Siyaset, halkı ikna sanatı olduğu kadar yabanî tabiatta dahi eşine az rastlanan bir hayatta kalma savaşıdır. Bazen en güvendikleriniz, bazen uçurumun kenarından kurtardıklarınız, bazen ise kol kanat gerdikleriniz avcınız olabilir.
Tıpkı görseldeki Deniz Baykal, Kemal, Kılıçdaroğlu, Başkan Sav’ın kıssasında olduğu üzere.
Kaynak: https://twitter.com/aybaltaci/status/…
6 Mayıs 2010 gecesi, Metacafe’de paylaşılan bir içerik Türkiye’yi ayağa kaldırdı. Bir yatak odasının içini gösteren görüntüde, çıplak bir bayan ve yarı çıplak bir erkeğin üstlerini giyindiği görülüyordu.
Türkiye gündemine bomba üzere düşen görüntüdeki erkeğin CHP Genel Lideri, ana muhalefet önderi Deniz Baykal, bayanın ise CHP Ankara Milletvekili Nesrin Baytok olduğu sav edildi.
Türkiye olayın tesiriyle çalkalana dursun herkes Deniz Baykal’ın yapacağı açıklamayı beklemekte koyuldu.
Baykal ise kameraların kaşlısında dört gün sonra, 10 Mayıs tarihinde çıktı.
“Bu bir kaset olayı değildir, bu bir komplodur.” kelamlarıyla başladığı 11 dakikalık konuşmasında yer yer gözleri dolan, yer yer sesi titreyen, yer yer öfke ve isyanını ele veren Baykal; tahminen de hayatının en güç açıklamasını yaptı.
“Bu kara kampanyaya teslim olmayacağım. Bu hukuksuz ve ahlaksız komplo nedeniyle kimsenin beni sorgulamasına müsaade vermeyeceğim. Şayet bunun bir bedeli varsa ve bu bedel CHP Genel Başkanlığı’ndan ayrılmaksa o bedeli de ödemeye hazırım.” kelamlarının akabinde istifa etti.
Partililerin gözyaşları ve tezahüratları ortasında zahmetle genel merkezi terk etti.
Baykal’ın istifa kararının birçok kurmayı için de sürpriz olduğu anlaşılıyordu.
Belli ki Baykal bu kararı kendi başına almış, metni kendisi yazmış, en yakınlarıyla bile paylaşmamıştı.
Deniz Baykal, istifa kararı sonrası “06 CHP 01” plakalı makam aracıyla; ardında kendisini büyük bir konvoyla takip eden basın ordusuyla Çayyolu semtinde Angora Konutları’ndaki konutuna geçti.
Baykal’a o gün otomobilde tek bir kişi eşlik etti.
PARTİ GENEL SEKRETERİ BAŞKAN SAV
2000 yılından beri partinin genel sekreterlik koltuğunda oturan Lider Sav; tüm otoriteler tarafından partinin en güçlü ismi olarak gösteriliyordu.
1950’lerde siyasete girmiş; İsmet Paşaların, Ecevitlerin periyodunda pişmişti. Bir siyaset kurdu, CHP örgütlerinin önderiydi.
Bülent Ecevit’in İsmet İnönü’yü genel başkanlık yarışında mağlup eden grubunun Deniz Baykal ile birlikte değerli ayaklarından biriydi.
Önder Sav, Deniz Baykal’ın da 55 yıllık arkadaşıydı.
CHP tarihinin en uzun mühlet genel sekreterlik yapan ismi olan Başkan Sav, Baykal’ın istifa sürecinde de gözlerin birinci çevrildiği kişi olmuştu.
Zira herkes çok uygun biliyordu ki; Başkan Sav kimi isterse o kişi Genel Lider olacaktı.
Önder Sav, mevzuya ait yaptığı birinci değerlendirmede epey sağ duyulu bir imaj ortaya koydu.
Parti olarak Deniz Baykal’ın yanında olduklarını, bu komplonun hesabını soracaklarını, genel liderlerine sahip çıkacaklarını söyledi.
Gelgelelim, aslında Deniz Baykal ile Başkan Sav’ın ortası uzun vakittir limoniydi. Sav’ın sahip olduğu güçlü genel sekreterlik koltuğu Baykal’ı rahatsız ediyordu ve birinci kurultayda Sav’ın yetkilerini tırpanlamak istiyordu.
Üstüne üstlük; Başkan Sav parti içinde sahip olduğu büyük güce karşın halk nezdinde son derece antipatik bir isimdi.
