1. Su altında net görüş
Çoğumuz, suyun altında gözlerimizi açtığımızda net göremeyiz. Lakin Tayland ve Myanmar’ın Andaman kıyısında yaşayan 3 kabileden oluşan Moken halkının çocukları bir istisna.
Moken halkı, deniz göçebeleri olarak biliniyor zira yılın büyük kısmını sudaki kulübelerde ya da teknelerde yaşıyor ve denizden geçiniyorlar. Bu da, gözlerinin su altında fevkalade bir netlikte görmeye nasıl adapte olduğunu açıklıyor. Aslında tüm sorun, insan gözünün hava ve suyla temas ettiğinde nasıl odaklandığıyla ilgili.
Göz havayla temas ettiğinde, havadan çok daha ağır olan ışık korneaya girerken kırılıyor. Lakin suyun yoğunluğu gözdeki sıvıya emsal olduğundan, net bir görüş için gerektiği kadar çok kırılma olmuyor. 2003’te Current Biology isimli bilimsel yayında yer alan bir araştırma, Moken çocuklarının gözlerinin yunuslar üzere suyun altındaki şartlara adapte olabildiğini ve ışığı su altında net görebilcek kadar bükebildiğini gösterdi.
2. Çok soğuk havaya dayanma kabiliyeti
Kuzey Kutup bölgesinde yaşayan İnuitler ve Kuzey Rusya’da yaşayan Nenetler dondurucu havalara adapte oldu. Biyolojik açıdan bizlerden farklı olduklarından, bedenleri soğuk havaya bizden farklı reaksiyon veriyor.
Ciltleri bizimkilerden daha sıcak ve metabolizmaları daha süratli çalışıyor. Bizlerden daha az ter bezleri var ve soğuk havada titremiyorlar. Bu özellikler büsbütün genetik. İnuit yahut Nenet halkından değilseniz, on yıllarca Kuzey Kutbu’nda yaşasanız bile, bu halkların soğuğa karşı fevkalade dayanıklılığını elde etmeniz mümkün değil.
3. Daha az uykuyla yetinmek
Birden fazla insanın, dinlenmiş hissedebilmek için her gece 7 ila 9 saat saat ortası uyuması gerekiyor. Lakin Amerikan Uyku Tıbbı Akademisi’nin 2014’te yaptığı bir araştırmada, gecede 6 saatten az uykuyla olağan bir biçimde faaliyet gösterilebilmesini sağlayan genetik bir mutasyon tespit edildi.
Mutasyona uğramış DEC2 genine sahip beşerler, daha ağır bir REM uykusu uyuyor ve böylelikle daha faal bir biçimde dinleniyorlar. Bu genetik mutasyon birebir vakitte uykusuzluğun tesirlerine daha büyük bir direnç sağlıyor.
Uykusuzluk, konsantrasyon bozukluğuna ve ayrıyeten ruhsal ve fizikî sıhhat sıkıntılarına yol açabiliyor. Araştırmacılar bu mutasyonun her gece 6 saatten az uyuyan insanların çok küçük bir kısmında, yüzde birinde bulunduğunu vurguluyor.
4. Daha ağır kemikler
Kemik yoğunluğunu kaybetmek, yaşlanma sürecinin bir kesimi, lakin birtakım beşerler kemik yoğunluğunu olağandan süratli kaybediyor. Bu da osteoporoza ve kırılma riskinin artmasına yol açıyor. Ancak birtakım beşerler, nadiren görülen ve tam aykırısı bir duruma, skleroteoza yol açan bir genetik mutasyona sahip. Bu genetik mutasyon bulunan insanların kemikleri yaşlandıkça ağırlaşıyor. Fakat bu genetik mutasyonun berbat bir yanı da var. Kemiklerin daima büyümesi jigantizme (dev hastalığı), yüzde bozulmaya ve sağırlığa yol açılıyor. Bu genetik mutasyon Afrikanerler’de (Hollanda kökenli Güney Afrikalılar) görülüyor.
5. Yüksek irtifalarda yaşamak
Deniz düzeyinin 5 bin metre üzerinde yaşayan And Dağları’ndaki halklar bu duruma “soroche” diyorlar. Yüksek irtifalara çıkan çabucak herkesin yaşadığı bir hal. İrtifa hastalığı, deniz düzeyinden üst çıktıkça oksijenin azalmasından kaynaklanıyor. Belirtileri ortasında, baş dönmesi, baş ağrısı, tansiyonun düşmesi ve nefes alma zorluğu var.
Fakat And Dağları’ndaki Quechua halkı ve Himalayalar’da yaşayan Tibetliler ortasında yapılan araştırmalar, doğal seleksiyonun nasıl bu insanları genetik açıdan yüksek irtifalarda yaşamaya uygun hale getirdiğini gösteriyor. Bu halklar vakitle akciğer kapasitesini artıran daha büyük bir üst vücuda sahip oldular ve böylelikle her nefes aldıklarında daha çok oksijen alabilir hale geldiler. Binlerce yıl boyunca bu genetik özellikler baskın çıktığından, bu dağlarda yaşayan beşerler daha düşük irtifalarda yaşamaya başladıklarında bile özellikleri değişmedi. Kaynak: BBC
