Sezai Karakoç şiirleri gündemin araştırılan hususları ortasında yer alıyor. Sezai Karakoç Mona Rosa şiiri, Köşe şiiri, Ey Sevgili şiiri… Sezai Karakoç’un ömrü araştırılan bahisler ortasında yer alıyor. Türk edebiyatının usta isimleri ortasında bulunan Sezai Karakoç’un pek çok yapıtı bulunuyor. Son dakika gelen habere nazaran Sezai Karakoç hayatını kaybetti. Pekala Sezai Karakoç kimdir?
SEZAİ KARAKOÇ MONA ROSA ŞİİRİ
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister.
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Ulur aya karşı kirli çakallar,
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.
Mona Rosa bugün bende bir hal var.
Yağmur iri iri düşer toprağa,
Ulur aya karşı kirli çakallar.
Açma pencereni perdeleri çek,
Mona Rosa seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek.
Anla Mona Rosa ben bir meczubum.
Açma pencereni perdeleri çek.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi,
Bende çıkar güneş aydınlığına.
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi.
Seni hatırlatır her vakit bana.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her yırtıcı çiçekte gurur.
Bir mumun arkasında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Ellerin, ellerin ve parmakların
Bir nar çiçeğini eziyor üzere.
Ellerinden aşikâr olur bir bayan,
Denizin tabanında geziyor üzere.
Ellerin, ellerin ve parmakların.
Vakit ne de çabuk geçiyor Mona.
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana,
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.
Vakit ne de çabuk geçiyor Mona.
Akşamları gelir incir kuşları,
Konarlar bahçemin incirlerine.
Kiminin rengi ak kiminin sarı.
Ah beni vursalar bir kuş yerine.
Akşamları gelir incir kuşları.
Ki ben Mona Rosa bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında.
Hayatla doldurur bu boş yelkeni.
O günahsız bakışların su kenarında.
Ki ben Mona Rosa bulurum seni.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.
Şimdi dinlemedin benden türküler.
Benim aşkım uymaz o denli her saza.
En hoş şarkıyı bir kurşun söyler.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.
Artık inan bana muhacir kızı,
Dinle ve kabul et itirafımı.
Bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı
Alev alev sardı her tarafımı.
Artık inan bana muhacir kızı.
Yağmurdan sonra büyürmüş başak,
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak
Anlarsın ölüler niye yaşarmış.
Yağmurdan sonra büyürmüş başak.
Altın bilezikler o kokulu deri
Karşılık versin bu kuş tüyüne.
Bir tüy ki can verir gülümsesen,
Bir tüy ki kapalı geceye güne.
Altın bilezikler o kokulu deri.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister,
Ah senin yüzünden kana batacak.
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.
KÖŞE ŞİİRİ
BeğenAntolojimYorumlarPaylaşTweetle
1.
Saçlarını kimler için bölük bölük yapmışsın
Saçlarını ruhumun evliyalarınca örülen
Tanım edilmez güllerin yankısı gözlerin
Gözlerin kaç kişinin gözlerinde gezinir
Sen kaç köşeli yıldızsın
Fabrika dumanlarında fotoğrafın
Kirli ve pak haritaları doldurmuşsun
Anısız ve geleceksiz bir iç deniz üzere
Aşka veda etmiş topraklarda durmuşsun
Benim geçmiş vakit içinde yan gelip yattığıma bakma
Ben geleceğin kara gözlü zalimlerindenim
Bir tek köşen bile ayrılmamışken bana
Var olan ve olacak olan bütün köşelerinin sahibi benim
Ben geleceğin kara gözlü zalimlerindenim
Sen kaç köşeli yıldızsın
(1954, Nisan)
2.
