Yabancı uyduların ve öte gezegenlerin nasıl etkileşime girdiği ve bu etkileşimlerin uzak yıldız sistemlerinde hayat potansiyelini nasıl etkilediğini bilmediğimiz ve aydınlatılması gereken mevzulardan bir tanesi… Gökbilimcilerin yeni keşfine göreyse öte uydular yörüngeden çıkarak başka öte gezegenlere çarpıyor ve o gezegenlerdeki hayatı yok ediyor olabilir. Ayrıntılar için… 👇
Kaynak: https://www.livescience.com/unstable-…
Ay’ın Dünya’ya çarpması kulağa bir kıyamet günü senaryosu yahut bilimkurgu sinemalarındaki felaketlerden biri üzere gelebilir.
Ancak öteki yıldız sistemlerindeki birtakım gezegenler için bu çeşit çarpışmalar yaygın olabilir.
Yapılan bir araştırmaya nazaran, güneş sistemimizin dışındaki bir ötegezegen etrafında dönen öte uydular yahut aylar, mesken sahiplerine çarpıyor ve hayat bahtını yok ediyor olabilir!
Ayrıca bu tertipli aralıklarla yaşanıyor olabilir ve de bu gezegenlerde tomurcuklanan rastgele bir ömür için bu çarpışmalar felaket olabilir. Pekala bu nasıl gerçekleşebilir?
Her yıl, Ay gezegenimizden 2,5 santimden biraz daha fazla uzaklaşıyor ve yörüngesi her yıl daha da büyüyor.
Aynı vakitte, Dünya da her yıl biraz daha yavaş dönüyor. İşte bu iki etken sonucu Ay bir gün Dünya’dan kopabilir lakin neyse ki bu olay bizlerin hayal bile edemeyeceği kadar, güneşin çoktan patladığı bir gelecekte yaşanacak. Fakat araştırmada yer alan astronom Brad Hansen’in hesaplamalarına nazaran, kimi ötegezegenlerin etrafında, bilhassa de yıldızlarına Dünya’nın güneşe olduğundan çok daha yakın olanların etrafında, bu durum gezegenlerin ve ‘dengesiz’ uydularının oluşumlarının birinci milyar yılı içinde çarpışmasıyla çok daha süratli gelişebilir.
Astrofizikçi Jonathan Brande, “Kendi güneş sistemimizde çok sayıda uydu olduğunu biliyoruz, bu nedenle doğal olarak ötegezegen sistemlerinde uyduları olduğunu kestirim ediyoruz.” diyor.
Hansen ve ekbinin simülasyonlarında, konut sahibi gezegenlerinden uzaklaşan aylar, çoklukla bir patlama ile geri dönüyor, gezegene çarpıyor ve devasa toz bulutları yaratıyor. Bu toz bulutları ise yıldızın ışığıyla aydınlatılıp ısıtıldıkça kızılötesinde parlıyor lakin yok olmadan evvel yalnızca yaklaşık 10 bin yıl sürüyorlar. Hansen, NASA’nın Geniş Alan Kızılötesi Tarama Gezgini uzay teleskobundan yapılan müşahedelerin, her yıldızın ömrünün bir noktasında bu türlü bir olaydan geçeceğini öne sürdüğünü söyledi. Bu toz emisyonlarının gezegenler ve uyduları ortasındaki çarpışmaları temsil etmesi makul diye de ekledi.
Ancak bu toz bulutları çok kısa ömürlü olduğundan, gökbilimciler bunlardan sadece bir düzine kadarını gözlemleyebildiler.
Artı olarak kimi gökbilimciler hala bu toz bulutlarının öte uydulardan geldiğine ikna olmadılar ve iki gezegen ortasındaki çarpışmalardan kaynaklanabileceğini öne sürdüler. Her iki durumda da, bir ötegezegenin evriminde ötegezegenlerin rolünü anlamak ve bu çarpışmaların uzaylı ömrünü etkileyip etkilemeyeceğini belirlemek için daha fazla müşahede yapılması gerekiyor.
