Tutuklu eski HDP Eş Genel Lideri Figen Yüksekdağ, “Değişim gücü HDP’nin merkezinde durduğu demokrasi ittifakı olacaktır” dedi.
Yüksekdağ Nupel Haber’e verdiği röportajda, “Siyasi iktidar kendi varoluşunu HDP’nin yok oluşu stratejisine bağladı. Bu uzun vakittir bu türlü. Bir taraftan iktidar güçlerini HDP’ye, Kürtlere ataklar üzerinden sınıyorlar; hâkimiyetlerini bu türlü sergiliyorlar. Lakin öteki tarafta çok acıklı bir güçsüzlük, çaresizlik hikayesi… Zira ne yapsalar kar etmiyor, karşıt tepiyor. HDP’nin varlığı ve politik belirleme gücü arttıkça onlarınki geriliyor. Doğal bizler açısından sayılamayacak kadar çok ve ağır bedeller var bu duruşun karşısında. Kesintisiz beş yıldır ateş altında, kimimizin mahpusa, kimimizin mezara girmesi kıymetine sürdürülen bir çaba var.” dedi.
Yüksekdağ şunları kaydetti:
“Bizlere yönelik akın ve baskılarla birlikte, toplumun tüm kısımlarına ve muhalefetin her rengine akınlar da arttı. Yani geçen vakit içerisinde biz kayıp verdik, yara aldık fakat buna nazaran bir dirençte geliştirdik. Muhalefetin direnci zayıf bölümleri için birebir şeyi söyleyemeyiz. İktidar bütün legal yönetme kabiliyetini yitirmesine karşın, toplumu bastırmış, muhalefeti sindirmiş olmasından ötürü hâlâ işgal ettiği yeri terk etmiyor.
“HDP’nin kapatılmasından siyasi zafer çıkaracağını sanmak despotluğun ötesinde ham kafalık”
HDP’nin Türkiye’deki demokratik ve mücadeleci muhalefet boşluğunu doldurabilecek tek parti durumunda olması iktidarı daha da hırçınlaştırıyor. Açılan son kapatma davası da güya HDP’den temelli kurtulma devası olacak. Saray-AKP-MHP ittifakı, yaşadığı tükenmişlik sendromunun tesiriyle işi siyasi acizlik ve aptallığa kadar götürüyor. Çünkü HDP’nin kapatılmasından siyasi zafer çıkaracağını sanmak despotluğun ötesinde ham kafalık. Son süreçte seçim sathı mahalline girdikleri için, bizlere ve demokrasi güçlerine yönelik baskı, atak uygulamalarını daha da sertleştirerek önlerini düzelemeye çalışıyorlar. Parti kapatmaktan toplumsal medya hesaplarını kapatmaya kadar bir devir siyaseti bu. İzmir vilayet binamıza yönelik ırkçı-faşist atak sonucu bedelli yoldaşımız Deniz Poyraz’ın öldürülmesi, Konya’da Kürt ailesinin tekrar ırkçı saiklerle katliama uğraması, mevsimlik Kürt personellere yönelik linç atakları ve vefatlar birebir siyasetin halkalarıdır. Yani bizlere, halklarımıza yönelik darbe, şiddeti artarak devam ediyor.
Dokunulmazlıklarımızın kaldırıldığı 2016 20 Mayıs’ı, halk iradesi ve meclisin hiçe sayılarak darbe fitilinin ateşlendiği gündü. Memlekette yarım-yamalak, yüzgördülük demokrasinin de çivisi çıkınca, hiçbir şey yerli yerinde kalmadı. Askeri darbe teşebbüsü, akabinde soslu yeni bir darbe rejiminin kurulması, bitmeyen harikulâde hal (OHAL) tahakkümü, savaş, vefat ve dehşet siyasetleriyle mengeneye alındı toplum ömrü. HDP ise dayatılan bu ağır faşizm karşı direnme gücü en yüksek, halktaki karşılığı gitgide gelişen ve kapsayıcı demokratik programıyla gerçek bir alternatif olmasından ötürü iktidar ve statükocu devletin en sert akınlarına gaye oluyor. AKP-MHP ittifakının siyasi darbesiyle tasfiye edilip, saraya bağlı olarak yine kurulan yargı ordusu üzerinden bizlere karşı bir savaş yürütüyorlar. Hapsetme davalarının hukukla, akılla, izanla bağı olmadığı üzere, bu hakikatler her gün daha fazla katlediliyor. Bize bugüne kadar, ‘Sizi rehin alarak tutuyoruz’ ya da ‘İntikamımızı daha almadık, içimiz soğumadı’ demediler yalnızca. Geri kalan her şey esasen bu manaya geliyordu.
