Bir kere daha “bir işe yara” derlerse çığlık atacağım!
1. Eve giriş saati konusunda hala ailenizin kurallarına uyuyorsunuzdur.
25-30 yaşına gelmiş olabilirsiniz ama ailenizin çatısı altında yaşadığınız sürece onların kurallarına uymak zorundasınızdır. Bu yüzden saat akşam 10, şanslıysanız 12 oldu mu gecenin daha yeni başladığını düşünen arkadaşlarınıza veda eder ve evin yolunu tutarsınız… Yolda içinize akar gözyaşları.
2. Yatma saati de ailenize göre ayarlıdır.
Aynı evde yaşadığınız için belli bir saatte anneniz-babanız gelip “Hadi yat” diye belirsiz bir uyarıda bulunur. Gece gece canınız sıkılmasın diye “tamam” deseniz de daha birkaç saati sessizce ekrana bakarak geçireceksinizdir karanlıkta…
3. Asla yeterince erken kalkamazsınız.
Eğer aileniz tarafından uyandırılıyorsanız bu bir alışkanlık haline gelir ve onlar uyandırmadığı sürece uyanamaz olursunuz. Öte yandan kalkmamanız gereken günlerde bile aileniz başınıza dikilir ve sizi uyandırır. Uyanamazsanız da güne güzel bir azarla başlayabilirsiniz. Yeterince uyku aldığınızı hiçbir zaman hissetmezsiniz…
4. “İş bul” baskısı.
Sanki iş arama stresi sizi yeterince yormuyormuşcasına bir de günlük “iş bul” söylenmesine maruz kalırsınız. Psikoloji falan kalmaz stresten.
5. Zaten işiniz varsa maaşın yarısını ve belki daha fazlasını unutmanız gerekebilir.
Çünkü ailenizle yaşıyor da olsanız artık ayakları yere basan birisinizdir işiniz olduğu için. Eve gelirken ekmeği siz alırsınız, market eksiğini siz giderirsiniz, faturaların yarısını ya da tamamını karşılamanız gerekebilir… Elinizde eve çıkmak için biriktirecek kadar para kalmasını bırakın ay sonu zor gelir.
6. Her şeye söylenmenin nasıl mümkün olduğuna çok kafa yorarsınız…
Çünkü belli bir yaşa gelmiş ve bizim yaşımızda çok aktif olduklarını düşünen ebeveynlerimiz yanlış yaptığımızı ya da hiç yapmadığımızı düşündükleri her şeyde söylenirler. Bu söylenmeler sonucunda kimi zaman büyük kavgalar çıksa da zamanla duymamazlıktan gelmeyi öğrenirsiniz…
Az duymadık “hiç yardım etmiyorsun,” “anca yatıyorsun,” “biz senin yaşındayken…” cümlelerini.
7. Eve bir türlü sığamazsınız.
Çünkü artık yetişkin bir birey olmuşsunuzdur ve yaşam alanınızı size uyacak şekilde dizayn etme zamanınız gelmiştir. Bir çocuk olmadığınız halde çocukken yaşadığınız odanın içine sığmaya çalışırsınız ama imkansızdır. Üstüne bir de evde ne kadar fazlalık varsa sizin odanızın bir köşesine atmıştır anneniz. Rahat rahat kafa dinleyemezsiniz, odaklanıp çalışamazsınız, sürekli işleriniz dağınıklık ve insanlar tarafından bölünür.
8. İstediğiniz zaman duş bile alamazsınız…
Su faturası sizin cebinizden bile çıksa büyük ihtimalle babanız suyu çok harcadığınız konusunda şikayet edecektir. Eskisi gibi 4-5 günde, hatta haftada bir yıkanmanın artık sosyal açıdan kabul edilir olmadığını ve zaten yıkamadan en fazla 2-3 gün durabileceğinizi, çünkü kirlendiğinizi bir türlü anlatamazsınız. Kullandığınız sabun miktarı bile kavga konusu olur, dökülen saçlarınıza sarılıp ağlayasınız gelir.
9. Kirlenen çamaşırları laf edilmesin diye kirliye atmazsınız…
Çünkü yine ebeveynleriniz her gün farklı kıyafetler gitmeyi mantıksız buluyor ve çok “pimpirikli” olduğunuzu düşünüyorlardır. Bu yüzden normalde kirliye atacağınız kıyafetleri bir köşede bekletmeye bile başlayabilirsiniz. Zaten çamaşır iki haftada bir falan yıkandığı için aynı hesaba gelir.
10. En ufak sorunda mutfaktan adınızın seslenilmesi…
Yere bir şey mi dökülmüş, çeşme mi bozulmuş, dolaptaki içecek mi bitmiş? Kesin siz yapmışsınızdır(!) En ufak sorunda adınızı duyup ne kadar düşüncesiz olduğunuzu dinlemeye hazır olun.
11. Yaş ilerledikçe stres de artar.
Yaş, hem sizi hem de ebeveynlerinizi etkiler. Siz yaşlandıkça aileniz “ne olacak bizim çocuk?” diye dert yanar, siz de “kaç yaşına geldim” diye kendinizi darlarsınız. Oysa ne ailenizin düşündüğü gibi evde kalmış ya da beceriksizsinizdir, ne de sizin düşündüğünüz gibi evde yaşadığınız için utanç kaynağısınızdır. Sadece iki tarafın da yaş ile hormon dengeleri değişiyor ve farklı şeyleri sorun ediyordur.
12. Sürekli evde olduğunuz için söylenmelerine rağmen “Ayrı eve çıkacağım” deyince alınan anne-baba…
“Yahu annecim, neden sevmeyeyim ben seni? Ne alakası var şimdi sizi geride bırakmaya çalışmakla? Haydaaa! Saygısız olduk bir de.”
13. Moraliniz bozukken bile iyiymiş numarası yapmak…
Çünkü artık sorunlarınız ebeveynlerinize anlatabileceğinizden daha büyüktür ve tüm bu aynı evde yaşama olayıyla aranıza gereksiz bir mesafe girmiştir. Bir de onlara laf anlatıp iyice bunalmak yerine hiçbir şey yokmuş gibi takılırsınız…
Tek iyi yanı: Bedava sayılır.
Maaşınızı vermiyorsanız ödemeniz gereken tek ücret akıl sağlığınızdır! ????
Ailelerimizi çok seviyoruz ama kabul edelim ki bir yerden sonra birlikte yaşamak çok zor oluyor…