Konutlarının içi ayna döşeli
Ayna hâtıra gözler ve sevmek
Benim aşkım bin bir köşeli ah bin bir köşeli
Bir köşe gidince bin köşe yine gelecek
Ayna hâtıra gözler ve sevmek
Meskenlerinin içi kabartma bahar
Köşelerinde keklik üzere bakıp duran saksılar
Halıları öpe öpe nakış yapar nakış üzere ayaklar
Siz söyleyin insan seve seve ölmez ne yapar
Köşelerde keklik üzere bakıp duran saksılar
Konutlarının içi yeni güllerden
Görülmemiş güneşleri görülmemiş gözlerine getiren
Sağ köşedeki entari sol köşedeki şapka
Beni katil suların ortasına bıraka
Katil sular güneşi gözlerinden götüren
Meskenlerinin içi gurur döşeli
Benim aşkım bin bir köşeli ah bin bir köşeli
(1954, Mayıs)
3.
Sen geldin ve benim meczup köşemde durdun
Bulutlar geldi ve üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin
Merhamet saçlarını ıslatan sessiz bir yağmurdu
Bulutlar geldi altında durduk
Konuştun güneşi hatırlıyordum
Gariptin yepisyeni bir sesin vardı
Bu ses o denli benim o denli yabancı
Bu ses saçlarımı ıslatan sessiz bir kardı
Dişlerin öpülen çocuk yüzleri
Güneşe açılan küçük aynalar
Sert içkiler keskin kokular dişlerin
İçinden geçilen küçük aynalar
Ve güldün rengârenk yağmurlar yağdı
İnsanı ağlatan yağmurlar yağdı
Yaralı bir ceylan gözleri kadar sıcak
Yaralı bir ceylan kalbi üzere içli bir sesin vardı
Sen geldin benim meczup köşemde durdun
Bulutlar geldi üstünde durdu
Merhametin ta kendisiydi gözlerin
(1954, Mayıs)
4.
Taşların ortasında Leylâ’nın gözleri
Leylâ köşe köşe göz göz şiirin ortasında
Ben Leylâ’yı bulduğumdan veyahut kaybettiğimden beri
Leylâ ya o adamın bardağında ya o dağın ortasında
Ben Leylâ üzere güneş doğarken uyanamam
Kent gece gündüz benim içime uyur
Leylâ’yı götürüp Londra’nın ortasında bıraksam
Bir bülbül üzere yaşamasını değiştirmez çocuktur
Leylâ diyorsam kesik yanaklarıyla Leylâ
Üç köşeli dünyasıyla
Okuyla yayıyla yaylasıyla acımasıyla
Leylâ diyorsam şu bizim gerçek Leylâ
Biz seni işte bu türlü seviyoruz Leylâ
O gitti bize ağlamak kaldı kala kala
(1954, Aralık)
5.
Beni yeraltı sularına karşı yeterli savun
Tırnağını taşa sürten yitik keçilere karşı
Bu çeşmenin üç köşesinden hangisinden su içecek
Senin bahtsız ve mesut Eyyub’un
Atların en hoş biçimini sessizce kalbime indiriyor
İçimde İstanbul çalkanırken bozbulanık çeşme
Bir dans için can vermeğe hazır bekliyorum
Sen orda gelirayak kuklalara insan üzere konuşmasını öğretme
Su akıyor birikiyor kan lekeleri
Kurtulsam diyorum bir eser buna mani
O denli büyüyor o denli çoğalıyorsun
İstanbul kalmıyor
Hangi köşesinde huzur o köşesinde sen
Hangi köşesinde yeni çağlara uygun odalar
Ben ayrılamaz bir şairsem
Sen parçalanamaz bir anne
Bir çeşme
EY SEVGİLİ ŞİİRİ
Senin kalbinden sürgün oldum birincinin
Bütün sürgünlüklerim bir bak1ma bu sürgünün bir süreği
Bütün merasimlerin şölenlerin ayinlerin yortuların dışında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Uzatma dünya sürgünümü benim
Güneşi bahardan koparıp
Bir tuz bulutu üzere
Savuran yüreğime
Ah uzatma dünya sürgünümü benim
Kaç yorulduğum ayakabılarımdan degil
Ayaklarımdan muhakkak
Lambalar eğri
Aynalar akrep meleği
Vakit çarpılmış atın son hayali
Konut miras değil mirasın hayaleti