Ortadan neredeyse 5 yıl geçti ve ellerindeki en ağır silahları kullanmalarına; en acımasız, kirli ve ahlaksız hücum yollarını denemelerine karşın tekrar de başaramadılar, başaramayacaklar. Her darbenin, diktanın, tek adam faşizminin bir ömrü vardır zira; ve artık demokratik direnişin kendini yenileme, başarma gücü karşısında ömürlerini tüketiyorlar.
“Aslında bakarsanız sorunun aslı muhalefetsizlik”
Aslında bakarsanız sorunun aslı muhalefetsizlik. Keşke HDP ile demokratik dayanışma bağlantısına girmekten imtina edenler, iktidar karşısında güçlü bir alternatif geliştirebilseler ve tekçi faşist rejimde tabirini bulan AKP-MHP sultasının hoyratça ilerleyişini kendi kurdukları savunma çizgisinden durdurabilseler ya da yavaşlatabilseler. Lakin “Seçimde görüşürüz”ün ötesine geçen mücadeleci bir tavır yok ortada. Hal bu türlü olunca iktidarın yaratığı yıkım ağırlaşıyor. HDP’ye bakışı sorunlu olan muhalefet bölüklerinin varlık nedeni de sorunlu hale geliyor.
Ana gövdesi Millet İttifakı’ndan oluşan klasik muhalefet, HDP’den uzak durayım derken objektif hakikatle de ortasına oldukça aralık koyuyor. Sonra da bu derin boşluk, seçim matematiği hesaplarıyla, pragmatizmle doldurulmaya çalışılıyor. HDP’nin tasfiye edilmesi, güçten düşürülmesi planlarına bel bağlayan iktidarın düştüğü hal ortada. Artık iki parti bir ortada olsalar, bütün devlet gücünü seferber etseler de seçimle yine iktidara gelemiyorlar. Bu türlü sabit bir tecrübe göz önünde dururken, HDP’nin kaybettiği siyasi olasılıklardan muhalefetin kazanması da düşünülemez. Lakin HDP üzerinden gündeme gelen bu cins yorum ve tartışmalar, ülkenin nasıl bir siyasetsizlik atmosferine sürüklendiğini gösteriyor. İktidar da muhalefeti de ikbalini HDP’ye hücumların ortaya çıkaracağı fırsatlara bağlamışsa, durum esasen fecidir ve bu türlü bir makro siyasetsizliğin kazananı olmaz. Kendisiyle birlikte memlekete de ziyan verir.
Muhalefetin asıl odaklanması gereken problem, demokrasi ve özgürlükleri kazanmak olmalı. HDP çok uzun yılların ve kimsenin görmediği kuvvetli şartların birikimini taşıyan bir parti. Kimsenin art bahçesi, stepnesi ya da parçalanıp paylaşılan savaş ganimeti olmadan yeni yollar açmayı bilir. Bizlere en ağır ve aşağılık atakları sergileyenler bugünlere çıkacağımızı düşünmüyorlardı. Ancak HDP klasik ve statükoya batmış bir parti değil, şahsen halkın kendisidir. Onun onur ve değişim iradesidir. Gücünün ve iradesinin berbata kullanılmasına tutum alabilen, seçeneksiz ya da taktiksiz kalmayan gelişkin bir politik akıldır tıpkı vakitte. Muhalefetin başka bölükleri de bu halk hakikatine hürmet göstererek, demokratik beklentilerine karşılık olarak inanç kazanabilir. Hepsinden değerlisi, başta Kürt sorunu gelmek üzere bir dizi kritik demokratikleşme meselesinin tahlili için somut bir program ortaya konulmadan iktidar savında inandırıcı olamazlar.
