Açlık yokmuş üzere, çöpten yemek toplayan beşerler yokmuş üzere davranmak olağan mi artık?
Bir insanın en temel gereksinimidir besin. Lakin bilhassa iktisadın makûs olduğu toplumlarda herkes marketten, çarşıdan, pazardan alışverişini yapamıyor. Şu dramatik görünümler bize hiç de yabancı değil.
Daha dün çöpten tarihi geçmiş tavuk bulan Teyze’nin gözlerindeki çaresizliği görmüştük.
Ne var ki Hürriyet Gazetesi’nin bugünkü manşeti, besin eksikliğinden değil israftan bahsediyordu. Şu cümle ise hayli reaksiyon gördü: “İsrafta zenginle yoksulun birbirinden farkı yok”
Gazeteci Emre Yapıt’ın Cihangir ve Hacıahmet mahallelerinde çöp toplama grubuna katılarak yaptığı bir müşahede haberi bu.
Haberin bir kısmında şöyle demiş Emre Eser:
“Mesai arkadaşım Sadık Cinek daha yola çıkmadan çöpe atılan şeyleri görünce şaşıracaksın diye uyarmıştı. Hakikaten de o denli oldu. Taze ve dokunulmamış ekmekler, meyveler, hazır yiyecekler, yeni kıyafetler… Hepsi çöpe atılmıştı. Üstelik her sokakta durum böyleydi. Türkiye’de besinlerin israf edildiğini hepimiz biliyoruz lakin çöpe bakınca durumun ne kadar vahim olduğunu gördüm. Her konteynerın içinde ve yanında onlarca paketlenmiş ekmek var. Kimi mahallelerde ise çöpün yanına asılmış. Ancak onlar da nihayetinde çöpe gidiyor.
STADYUMA KÂFİ
Vazife yerimiz olan iki semt Cihangir ve Hacıahmet gelir seviyesi ve hayat usulü bakımından da ayrışıyor. Lakin tek ortak müşahedem iki semtte de çöpe atılan eserlerin markaları, kaliteleri ve çeşitleri değişse de ekmek ve besin değişmiyor. Cinek, “Çöplerde bazen bir stadyuma yetecek kadar ekmek buluyoruz. Biz mana veremiyoruz neden bu kadar israf yapıldığına…” kelamlarıyla anlatıyor yaşadığı şaşkınlığı.”
Bu “var lakin çöpe atıyoruz” bahisli israf haberi bugün toplumsal medyanın gündemine oturdu. Kullanıcıların reaksiyonlarından kimileri şöyle:
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
twitter.com