Bilhassa dindar çevreler kendisinde hiç haz etmiyordu. Bu durum dindar kesitlere açılmak isteyen Baykal’ı sıkıntı durumda bırakıyordu.
Tüm bunlara karşın; Başkan Sav’ın Baykal’ı geri döndürecek kişi olduğu konuşuluyordu. Hakikaten, bir küme partili, istifa gününden beri Baykal’ın konutunun önünden ayrılmıyor. Baykal liderliğe dönünceye kadar açlık grevi yapacaklarını söylüyorlardı.
Önder Sav, Baykal’a kayıtsız kuralsız dayanak açıklaması yaptıktan sonra genel merkeze döndü. Burada genel Merkez yöneticilerine bir konuşma daha yaptı; konuşmada tekrar Baykal’a sahip çıkıp bu komployla hesaplaşacaklarını söyledi.
O saatlerde kimsenin aklına gelmeyen ise şuydu: Lider Sav, Baykal’a sahip çıkıyordu çıkmasına fakat, geri döndürmek için değil, veda edip Baykal’ı köşesine göndermek için. Gerçekten kısa bir vakit sonra Sav’ın gerçek niyeti ortaya çıktı.
CHP yalnızca 10 gün sonra, 22 Mayıs’ta inanılmaz Kurultay’a gidecekti. Lakin ortada ne genel lider vardı ne de genel lider adayı. Genel kanaat Baykal’ın bir biçimde ikna edilip döneceğiydi ancak Lider Sav’ın öteki planları vardı…
CHP Küme Başkanvekili Kemal Kılıçdaroğlu, bilhassa 2007 Seçimleri sonrası partide yıldızı parlayan isimlerin başında geliyordu.
2009 Mahallî Seçimleri’nde partinin İstanbul Büyükşehir Belediye Lider adayı olmuş ve 2004’e nazaran oyları oldukça yükseltmişti.
Kemal Beyefendi partinin yenilikçi kanadını temsil ediyordu. “Dersim” Alevisi bir aileden geliyordu. CHP’nin ulusalcı şahinlerinden Onur Öymen’in Tunceli Harekatı’nı savunmasına kamuoyu önünde reaksiyon göstermiş ve dikkatleri üzerine çekmişti.
Kılıçdaroğlu’nun kamuoyunun dikkatini çeken bir öteki özelliği de “dosyacılığıydı”. Melih Gökçek, Dengir Mir Mehmet Fırat üzere isimlerle yaptığı açık oturumlarla popülaritesini yükselttikçe yükseltti.
Kılıçdaroğlu harika bir hatip, birikimli bir teorisyen değildi. Bürokrasi geleneğinden gelen araştırmacı, çalışkan bir devlet adamıydı.
Tabanında ve örgütlerinde büyük bir Alevi yoğunluğu bulunduran partinin nadir Alevi Genel Merkez liderlerindendi.
Bu istikametiyle de öne çıktı. Tahminen de hepsinden daha kıymetlisi Kılıçdaroğlu “yeniliği” temsil ediyordu. Partinin güç merkezini oluşturan lakin halkta karşılığı hudutlu olan ulusalcı, Kemalist entelijansiyanın karşısında daha “taşralı” bir hüviyete sahipti.
Tüm bu sebepler ve daha fazlasından ötürü Baykal’ın istifasının akabinde tüm gözler Kılıçdaroğlu’na çevrilmişti.
Üç ihtimal konuşuluyordu:
1-) Baykal geri dönecek
2-) Başkan Sav kendini genel Lider adayı gösterecek.
3-) Kılıçdaroğlu öne çıkacak.
Üçüncü ihtimali Kılıçdaroğlu acilen ortadan kaldırdı. Deniz Baykal’a yapılan komplonun hesabını soracaklarını, genel lider adayı olmak üzere bir niyetinin olmadığını söyledi.
Tüm gözler tekrar Genel Sekreter Başkan Sav’a çevrildi. Neredeyse tüm vilayet Liderleri da Sav’ın gözünün içine bakıyordu.
Tek bir işaretiyle delegelere Baykal’ı tekrar aday göstertebilir, kendisini yahut öbür birisini de aday olarak sunabilirdi. Bu güce sahipti.
Gelgelelim, Lider Sav’a Genel Lider olmak hiç de alımlı gelmiyordu.
Genel Sekreterlik makamında ziyadesiyle güçlü bir pozisyondaydı. Parti örgütü elindeydi.
Üstelik genel başkanlık yalnızca parti içi örgütsel gücü değil; toplumsal sempatiyi de gerektiriyordu ve bu Sav’da yoktu.
