Kafamızda bin tane tilki dönüyor. Resmen cinayet mahali inceler gibi inceledik. Galiba büyük sırrı da bulduk.
Daha önce sizinle Çukur teorilerimizi paylaşmıştık. Amca Cumali Koçovalı’nın kim olduğunu ise epey önce bildiğimiz için gururluyuz
Bir tahminimiz daha vardı, onu da aylar önce paylaştık.
Amca Cumali Koçovalı’yı Müfit Kayacan canlandırıyor. Böyle bir casting olamaz, şa-ha-ne!
Müfit Kayacan da rolünün hakkını fazlasıyla veriyor. Ercan Kesal’a hiç benzemeyen bir adam bir saç kazıtma bir bıyık ile bu hale gelmez. O tavır, o duruş…
Amca Çukur’a geldi ve mahallenin mayasını bozdu. İdris’in yıllarca uyuşturucudan uzak tutmaya çalıştığı mahallenin halkı şimdi ticaretin tam ortasında.
“Bizden olmayan bertaraf olur” felsefesiyle yola çıkmış olacak ki, geldiğinden bu yana onun elini öpmeyen ve dediklerini yapmayan herkesi alaşağı etmiş durumda.
Yamaç gelene kadar hüküm sürdüğü Çukur, şimdi tekrar karıştı. Mahallenin durumundan rahatsız olan Yamaç, bu suni ‘Karaköyvari’ mahalleyi tanıyamadı ve ondan hiç hoşlanmadı.
Ama karşısında sadece Amca yok, Vartolu da mahallenin bu hale gelmesinin destekçilerinden, sorumlularından. Bu yüzden mücadele onunla da olacak gibi.
Gerçi bir his amcayı asıl Vartolu indirecek, son hamle ondan gelecek diyor ama neyse…
Pekiiiii… İdris neden Cumali’yi mahalleden, hayatından sürdü? Neden herkese öldüğünü söyledi?
Ona sorarsan, kardeşi ihanet etmiş. Gücüyle yarışamayacağı için vurmuş. Ölmeyince de defol git mahallemden demiş. Yersen…
Alzheimer’ın son raddesindeki Emmi de onu görünce geçmişi hatırlayıp deliye dönüyor. Bir zamanlar büyük bir suç işlemiş olmalı.
Yalan söylediğini hemen anladık. Odasında gizlice Sultan’ın resmini bulunduran, aşık aşık bakan Amca Cumali, İdris’in kemiklerini sızlattı. Meğer Sultan’a aşıkmış… Adamın mahallesini, evini, oğullarını, her şeyini aldın bir karısı kaldı değil mi?
Birinci teori, Sultan’a aşık olduğu ve bunu dile getirdiği için İdris tarafından vurulması. Bilemeyiz, belki de o bir dönem gittiğinde İdris onun aşkıyla evlendi. Her iki şekilde de Sultan bu düşmanlığın sebeplerinden biri olabilir.
İkinci teori ise dizinin en büyük düğümü olan şu sahnede yatıyor. Meliha, Emmi’ye büyük bir sır vermişti. Emmi şimdi aklı bir gelir bir gider olduğundan bir gün açıklar mı bilmiyoruz.
Meliha: İki kişinin bildiği sır sayılmazmış. İki kişi biliyordu, biri rahmetli oldu. Artık tam bir sır. Ama ben de ölürsem…
Emmi: Ne diyorsun Meliha ben hiçbir şey anlamıyorum.
Meliha: İdris hiç kimse bilmeyecek demişti. Ama Yamaç’ın bilmesi gerekiyor. O anlar.
“Yamaç’ın bilmesi gerek” demişti Meliha. Hem zamanında İdris’e, hem de Emmi’ye. Yoksa Yamaç, Amca Cumali’nin oğlu mu?
Meliha: Yamaç’a ne zaman söyleyeceksin?
İdris: Neyi? Nerden çıktı şimdi bu.
Meliha: Yamaç dün beni görmeye geldi. Bilmeye hakkı var. O diğerleri gibi değil, anlar. Konuş onunla, söyle…
İdris: Asla, asla söylemeyeceksin.
İdris’in anlattığına göre Sultan ve çocuklarından uzaklaştığı ve Meliha’dan da vazgeçemediği için aptalca bir çözüm bulmuş, Meliha’yı öldürmeye çalışmıştı. Hatta yıllarca onu ölü sanmıştı. Aynı zamanda Yamaç’ın annesi olabilir mi deniyor.
Ama bu işi Yamaç’ın Meliha ve Cumali’nin oğlu olduğuna dayandırmayacağız. Çünkü Meliha 70’lerin sonunda vuruldu, Yamaç ise 89’lu. Hatta Meliha’yı öldü sanan İdris, Mihriban ile tanıştı ve ondan da Salih oldu. Salih doğduğunda Selim de yeni doğmuştu. Yani tarihler hiçbir şekilde tutmuyor.
