Türkiye’nin son devirde çok tartışılan tarım siyasetini tarım konusundaki haberleriyle tanınan ve Cet Tohum Vakfı kurucusu olan Cem Seymen, besin güvenliğinin tehlikede olduğunu belirterek, “Türkiye’nin besin güvenliği tehlikede, şu an bir ulusal güvenlik sıkıntısıyla karşı karşıyayız” diye konuştu,
Radyo Sputnik’te Atilla Güner’le Akşam Postası’na konuk olan Cem Seymen, Türkiye’nin siyasetlerini kıymetlendirdi.
İşte Cem Seymen’in açıklamalarından satırbaşları: “Türkiye’nin besin güvenliği tehlikede. Ulusal güvenlik problemiyle karşı karşıyayız. Bu mevzuyu Türkiye görmek ve tartışmak zorunda. Çiftçiler çalışıyor lakin sayıları günden güne azalarak. Üretirken borç batağına saplanan çiftçi Türkiye’nin namus problemidir.
Türkiye’nin yüksek teknoloji ihracatı yapan bir ülke olması için besin meselesini çözdükten sonra ham unsurda de bağımsız duruma gelmesi gerekiyor. Endüstride kullandığımız 100 liralık hammaddenin 75 lirasını ithal ediyoruz. Üretmek için ithal etmek zorundayız ki bu dehşetli bir durum. Göbeğimize kadar dışa bağımlıyız. Ziraî hammadde ithalatında bile müthiş bir çöküş içindeyiz.“
“AB’nin önceliği, Portekiz’in, İspanya’nın Fransa’nın çiftçisinin zenginleştirilmesiydi”
Besin üretiminde gerekli kadar planlama olmadığı için besin güvenliğinin yalnızca Türkiye’de değil, dünyada da tehdit altında olduğuna işaret eden Seymen, “Türkiye’deki kadar global iklim krizinden etkilenecek ülke sayısı o kadar az ki. Bizim yalnızca aylarca bu mevzuyu tartışmamız gerekiyor. Bugüne kadar Türkiye daima yanlış tarım siyasetlerini benimsemişti ve bu yalnızca 20 yılın sorunu değil ondan evvel hükümetlerin de temel sorunuydu. İthalatçı tarım siyaseti belirlediğimiz için yeteri kadar çiftçimiz üretmedi.
AK Parti 2006 yılında AB ile bir muahede imzaladı ve dedi ki ben çiftçi sayımızı azaltacağım, köy nüfusunu azaltacağım, köyleri insanlardan arındıracağım ve kentlerde daha fazla insan tutacağım. Zira AB üyeliği bizim için kıymetliydi AB kriterleri de 80 milyonluk bir ülkenin bu kadar çiftçisinin olmasını istemiyordu.
Portekiz’in, İspanya’nın, Fransa’nın, İtalya’nın hatta daha sonra üye olan Polonya’nın çiftçisinin zenginleştirilmesi AB’nin önceliğiydi. Türkiye toprakları çok verimli bir ülke, çiftçileri çok çalışkan bir ülke fakat bu da AB’yi rahatsız etti zira kendi çiftçilerinin ürettikleri, Türkiye üzere büyük bir pazara onlar için çok daha mantıklıydı.” sözlerini kullandı.
“En büyük yanılgı köylerin mahalle statüsüne alınmasıydı”
16 bin köyün, mahalle statüsüne alındığını vurgulayan Cem Seymen, “Türkiye’nin bu güne kadar yaptığı en büyük yanlışlardan bir tanesi. Türkiye, ben tarım ülkesi olmayacağım kararını verdi. Tarım ülkesi olarak anılırsam ben sanayi ülkesi olamam, yüksek teknolojisi ihracatı yapan bir ülke olarak anılamam kompleksine girdi. Hükümetin bakış açısı böyleydi. Ben Türkiye’nin Cumhurbaşkanı olsam, Türkiye parlamenter sisteme geçse başbakan olsam bu siyaseti elimin karşıtıyla birinci olarak iterim.
Türkiye’ye en büyük ziyanı veren köylerin mahalle statüsüne alınmasıydı. Bir gece torba yasaya konuldu 16 bin 956 köy, mahalle statüsüne alındı. Bu köyler mahalle statüsüne geçtikten sonra üretim yapamazlar. Orada ahır bile olmaz. Orada çiftlik kurulamaz. Evvelce köy olan sonradan mahalle olan yerde vatandaşlardan bir kişi tezek kokusu istemiyorum deyip başvurursa o çiftlik yasaklanır. Köylü de bana köylü diyorlar ben utanıyorum dedi.. Çarpıklık buradan başladı. Mahalle statüsüne alınmasıyla köylerdeki okullar da kapatılmakla karşı karşıya kaldı zira ‘buralar mahalle gerek yok’ dendi.
Türkiye’nin bugün geri gitmesinin, istediğimiz kadar verimli olamamasının ve çiftçilik mesleğini meslek haline getiremememizin, stratejik eserlere yönelememizin temel sebebi eğitime vurulan darbeydi zira mahalle statüsüne alınan köylerdeki köy okulları kapatıldı. En büyük ziyanı kız çocukları gördü zira aileler çocuklarını 40 km uzaklıktaki okullara göndermek istemediler. Çocuklar okula gitmeyince köylerdeki okullar da kapandı. Ailelerin niyetine nazaran de tek deva kente taşınmaktı. Böylelikle çiftçilik bitmiş oldu.. Gençler tarım alanına girmiyor. Her şeyin ithalat olduğu bir dala kim girer? Mazot, akaryakıt, gübre, tohum ithal. Doların bu düzeylere geldiği bu günlerde çiftçi nasıl ithalata dayalı tarımda üretim yapıp da para kazanacak?” diye konuştu.
“Çiftçilerin borçların ivedilikle faizsiz halde ertelenmeli”
Tahlil tekliflerini sıralayan Seymen kelamlarını şöyle noktaladı: “Çiftçilerin borçlarının hemen faizsiz bir formda ertelenmesi, gençlerin çiftçiliğe dönmesi için anadan babadan kalan toprakları belediyelerin buyruğuna verip onun üstünde bir imar müsaadesi çıkmadan, betonlaşmaya açılmadan üretim yapmaya geçmelerinin önünün açılması gerekiyor. Üretim problemi şayet çözülecek bir siyasete geçilirse hala çok geç kalmış sayılmayız lakin tarıma uygun yerlerin envanterleri bir an evvel çıkartılmalı ve iklim değişikliğinin ne kadar dehşetli bir tehlike olarak yanı başımızda olduğunun bilinmesi gerekiyor. Toprağı olmayan köylüye üretim yapma garantisi verilerek toprak verilmeli ve üretime katılması sağlanmalı.“