Tüm soru işaretleri 17 Mayıs günü giderildi. Lider Sav, Kılıçdaroğlu’nu ziyaret ederek takviyesini açıkladı.
Sav’ın konum almasını bekleyen 40 vilayet lideri da birebir gün genel Lider adaylarının Kılıçdaroğlu olduğunu duyurdu.
18 Mayıs günü geldiğinde Kılıçdaroğlu’nu destekleyen vilayet lideri sayısı 60’a yükseldi.
Bu iş bitmişti.
Kılıçdaroğlu’na uzaklıklı yaklaşan partinin ulusalcı kanadı örgütün güçlü dayanağı yüzünden sessizliğe gömüldü.
Kılıçdaroğlu’nu en sert eleştiren grubun başında gelen koyu ulusalcı Onur Öymen bile “kararı kurultay verecek” kelamlarıyla yetinmiş, temelli bir çıkış yapamamıştı…
Yaklaşık 8 gün süren bu belirsizlik sürecinin kurbanı ise Deniz Baykal oldu.
Angora’daki meskeninde kırgın ve küskün bekleyen Baykal; partisinin tüm takımlarıyla kendisine sahip çıkıp tekrar genel başkanlığa taşıyacağını ümit ederken bir anda kendini dairenin dışında buldu.
“Başbakan Kemal” sloganlarıyla büyülenen kalabalık coşku içindeydi.
22 Mayıs günü gelip çattığında Ankara Spor Salonu tıklım tıklımdı ve yaklaşık 40 bin kişinin önünde tek aday olarak seçime giren Kılıçdaroğlu; 1250 delegenin 1189’unun oyunu alarak CHP’nin 7. genel lideri.
Kurultay salonuna Kılıçdaroğlu ile birlikte gelen Lider Sav’ın keyfi yerindeydi. Genel Lider olmamış fakat genel lideri tayin etmişti.
Genel Sekreterlik koltuğunda eskisinden de güçlü olacağına ve Kılıçdaroğlu’nun kendisine daima vefa hissedeceğine emin üzereydi.
CHP için 2010 yazı yeni genel liderin gerisine aldığı sempati rüzgarıyla koltuğuna alışması, 12 Eylül 2010 referandumunun kampanya süreciyle geçti.
Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ise “kaset meselesi” hem 2010 Referandumu hem de 2011 Seçimleri kampanya sürecinde daima dilindeydi. CHP içindeki bu süreçten büyük keyif aldığı anlaşılıyordu.
12 Eylül 2010 referandumundan Ak Parti’nin; en değerli müttefiği Gülen Cemaati’nin, bilumum özgürlükçü, liberal çevrelerin güçlü dayanağıyla %58 oy oranıyla çok net bir EVET sonucu çıktı.
CHP ve MHP’nin başını çektiği HAYIR bloğu hezimete uğradı.
12 Eylül 2010’da çıkan %58’lik EVET oyunun akabinde CHP’de bir iç tartışma başladı.
Bizzat genel liderin lisana getirdiği bu tartışmaya nazaran CHP artık kendini sorgulamalı ve halka yaklaşmayı öğrenmeliydi.
Dindarların ve Kürtlerin CHP’den umacı görmüş üzere kaçtığı yılların geride kalması gerekiyordu.
%21 oy oranına takılıp kalan ve klâsik ulusalcı tabanından sıyrılamayan CHP’de Kılıçdaroğlu’nun liderliğindeki idaresi faturayı partinin gelenekçi yöneticilerine kesti.
Tüm bu gelişmelerin ışığında 4 Kasım 2010 tarihi gelip çattı. Bu tarih, CHP’de değerli bir ihtilal tarihidir.
Siyasi literatüre geçen ve 50 yıl sonra bile tartışılacak “Yeni CHP” telaffuzunun hayat bulduğu tarihtir.
Yapılan PM toplantısında gerisinde güçlü bir takviye alan Kılıçdaroğlu, Lider Sav’ın 10 yıllık genel sekreterliğine son verdi.
Tüm yatırımlarını parti örgütlerine yapan, PM’de çoğunluğu olmayan Lider Sav gafil avlanmıştı.
Bir anda kendini kapının dışında buldu…
Önder Sav, parti içindeki yüküne ve gücüne o kadar güveniyordu ki; Kılıçdaroğlu’nun genel lider yetkisiyle partinin başkanlık konseyini belirleyebileceğini aklından çıkarmıştı.
Sav’ın itirazı ve kurultay daveti da PM tarafından kabul görmedi.
Önder Sav ile birlikte büyük çoğunluğu genel merkez yöneticisi olmak üzere Sav’a yakınlığıyla bilinen çok sayıda isim o gece tasfiye edildi.