HDP ve Kürtlere kelam konusu olduğunda birçok olay ve telaffuz birbiriyle irtibatlı. Kobani Davası’nın birinci duruşması devam ederken Deniz Poyraz’ın katledilmesi de böyledir. İktidarın bizlere yaklaşımı net; ‘Bir taraftan hapseder, bir taraftan katlederiz’ diyor. HDP’ye yönelik taarruzlarla birlikte, özel savaş sistemi olarak Kürt düşmanlığı örgütleniyor ve kışkırtılıyor. Deniz Poyraz’ın nasıl insanlık dışı bir nefretle katledildiği herkesçe malum. Batı kentlerindeki Kürt emekçiler ve aileler gerisi gerisine ırkçı, katliamcı hücumlara uğradı. HDP binaları önünde Diyarbakır’dakine emsal provokasyon odakları yaratmaya çalışıyorlar bir taraftan da. 6 milyondan fazla oy almış ve toplumsal tabanını en şiddetli tasfiye operasyonlarına karşın korumuş bir partinin meşruiyetini zedeleme, daima savunma durumuna zorlanıp siyasi hareket kabiliyetini felç etme gayeli yönelimler bunlar. AKP-MHP ittifakı, legal siyasal yollarla alt edemediği HDP ve demokratik halk iradesini faşizm sistemleriyle devre dışı bırakmak ve kendi bekasını teminata almak istiyor. Yani varlığını HDP ve Kürtlerin yokluğuna bağlamış, ayrıca bütün yasal varlık münasebetlerini yitirmiş bir iktidar konumundadır.
HDP ve Kürt düşmanlığında sözünü bulan mevcut iktidar çizgisi ve pratiği, tam bir çıkışsızlık, bunun yanı sıra siyasi kriz üretiyor. Ekonomik buhrandan, derin özgürlük ve adalet meselesine kadar sayısız illet bu yerden besleniyor. HDP’ye atakların ve siyasi tecridin sürdüğü her gün HDP’li olsun-olmasın bütün Türkiye halkları kaybediyor. Bununla birlikte HDP’de yalnızca kendi ismine değil, toplum namına direniyor. Birlikte kazanma, tekçi faşizmi yenme iradesini büyütüyor.
Bugün katliam atakları, Kobani ve kapatma davasında oluşan üç ayaklı tasfiye operasyonu ve kuşatmayla yüz yüzeyiz. Ancak bu, HDP’nin siyaset alanındaki anahtar rolünü, belirleyen gücü ve iradesini kırmak bir yana, daha dinamik hale getirecektir. HDP’ye karşı kesintisiz devam eden ve tarihte eşi gibisi olmayan saldırganlık, haklı ve yasal olanla-olmayan, kaba şiddet ve zulüm uygulayanla, buna maruz kalan ortasındaki ayrım çizgilerini daha da netleştiriyor. Türkiye’de eski ve köhnemiş olan siyasi yapıyla devrimci demokratik yeni ortasındaki çelişki ve geri HDP aykırılığında kendini gösteriyor. Elbette biz devrimci yeninin kazanacağına yürekten inanıyoruz…
Pandemi sistemin doğayı ve insanı tahrip eden yapısının sonucu olarak ortaya çıktı. Bugün baktığımızda ekonomik, toplumsal, siyasal boyutlarıyla pandeminin tahrip edici sonuçlarının da katlandığını görüyoruz, yaşıyoruz. Aslına bakarsanız sistem hasta ancak ölen, ziyan gören, bedel ödeyen toplum ve insan.
