Yitip giden canlara mal olan ihmalkârlık, bu ülkenin kara lekesi olarak kalacak…
Bu öylesine büyük bir acı ki tarif etmek bizler için neredeyse imkânsız…
Deprem büyük küçük demeden birçok insanımızın hayatını çaldı. Yakınlarını kaybedenlerin yaşadığı hüznü, tüm Türkiye olarak paylaşıyoruz.
Ölümleriyle beraber yüreklerimizin de enkaz altına hapsolduğu tüm o güzel insanlar:
Zorlu geçen arama kurtarma çalışmaları esnasında asla unutamayacağımız anlar içimizi delik deşik etti.
Minik Ayda’nın enkaz altında geçirdiği 91 saatin onun o ufak omuzlarında bıraktığı yükü keşke biz sırtlayabilseydik.
Ayda’nın kurtarıldığı mucizevi anlar:
Maalesef onun o minik yüreği ömür boyu unutamayacak bu günleri.
Şaşkın gözlerle olup biteni anlamaya çalışan o güzel gözleri hiçbir şeyin farkında değildi.
Cılız sesiyle “Anne!” deyişi… Ürkütücü kalabalıkta annesini arayan o bakışları yüreğimizi deldi.
Anneannesinin minik kuzusu, güzeller güzeli Ayda…
65 saat enkaz altında kalan küçük Elif’in de o korku dolu anlarını izlerken içimiz parçalandı.
Kurtarma ekibindeki erin eline sıkı sık tutunan o minik parmakların gücü asla tükenmesin!
Hayata da böylesine sıkı sıkı tutun minik Elif…
İnci’nin “Abla Çok Korkuyorum, Elimi Tutar mısın?” derken titreyen sesi kulaklarımızda yankılandı.
58 saatin sonunda canlı olarak kurtulan İdil, kız kardeşini kaybettiği için yaşadığına dahi sevinemedi.
Göçük altından kurtarılan bu kadının, evlatlarının da kurtarıldığını öğrendiği an yüzüne yayılan gülümseme…
Arama kurtarma çalışmaları sırasında ufak da olsa kurtarılan her can yeni bir umut oldu, bu minik bir muhabbet kuşu olsa bile…
Hayvan da olsa, insan da olsa kurtarılan her yeni can mucizeydi.
Kurtarma ekipleri, her an saniyelerle yarışarak canla başla çalışmayı sürdürdü.
Yiten canlar tüm ülkeyi yasa boğsa da onları o hâlde gören ekipler için durum çok daha zordu eminiz.
Yakınlarını yitirenler kadar ölenlerin cansız bedellerini enkazdan çıkaran ekipler de büyük acılar yaşadı.
Aralıksız günlerce çalışan ekiplerin enerjileri azalsa da umutlarını kaybetmediler.
Hayata döndürebilecekleri her bir kişi için direndiler, kurtarılan her can yüzlerinde yeni bir tebessüm oldu.
Yorgunluktan yığılsalar da,
Dermansız kalıp umutsuzluğa kapılır gibi olsalar da,
Yine de yılmadan çalışmalara devam ettiler…
Aralarında hayvan dostlarımızın da yer aldığı AFAD ekiplerinin bu yaptıkları bizler için çok değerliydi.
Ne yazık ki zaman aleyhimize işlediği için 5. günde de kayıplarımız artış gösterdi:
İdare Mahkemesi Hakimi Mehmet Kaplan’ın eşini kaybettiğini öğrendiği o anlarda yutkunamadık bile.
Evet çok zor ama tüm İzmir halkına, yakınlarını kaybedenlere ve AFAD ekiplerine metanet diliyoruz.
Ülkemize bu acıyı unutturacak bir başka acı daha yaşamamak umuduyla…
