmış bilgileri kullanarak tüketici eserlerini tanımlayabilecek bir sistem tasarlayan N. Joseph Woodland ve Bernard Silver’dı.

Her şey, Drexel üniversitesinde yüksek lisans öğrencisi olan Silver’ın, mahallî bir besin zincirinin liderinin üniversite dekanıyla eser bilgilerini otomatik olarak tarayacak bir aygıta gereksinim olduğu hakkında konuştuğunu duyması ile başladı. Dekan bu fikri farklı bulmamıştı, lakin Silver bunun tam aykırısını düşünerek meslektaşı Woodland ile bu aygıt üzerinde çalışmaya başladı. Nihayetinde Woodland, mors alfabesinden ve 1920’lerin sinema ses sistemlerinden esinlenen bir sistem tasarladı. daha sonra IBM çalışanı George laurer’in yardımıyla geliştirilerek ve marketlere sunuldu.

Güvenli bir ulaşım için emniyet kemeri fikri, yüzyıllardır var olsa da eski dizaynlar birçok açıdan eksik kalmıştı. Hatta bu kemerler bir kaza durumunda bazen sürücüyü korumaktan çok daha fazla ziyan verebiliyordu. (Yüksek süratlerde, kayışlar iç yaralanmalara neden oluyordu.)

Her şey iki noktalı bir emniyet kemeri geliştirmeye çalışan Volvo mühendisi Bohlin ile değişti. Bohlin’in tasarımı hem pratik hem de yüksek düzeylerde bir güvenlik sunan bir emniyet kemeriydi. Daha sonrasında ise Volvo rastgele bir araba üreticisinin bu kemerin dizaynını kopyalamasına müsaade verdi. Bu tasarım günümüz arabalarında de kullanılan tasarım ile birebirdir ve bugüne kadar milyonlarca hayat kurtardığı varsayım ediliyor.

İnsanlar yiyecekleri teneke kutularda saklamaya başladıktan yıllar sonra, biri sonunda onları tehlikeli bir alet içermeyen bir prosedür ile açmanın yolunu buldu. 19. yüzyılın ortalarında, çağdaş bir İsviçre Çakısı üzerindeki konserve açacağından çok farklı olmayan kaldıraçlı bıçak olarak bilinen bir alet geliştirildi. 1870’lere gelindiğinde ise William Lyman, döner bir kesici içeren bir tasarım geliştirdi. Fakat günümüzde kullanılan tasarım 1920’lerde Charles Arthur Bunker tarafından patent edesiye kadar ortaya çıkmamıştı. Bu tasarım bugünün manuel konserve açacakları ile çabucak hemen birebirdir.

20. Yüzyılın başında piyasaya sürülmesinden bu yana klima, sıcak iklime sahip bölgelerde yaşayan beşerler için hayat kurtarıcı oldu. Pekala, aslında birinci çağdaş klima ünitesinin beşerler için icat edilmediğini biliyor musunuz? Birinci çağdaş klima bir matbaa için tasarlanmıştı.

1902’de, Willis Carrier isimli 25 yaşındaki bir mühendisten, bunaltıcı yaz günlerinin sık sık renk kaydını bozduğu Brooklyn’deki Sackett & Wilhelms matbaasında nemi denetim etmenin bir yolunu bulması istendi. Carrier yaptığı erken testlerden sonra, ısıtma bobinlerinden soğutulmuş su gönderen bir aygıta tasarladı. Sistem birebir yaz fanlar, delikli buhar boruları ve öbür kesimler ile geliştirilerek matbaaya yerleştirildi.