Bazıları Sultan’ın o sırada bir ölü bebek dünyaya getirdiğini, İdris’in de Yamaç’ı Sultan’a kendi oğluymuş gibi verdiğini bile düşünüyor. Tamam, eğer öyle ise birinin çocuğu olabilir elbet ama 89’da Cumali ve İdris arasında bir bağ bulunmuyor.
Bu iki sahnenin benzerliği birçok kişinin kafasını karıştırmış. Acaba yine karşı karşıya gelen baba-oğul mudur deniyor.
Bakalım bu sahneyi tekrar izleyince anlamlı gelecek mi…
Evet, casting konusunda enteresan bir seçim yapan yapım yüzünden bu adamların öz kardeş olduğuna hiç inanmadık:) Ama sır bu değil bizce.
Efsun’un Yamaç’a anlattığı masalları hatırladınız mı? Annesinin hikayesini anlatıyordu. Bu kadar önemli, şifa dağıtan, kocasını kendine meftun eden kadınla ilgili bir şey bilememek enteresan değil mi?
mo.ciner.com.tr
Üstelik, anlattığı hikaye bu kadar Çukur’a benzerken… Şimdi bu masalı bir daha okuyun. İdris ve Meliha’yı düşünerek…
“Bir zamanlar çok uzak bir ülkede, genç bir yaşarmış. Dağlarla kaplı, buz gibi pınarların olduğu bir ülkeymiş burası. Bu pınarların kıyılarında şifalı otlar bitermiş. Kadın bu şifalı otlar, hastalara merhem yapar, yaralarına sürer, onları iyileştirirmiş. Sonra bir gün ülkeyi yabancı bir ordu işgal etmiş. Ülkenin bütün erkekleri bu orduyla savaşmaya gitmişler. Savaş uzaktayken yavaş yavaş yaklaşmış. Top sesleri, tüfek sesleri dağlarda yankılanmaya başlamış. Bir sabah kadın şifalı ot toplamaktan döndüğünde, kapısının önünde yatan yaralı bir adam görmüş. Üstündeki üniformadan yabancı bir asker olduğunu anlamış. Adam kendinde değilmiş, kadın hançerini çekmiş. Adama doğru yaklaşmış, adam tam bayılmadan önce “Lütfen” demiş, “Yardım et bana”. Sonra kendinden geçmiş. Kadın adamı eve taşımış. Üstündekileri çıkardığında her yerinin yanmış olduğunu görmüş. Şifalı otlardan merhemler yapmış. Yaralarına sürmüş, günler geceler boyu uyumadan başında durmuş. Saçlarını okşamış. Adama hikayeler anlatmış.Sonra bir gün sonunda adam iyileşmiş. Çok sevinmiş kadın şifalı otların işe yaradığına. Adam kadına demiş ki; “Ben eminim, otlar değil beni iyileştiren. Çünkü bunlar şu kenarında yetişen alelade otlardır. Beni iyileştiren senin şifalı ellerin. Sen bunun farkında değil misin?” Şaşırmış kadın, farkında değilmiş. Adam üniformasını giymiş. Silahını almış, tam kapıdan çıkmadan önce kadına demiş ki; “Bu savaş elbet bir gün bitecek, bittiğinde geri geleceğim seni almak için. Gelir misin benimle?”. “Gelirim.” demiş kadın. Adam kadına adını sormuş, kadın söylemiş ama adamın duymaya vakti olmamış. Tam o anda alnının tam ortasından vurulmuş. Kadının onu yaralı bulduğu yere düşüvermiş adamın ölüsü. Kadın o ülkede daha fazla duramamış, kaçmış bir ülkeye gitmiş. O günden sonra şifalı otlara bir daha hiç dokunmamış. Elleriyle iyileştirmiş insanları.”
Şimdi de masalın devamını okuyalım. O zengin adamı da Baykal olarak hayal edelim…
“… Kadın o ülkede daha fazla duramamış, kaçmış bir ülkeye gitmiş O günden sonra şifalı otlara bir daha hiç dokunmamış. Elleriyle iyileştirmiş insanları. Yıllar sonra bir gün bir adam çıkmış karşısına. Çok zengin adammış bu, güçlüymüş. Ama başının ağrılarına karşı çaresizmiş. “Beni iyileştir, sana dünyaları vereyim” demiş adam. Kadın adama bakmış, demiş ki; “Seni iyileştireceğim ve sen bana dünyaları vereceksin zaten.”. Kadın adamı dizine yatırmış, sihirli elleriyle saçlarını okşamış. Ve ona bir masal anlatmış, adam kadını bir daha hiç bırakmamış. Bir kız çocuğu vermiş ona. Her zaman yanlarında olamasa da varlığını hep hissettirmiş.”
Efsun zaten Baykal’ın kızı, bunu biliyoruz. Peki ya annesi de Meliha olmasın? Belki de Baykal bu yüzden bu kadar nefret ediyordu Çukur’dan da, kim bilir…
İdris… Her şey dönüp dolaşıp senin Meliha ile aşkına geliyor ya, yaktın bizi İdris…