Ey gönlümün doğurduğu
Büyüttüğü emzirdiği
Kuş tüyünden
Ve kuş sütünden
Geceler ve gündüzlerde
İnsanlığa anıt üzere yükselttiği
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim
Bütün şiirlerde söylediğim sensin
Suna dedimse sen Leyla dedimse sensin
Seni saklamak için manzaralarından faydalandım
Salome’nin Belkis’ın
Boşunaydı saklamaya çalışmam öylesine aşikarsın bellisin
Kuşlar uçar senin gönlünü taklit için
Ellerinden devşirir bahar çiçeklerini
Deniz gözlerinden alir sonsuzluğun haberini
Ey gönüllerin en yumuşağı en derini
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim
Yıllar geçti sapan ölümsüz iz bıraktı toprakta
Yıldızlara uzanıp daima seni sordum gece yarılarında
Çatı katlarında bodrum katlarında
Gölgendi gecemi aydınlatan eşsiz lamba
Daima Kanlıca’da Emirgan’da
Kandilli’nin kurşuni şafaklarında
Seninle söyleşip durdum bir ömrün baharında yazında
Artık onun aniden gelen sonbaharında
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Ey çagdas Kudüs (Meryem)
Ey şiirini gönlünde taşıyan Mısır (Züleyha)
Ey ipeklere yumuşaklık bağışlayan merhametin kalbi
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünümü benim
Dağların yıkılışını gördüm bir Venüs bardağında
Köle üzere satıldım pazarlar pazarında
Güneşin sarardığını gördüm Konstantin duvarında
Senin hayallerinle yandım düşlerin civarında
Gölgendi yansıyıp duran bengisu pınarında
Vefat kanısının beni sardığı şu anda
Verilmemiş hesapların dehşetiyle
Sana geldim ayaklarına kapanmaya geldim
Af dilemeye geldim affa layık olmasam da
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Uzatma dünya sürgünüm benim
Ülkendeki kuşlardan ne haber vardır
Mezarlardan bile yükselen bir bahar vardır
Aşk celladından ne çikar madem ki yar vardır
Yoktanda vardan da ötede bir Var vardır
Daima kabahat bende değil beni yakıp yıkan bir nazar vardır
O müziğe özenip söylenecek mısralar vardır
Sakın yazgı deme bahtın üstünde bir baht vardır
Ne yapsalar boş göklerden gelen bir karar vardır
Gün batsa ne olur geceyi onaran bir mimar vardır
Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır
Mağlubiyet hezimet büyüyen bir zafer vardır
Sırların sırrına ermek için sende anahtar vardır
Gögsünde sürgününü geri çağıran bir damar vardır
Senden umut kesmem kalbinde merhamet isimli bir çınar vardır
Sevgili
En sevgili
Ey sevgili
Sezai Karakoç
SEZAİ KARAKOÇ KİMDİR?
Sezai Karakoç (d. 22 Ocak 1933, Ergani, Diyarbakır) , Türk şair, müellif, mütefekkir ve siyasetçi.
Çocukluğu Ergani, Maden ve Dicle ilçelerinde geçen ve 1938 yılında Ergani’de 3 ay ilkokul öncesi ihtiyat sınıfına devam eden Sezai Karakoç, ilkokulu 1944’te Ergani’de bitirdi. Daha sonra Maraş Ortaokulu’na parasız yatılı olarak kayıt oldu. 1947’de burayı bitirerek Gaziantep’te tekrar parasız yatılı lise tahsiline başladı. Gaziantep Lisesi’nden 1950’de mezun edildi. İdeoloji okumak istediği için İstanbul’a gitti. Babasının isteği ilahiyat fakültesiydi. Kendi parasıyla okuyamayacağını anlayınca, parasız yatılı kısmı bulunan siyasal bilgiler fakültesi imtihanına girdi. İmtihan sonuçlarını beklerken de ideoloji kısmına kayıt yaptırır; şayet imtihanı kazanamazsa ideoloji tahsili yapacaktır.
Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni kazanarak başladığı yüksek tahsilini 1955’te fakültenin mali şubesinden mezuniyetle tamamladı. Mecburi hizmet sebebiyle Maliye Bakanlığı’nda Hazine Genel Müdürlüğü dış tediyeler muvazenesi kısmına atandı.
Edebiyat Yazıları I’deki birinci yazı metafizik ile ilgilidir. Bu, hangi kavramlara kıymet verdiğini göstermesi bakımından kıymetlidir.
Karakoç klâsik şiire de yaklaşır, lakin lisanı farklıdır. O, çağdaş şiirin lisanıyla şiirlerini yazmıştır. Poetikasını anlattığı ikinci yazı soyutlama ile ilgilidir. Gerçekten çağdaş sanat genel manada soyutlamaya dayanır. Ona nazaran şair, şiiri soyutlamada bırakırsa eksik bırakmış olur, tamamlanması için şairin tekrar somutlaştırması yani soyutlaştırdığı şeyi tekrar yeni bir bağlama oturtması gerekir. Bunu da Diriliş kavramına bağlar.
Sezai Karakoç, şairin genel çizgilerini, “pergünt üçgeni” dediği üç unsurla anlatır. Peer Gynt, Norveçli müellif Henrik İbsen’in en ünlü oyunlarından biridir. Karakoç, Pergünt’ün, hayatında bu unsurları yaşadığını belirtir ve bu prensipleri şiire tatbik eder: Şair, Kendi Kendisi Olmalı: “Şairin kendi kendisi olabilmesinin biricik yolu, değişmek, başkalaşmaktır.”
Şair, kendine yetmeli: “Eserinin tohumunu ve geliştirecek iklimini, şairin kendi varlığından alması manasına gelir yeterlilik prensibi. Yâni fildişi kuleyi biz dışına çeviriyoruz; cihan şaire bir fildişi kule olmalı; şafakta kaybettiği güvercinleri, şair, bir ikindide bulabilmeli.”
Şair, kendinden şad olmalı: “Eserin şairini sevinçle titretmesi demek bu. Şair, yapıtını sevmeli. Onu okşamalı, ancak yaramazlıklarına da göz yummamalı. Beğenmediği davranışlarını gücendirmeden ona anlatmalı onu kendini düzeltmeye kandırmalı ve bunu da inandırmalı ona. ‘Beni andırıyor, ah, beni o’ demeli.”
Şadlık prensibinin temeli, sevinçtir. Yaşama sevinci değil “yaşatma sevinci”dir.
SEZAİ KARAKOÇ ESELERİ VE ŞİİR KİTAPLARI
- ŞİİRLER I Hızırla Kırk Saat
- ŞİİRLER II Taha’nın Kitabı/Gül Muştusu
- ŞİİRLER III Körfez/Şahdamar/Sesler
- ŞİİRLER IV Vakte Adanmış Kelamlar
- ŞİİRLER V Ayinler/Çeşmeler
- ŞİİRLER VI Leylâ ile Mecnun
- ŞİİRLER VII Ateş Dansı
- ŞİİRLER VIII Alın Yazısı Saati
- ŞİİRLER IX Monna Rosa (Aşk Ve Çileler)
- ŞİİRLER X Monna Rosa (Ölüm ve Çerçeveler)
- ŞİİRLER XI Monna Rosa (Pişmanlık ve Çileler)
- ŞİİRLER XII Ve Monna Rosa
- ŞİİRLER XIII Karayılan
- GÜN DOĞMADAN Şiirlerin Toplu Basımı
Haberler.com – Gündem
