Kocası tarafından yüzüne atılan kezzap sonucu gözünü kaybeden bir çilekeşti o…. Dünyası kararmıştı aşkı yüzünden ve hepimize seslenmişti: Kadehlerden Sorun Beni
Sorduk araştırdık ve Türk müzik tarihine adını acılarla dolu hayatı ve derbeder şarkıları ile kazıyan Bergen'i sizler için gün yüzüne çıkardık:
Belgin Sarılmışer adıyla 1959 yılında dünyaya geldiğinde, dünyanın ne denli büyük acılarla dolu olduğunun farkında değildi…
Genç bir kadın olduğunda, tüm gözler onu hayranlıkla izliyordu. Hem güzeldi, hem de kocaman bir kalbi vardı. Hayatın anlamını aşkta aramıştı…
Onun için “Sevmek”, yaşamanın ta kendisiydi:
Sevmek en güzel duyguydu,
Aşka gönül vermek….
Hayatın tadıydı sevmek….
Fakat sonuç ne olmuştu? 1982 yılına gelindiğinde, kocası tarafından yüzüne atılan kezzap sonucu iki gözünü de kaybetti güzel şarkıcı.
Yine de sevdikleri yanındaydı ve bu onu ayakta tutmuştu.
Ve O, “Bırakın Gitsin” diyordu bu olayın arkasından… “Sevgili dediğin kıymet bilecek, yoksa bırakın gitsin…”
Bu dünya o yokken elbet dönecek
Bırakın gitsin
Bırakın bu sevda burada bitsin…
Sol gözü yavaş yavaş iyileşiyordu ve Bergen'in yüreği, onu dinleyen herkesi kedere boğacak sonsuz bir acıyla bütünleşiyordu.
Sevdiği insan ona bunu nasıl yapabilmişti? Sevmek ayaklar altına alınabilecek bir şey miydi? Bergen yıkılmıştı; yaşam felsefesi haline getirdiği derin aşk, artık anlamsız ve güçsüz görünmekteydi.
“Ölmek yetmez senin uğruna” diyordu Bergen… Fotoğraflarla kalbini dizginleme çalışıyordu ama bu konuda başarısız olacaktı…
Hissetmeyi senle yaşadım
Sende tattım bu duyguyu
Söylemekten hep korkuyordum
Şimdi dinle bütün aşkımı…
Sen de beni seviyor musun???
Ve nihayetinde eşini affetti Bergen ve bu sayede aşka olan inancını tazeleyebileceğine inandı.
Günler mutlu geçiyordu. Yeniden aşk duygusunu tatmak güzeldi. Tek gözünü kaybetmişti ama yüreği hala o adama duyduğu büyük aşk ile dolup taşıyordu… Fakat sonradan Tanrı'ya seslenecekti: SEN AFFETSEN BEN AFFETMEM!
Bergen artık tüm Türkiye'nin onu tanıdığı, kör gözünü saçlarıyla kapattığı fantastik imaja bürünmüştü.
Albüm kapaklarında bile bu imaj korundu ve o günden bugüne Bergen ile özdeşleştirilegeldi…
Fakat yüreğini dağlayan bir şeyler vardı Bergen'in… “Kaderime Küskünüm” diye haykırıyordu ve onun gibi acı çekenlerin sesi oluyordu.
Gücendim kaderime
Şansıma, talihime…
Terkeden sevgiliye,
Küskünüm…. Küskünüm…
Bergen hislerinde yanılmamıştı: Eşi onu aldatıyordu ve bu onun için dünyanın en acı duygusuydu.
Kalbini, yüreğini açtığı ve hayatını paylaştığı adam ona ihanet etmişti. Kocaman bir yüreğe sahipti Bergen ve bu kadarını da kaldıramazdı. Yıkılmıştı, hayata tutunmaya çalışan kalbi, artık tamamen karanlıklarla dolmuştu.
Gençliğini verdiği o aşk, yaşamını elinden söküp almıştı… Yaşamak, tarif edilemez bir yüktü artık. “Giden Gençliğim” diyecekti bu sıralarda Bergen:
Bu aşk beni bir kötüye kul eyledi….
Şu dünyanın dertlerine,
Bu gönlümü yol eyledi….
Dizlerimde derman bitti,
Sözlerimde ferman bitti…
Ve herşeyden öte, yıllar affetmiyordu…. Kalbi yaralanan Bergen, artık yaşamın anlamını sorguluyordu. İsyanı kimseye değil, fakat Tanrı'yaydı.
Kaderini sorgulamaya başladı Bergen. Şarkı sözleri Doğu Mistisizmi'nden örnekler taşıyordu adeta….
Gün gelip çattı ve bir gözünü ondan alan adam, bu sefer de hayatını elinden aldı Bergen'in…
Kurşuna dizilmişti bu koca yürekli kadın… Karşısındaki insan, onun saf ve aşk dolu kalbini anlayamamıştı ve öldürmüştü onu.
Ve Bergen artık Tanrı'ya sesleniyordu: Onu “Sen Affetsen Ben Affetmem!”
Sen Tanrı'sın affedersin,
Bağışlarsın kulum dersin…
Neler çektim sen bilirsin,
Sen affetsen ben affetmem….
Bütün zalim olanları,
Sen affetsen ben affetmem….