PM sonrası CHP Genel Merkezi’nde iki basın toplantısı yapıldı.
8.katta Genel Başkan’ın sözcüsü konuşuyordu, 4. katta ise Sav’ın sözcüleri.
Sav’cıların toplantısını basan bir küme “bıktık sizden, biz iktidar olmak istiyoruz” diye bağırdı.
Masalar sandalyeler havada uçuştu.
Genel Lider sıfatıyla Parti Meclisi’nde çoğunluğa sahip olan Kılıçdaroğlu, sakin ve sessiz mizacından beklenmeyen bir atiklikle davranış; bir gecede tüm takımları yenilemişti.
Önder Sav, bu ataktan daha evvel haberdar olsa örgütleri harekete geçirerek mani olabilirdi; lakin her şeyin olup bittiğini gören vilayet Liderleri da da gücün yanında saf tutarak Sav’ın tasfiyesine seslerini çıkaramadı.
CHP Genel Merkezi savaş alanına dönmüşken, her katta bir diğer yönetici açıklama yaparken, Lider Sav ve grubunun 10 yıllık hakimiyeti sona ermişken Genel Lider Kemal Kılıçdaroğlu bilin bakalım nereye gitti?
Yanına eşi Selvi Hanım’ı da alarak Söğütözü’nde Ak Partili milletvekillerinin yeri olan “Fevzi Hoca” balıkçısına giderek balığını yedi. Bilerek cam kenarına oturarak dışarıda kendisini bekleyen gazeteci ordusuna manzaralar verdi.
Dışarı çıktığında da kendisine meraklı gözlerle bakan ve sorular soran gazeteci ordusuna gülümseyerek “her şey yolunda arkadaşlar, balık da çay da çok güzeldi” dedi.
Ortalık yangın yeriyken Kılıçdaroğlu’nun Fevzi Hoca ziyaretinin birçok manası vardı:
En değerlisi parti örgütlerine “güç benim elimde, kimse yanlış bir şeye kalkışmasın” bildirisi veriyordu.
Verdiği öbür ileti ise çok daha manidardı.
Alkolsüz bir balık restoranı tercih ederek Başkan Sav’ın temsil ettiği zihniyete gönderme yapıyor; “rakı sofralarında memleket kurtaran dinazor ulusalcı” etiketini partiden temizleyeceğini ilan ediyordu.
Nitekim , hakikaten de Kılıçdaroğlu “rakı sofrası Atatürkçüleri” metaforunu sık sık kullanmış, sonraki kurultaylarda yaptığı konuşmalarda da “Ben rakı sofrasında konuşan adam istemiyorum” demişti.
Önder Sav’a gelince; tahminen de sakin ve tecrübesiz olmasından ötürü kolay kolay avucunun içine alabileceğini düşünerek genel lider yaptığı Kılıçdaroğlu tarafından bir gecede kellesi alındı.
Kılıçdaroğlu’nun sakin mizacına kanmış, kendisine asla dokunulmayacağına inanmıştı. Yanıldı.
Sav daha sonra kendisiyle birlikte tasfiye edilen öbür parti yöneticileri ile birlikte bir müddet daha uğraş etti.
Daha sonra düzgünden güzele siyasetten elini ayağını çekti. Esasen yaşlanmıştı ve gücü de yoktu.
Kılıçdaroğlu Savaşı kazandı, partiyi istediği üzere dizayn etti.
Kasım 2010 sonrası Kılıçdaroğlu, evvel partideki sert ulusalcı hakimiyeti sona erdirip Kürt ve mütedeyyin insanları partiye kazandırmaya çalıştı. Daha sonra bu yaklaşımları parti siyaseti haline getirdi.
Kılıçdaroğlu CHP’sinin en büyük kazanımlarından Ekrem İmamoğlu ise yıllar sonra tekrar bir akşam yemeğinde gündeme geldi.
Kılıçdaroğlu’nun tek bildirisi Lider Sav’a olmadı. Deniz Baykal, 2002 seçimlerinde ön sırada olan İnönü’nün torunu Gülsün Bilgehan’ı 2007 seçimlerinde 7. sıraya atmıştı ve Bilgehan seçilememişti. Bilgehan’ın yerine Nesrin Baytok’u 4. sıra adayı yapmıştı.
Kılıçdaroğlu ise tasfiye süreci sırasında Gülsün Bilgehan’ı hem MYK’ya aldı hem de 2011 Seçimlerinde milletvekili yaptı. Bu hareket de “kaset” sürecine gönderme olarak algılandı.