Kahramanmaraş merkezli sarsıntının akabinde evsiz kalan binlerce vatandaşımız çadır kentlerde ömür uğraşı veriyor. Bu afette de bayanlar ve çocukların çok fazla zorluk çektiği yadsınamaz bir gerçek. Çadır kentlerde kalan bayanların birden fazla hem hijyen hem de güvenlik sorunuyla savaş veriyor. Pekala depremzede bayanlar neler yaşıyor?
Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesinde saat 04.17’de 7,4 büyüklüğünde ne yazık ki Türkiye’nin en büyük sarsıntılarından biri yaşandı. 11 vilayetimizde ne yazık ki binlerce vatandaşımız hayatını kaybederken binlercesi de evsiz kaldı.
Evsiz kalan, gidecek yeri olmayan ya da yaşadığı yeri terk etmek istemeyen beşerler için de çeşitli bölgelerde çadır kentler kuruldu. Bu soğuk günlerde bebekler, yaşlılar, hastalar, gençler bu çadır kentlerde de hayat uğraşı veriyor.
Binlerce depremzedenin tıpkı alanda kaldığı bu hayat alanları da ne yazık ki beraberinde çeşitli problemleri da getiriyor. Pak suya ulaşımın zorluğu, ısınma, hijyenli duş ve tuvaletler depremzedelerin şikayet ettiği bahislerden yalnızca kimileri.
Deprem bölgesinde yaşamak böylesine zorken bir bayan olarak yaşamak daha da zorlaşıyor. Bir yandan tekrar meskendeki üzere paklık, yemek üzere ‘görevler’ bayanların sırtına yüklenirken öbür yandan hijyen ve güvenlik sorunlarıyla de savaş veriyorlar.
Nevşin Mengü’nün yayınına katılan gazeteci Ruşen Takva zelzele bölgesindeki bayanların yıkanamadıkları için saçlarını kesmek zorunda kaldığını belirtti. Bu, bayanların içinde bulunduğu bizlere net bir halde gösteren tek bir örnek.
Ayrıca Takva Twitter’da yaptığı paylaşımla da bit ve pire salgının olduğunu ve bayanların gece saatlerinde tuvalete gitmekten korktukları için tuvaletlerini tuttuklarını ve sıvı tüketimini azalttıklarını yazdı. Hijyen sorunu dışında güvenlik sıkıntısı de bayanların peşini bırakmıyor.
Ardından da @itperest isimli kullanıcı zelzele bölgesindeki bayanların tuvalet için tenha bir yere gittiklerinde tacize uğradıklarını argüman etti.
Her vakit doğal afet ve savaş devirlerinde en çok ziyan gören bireylerin bayanlar ve çocuklar olduğu her vakit söylenir. Bu, bin yıl evvel de artık de maalesef ki bu türlü.