Herkes pandemide değişen seviyelerde kayıplar yaşadı lakin cezaevlerinde bu süreç daha özgün ve ağır sonuçlar doğurdu. Esasen genel olarak halkın hak arama, hakkına sahip çıkma yöneliminin önü pandemiyi mazeret ederek kesildi. Cezaevleri ise hak ve imkanların kırıntısını bile süpüren uygulamalara sahne oldu. 1.5 yıldır ailelerimizle maske-mesafe kuralıyla bile açık görüş yapamıyoruz. Avukatlarımızla hala camdan cama görüşüyoruz. Sohbet-spor üzere tanımlanmış haklardan yaralanamıyoruz. Birçok insani talebimiz, mantıklı münasebeti olsun-olmasın pandemi şartları mazeretiyle reddediliyor. Her yerde ve tabi burada da katı bir tecrit hakim. Bilhassa de siyasi tutsakları izole etmenin, uzun ve can bedeli kazanılmış hakları gasp etmenin ismi pandemi oldu. Bayan katilleri, şiddet suçluları, hırsızlar, dolandırıcılar, cinayet işleyenler ‘pandemi tedbirleri’ ismi altında açık cezaevlerine alındı, sonra birden fazla dışarıya salındı. Ancak tek bir siyasi tutsak bu süreçte tahliye edilmedi. Tersine, 2 bin civarında hasta tutsak vefata terk edildi. Bu yüzden çok sık vefat haberi aldık. Sonradan çıkarılan yargı-infaz maddeleriyle da tecrit ve hak gaspı atakları tırmandırıldı.
Öteki yandan virüsün girmediği hapishane kalmadı. Tutsakların temel haklarla her çeşit teması kesildi fakat işçi yoluyla covid-19 yeniden yayılıyor. Yani asıl sıkıntı mahpusları pandemiden sakınmak değil, bu fırsatta inanılmaz hal rejimini hakim ve kalıcı kılmak. Bu nedenle içerde de dışarıda da toplumsal ve siyasal yıkıma dönüştürülen pandemi idaresine karşı daha etkin bir gayret gerekiyor.
HDP’ye yönelik bu kadar alenen yapılan hukuksuzluğun teşhir olmasına karşın ‘Endişe duyuma’ açıklamaları ötesine gitmeyen AB vb. devletlerin hallerini nasıl değerlendiriyorsunuz ve ‘kaygıları’ ne içeriyor?
AB ve Batılı devletlerden bir beklenti içinde olmak esasen gerçek değil. Lakin maalesef yıllar içerisinde AB’ye giriş gündemi üzerinden Türkiye kamuoyunda beklenti ortamı yaratıldı. Bu ortamı hâkim AB devletleri de Türkiye’deki siyasi iktidarda kendi çıkarları lehine dere-tepe kullandı. AB’nin ‘vade dilmiş özgürlük ve refah toplumu’ öyküsü ise artık kimsenin dinlemek istemediği bir martavala dönüştü. Bu durum AB efsanesinin, 2. Dünya Savaşı sonrasında onu var eden minimum demokratik bedellerin erozyona uğramasıyla da ilgili. Kimse ondan Türkiye’ye demokrasi, özgürlük getirmesini zati istemiyor. Ancak kendi kıymetlerine ve kurumlarına bağlı kalmaları elbette beklenir.
En kolayından, kurumsal-organik bağlayıcılığı olan AİHM karalarına sahip çıkmayan, gerisinde durmayan bir AB ve AK (Avrupa Konseyi) gerçeği var ortada. Çoğunlukla Türkiye iktidarına ‘Neden AİHM karalarına uymuyorsun?’ deniyor ama AB devletlerinin siyasi iktidarın bu itaatsizliğini sineye çekme karşılığında ne kadar kirli bir pazarlık ve al-ver çarkı döndürüldüğü son vakit kadar pek konuşulmuyordu. Bu çarkın işleyişi artık birçok boyutuyla ifşa oldu. En bariz örneğini ise göçmen pazarlıkları sırasında görüyoruz. AB, siyasi iktidarın ağır hak ihlallerine, anti demokratik zulüm siyasetlerine sessiz kalıp durumu yönetim etme karşılığında Türkiye’yi mülteci kampına dönüştürme, kimi Batlı tekellere ekonomik pazarda ayrıcalık sağlama üzere ödünler alıyor. Birebir vakitte rüşvet, lobi, art kapı lobi diplomasisi kanallarının açık olduğunu uzun vakitler duyuyoruz, biliyoruz.
Son olarak Avrupa Kurulu Bakanlar Komitesi kararları kamuoyuna yansıdı ancak açıkçası tekrar ‘Bir adım ileri iki adım geri’ klasiğini tekrar edebilirler. Avrupa demokratik kurumları ve kitlesinin basıncıyla periyot devir ve pek sonlu telaffuzlar geliştiriyorlar. Bu da temel olarak Avrupa demokratik kamuoyunun yarattığı bir yansımadır. Bugüne kadar daima çıkar ‘kaygıları’ ağır bastığı için gerçek bir pratik sergilenmedi aslında. Bizim için en doğrusu AB ve Türkiye iktidarını tasa ve pazarlıklarıyla baş başa bırakıp yolumuza bakmaktır.
“Cumhur İttifakı kan kaybediyor”
Bir öteki değinmek istediğim nokta ise hükümet yani AKP-MHP ittifakın (Cumhur İttifakı) kan kaybetmesi. Yapılan seçim anketleri ve toplumsal tablo Cumhur İttifakı’nın tek başına iktidar olamayacağını gösteriyor. Ana muhalefet pozisyonunda olan CHP ve YETERLİ Parti yani Millet İttifakı ise Cumhur İttifak’ını geçmektedir lakin tek başına iktidar olabilmesi biraz sıkıntı gözükmektedir. Hiçbir partinin tek başına iktidar olamayacağını tabir edebiliriz. Bu tablo içerisinde HDP ise yüze %11 ve üzerinde gözükmektedir. Her şeye karşın HDP kilit bir noktada durmaktadır. Yani, tablonun 7 Haziran 2015 seçimlerine işaret ettiğini söyleyebiliriz. Bu noktada, siz tabloyu nasıl değerlendiriyorsunuz ve değerlendirmelerinizden hakikat HDP’nin nasıl bir siyaset izlemesi gerektiğini düşünüyorsunuz? Ya da HDP var olan yönelimini nasıl geliştirmeli
“Cumhur ittifakı bakımından sonun yakınlaştığı daha net söyleyebiliriz.”
Öteden beri yalnızca seçim odaklı siyasi tavır belirlemenin yetmezliklerine vurgu yaptık. Bugün bu belirleme eskisinden daha tayin edici bir yerde duruyor. Antifaşist demokratikleşme programını alanlarda, halkların bağrında var etmek; emek, özgürlük, barış ve bayanların kurtuluşu saflaşmasını sağlamak HDP’nin aktüel politik önceliği ve en değerli farkıdır. Bir müddettir bu taraflı dinamik hareket ve doğrultu geliştirdiği de ortada. HDP’nin siyasi istikrarları yapan ve tekrar kurucu seviyede değiştiren rolü de buradan geliyor. Kapsamlı ve dengeli demokratikleşme programını, onun siyaset ve toplumsal alandaki pratiğini ve bu taraflı birleşik uğraş çizgisini temsil etmesi bakımından, halkımız için üçüncü bir yol ve seçenek sunuyor. Klasik devlet statükosuyla kilitlenmiş iki ittifak dışında bu kilidi açacak değişim gücü, HDP’nin merkezinde durduğu demokrasi ittifakı olacaktır. Bu çizgide kararlı formda ilerlediğimizde 7 Haziran’ı da aşan politik muvaffakiyetler ortaya çıkacaktır.
Umutla, dirençle, dayanışmayla uyanacağımız yeni günlerde buluşmak üzere…”
