Eski TBMM Lideri Hüsamettin Cindoruk, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi ile devletin tek bir bireye teslim edildiğini, ülkede önemli bir rejim krizi ve öngörülebilir, önlenebilir nedenlere bağlı pek çok sorun yaşadığını söyledi. Cindoruk hem ABD hem Rusya’yı birebir anda karşısına almayı beceren Türkiye’nin, artık demokrasi ile yönetilen ülkeler ortasında görülmediğini belirtti. Türkiye’yi dünyada yalnızlaştıran, demokrasi ve hukuk sistemini ortadan kaldıran kararlardan birinin de iş insanı Osman Kavala‘yla ilgili olduğunu söyleyen Cindoruk, “Osman Kavala’yı rehin almışsınız. Esir üzere düşmüş ortanıza. İçeride bir esir tutmak lakin bir diktatöre yakışır ya da bir otoriter yönetime. Avrupa Kurulu de bizi bekleme odasına aldı. Hoş bir şey mi!” dedi.
Tıpkı vakitte hukukçu olan eski TBMM Lideri Hüsamettin Cindoruk, ANKA Haber Ajansı’na konuştu. Cindoruk, Türkiye’nin temel tüm kurumlarını ortadan kaldıran, devleti tek bir bireye teslim eden Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin tutmadığını ve bugün ülkede çok önemli bir rejim ezası yaşandığını söyledi. Bu sistem tutmadığı için de bugün hem iktidar hem de muhalefet partilerinin tamamının anayasa değişikliği hazırlığında olduğuna dikkati çeken Cindoruk, sistemdeki en değerli badirelerden birinin bütçede kendini gösterdiğini lisana getirdi. Cindoruk, satır başlarıyla şunları söyledi:
“Kılıçdaroğlu hükümran hale geldi, çok hoş şeyler söyledi”
“Atanmışlar, geldiler Meclis’te, seçilmiş olanlara karşı bir bütçe konuşması yaptı; lakin dikkat ederseniz telaffuzlar havada kaldı. Zira seçilmiş, halkın temsilcisi olanlar sorularıyla konuşmalarıyla, parti geçmişleriyle öne çıkıyorlar ve Meclis’teki tartışmaların karşılığı olan bir Cumhurbaşkanı Yardımcısı yok. Amerika’da da cumhurbaşkanı (devlet başkanı) yardımcısı var, Madam Harris. Lakin onu halkı seçmiş, Biden ile bir arada seçilmiş. Ardında irade-i ulusala var. Bizdekinde hiçbir şey yok. Bizim Cumhurbaşkanı Yardımcısı’nı tayin etmişler, getirmişler; bir bürokrat. Ve doğal söyledikleri şeylerin birçoklarında da ne söylediğini de tam bilemiyor. Zira aidiyeti yok. Bir siyasi partiden gelmişliği, siyasi geçmişi yok. Siyasette yoğurulmuş, bilgilenmiş, yaşamış gözükmüyor. Ve en son Sayın Kılıçdaroğlu’yla münakaşasını dinledim. Çok zayıf kaldı. Kılıçdaroğlu, hükümran hale geldi ve çok hoş şeyler söyledi.
“Rejim bir şahsa teslim edildi, onun için de patlak verdi”
Ben, parlamenter rejim demiyorum, parlamento devleti diyorum. Anlı ulu TBMM devletini bir bireye teslim etmişler, onun için de patlak verdi. Ben Meclis Lideri da oldum. Meclis, bütçeyi çok önemli müzakere eder. Bir arenadır. Parlamento, hükümeti birebir vakitte bütçeyle denetler.
Bütçe eleştirisi: Cumhurbaşkanı bu imtiyazı berbata kullanmıştır
Bütçe hakkı, parlamenter rejimin temelidir. Asırlar öncesi elde ettiği bir imtiyazdır. Cumhurbaşkanı bu imtiyazı berbata kullanmıştır. Nasıl kullanmıştır? Kendisi de gelip müdafaa etmemiştir. Onun bütçesi niteliğini de yitirmiştir. Cumhurbaşkanı Yardımcısı’nın bütçesi olur mu? Olmaz. Pekala bakanlar nerede? Bakanlar, bütçelerini savundular mı? Hayır. Bakanlar kordiplomatiğin yanında, Meclis’in balkonunda oturuyorlar. Bakanlar da bütçelerini savunamadılar, anlatamadılar.
“Milli iradeyi temsil eden 600 kişi havaya ateş etmiştir”
Parlamenter arkadaşlarımız, seçimle gelmiş, ulusal iradeyi temsil eden 600 kişi havaya ateş ettiler. Buna rağmen Cumhurbaşkanı Yardımcısı, kabiliyeti nispetinde, bildikleri nispetinde birtakım yanıtlar verdi. Bu bütçe, tartışılmamış, parlamento tarafından gerçek manada onay almamış bir bütçedir. Bu bütçe, memleketi yönetim etmek için kâfi bir sarf cetveli değildir.
“Bu elbise oturmadı, bu türlü bir elbise yok”
(Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi) Bu elbise oturmadı. Bu türlü bir elbise yok. En çarpıcı misal, kabine. ‘Cumhurbaşkanı Kabinesi’ diyorlar. Cumhurbaşkanı Kabinesi olur mu? Kabine dediğin, parlamentonun seçtiği, onay verdiği, değiştirme kabiliyetini elinde tuttuğu bir seçilmişler meclisidir. Kabine, devleti yöneten icra konseyi, yani başbakanı olan bir bakanlar heyeti. Bu türlü bir bakanlar heyeti var mı? Yok.
“O gevezelik toplantısı olur, oturur kurabiye yerler, çay içerler”
E kabine nasıl toplanıyor? Kabineyi kim seçmiş? Cumhurbaşkanı seçmiş. Cumhurbaşkanı’nın seçtiği 20 kişi bir ortaya geliyorlar. O gevezelik toplantısı olur. Otururlar, konuşurlar, sohbet ederler, kurabiye yerler, çay içerler. O denli deseler anlarım. ‘İstişari bir toplantıydı’ filan. Lakin ‘Kabinenin kararlarını uyguluyoruz’ derlerse işte orada Anayasa’yı ihlal vardır. Anayasa’da kabine var mı? Yok. Bakanlar Heyeti yahut bir öteki isim altında toplantı yok. ‘Bakanları tayin eder’ diyor. O tayin ettiği bakanlar devlet memurundan farksız. Eski tabiriyle atanmışlar. Seçilmişler ve gerilerinde bir ölçü dahi olsa bir irade var mı? Hayır.
“O karaların hepsi gayrimeşrudur, Anayasa’ya aykırıdır”
“Bir devlet düzeneği yok”
Tek adam da yok ortada. Tek adamın da ortaya çıkardığı bir devlet düzeneği yok. Artık düşünün ki devletin en değerli kurumları ortadan kalkmış. Nedir onlar? İşte en başta Devlet Planlama Teşkilatı (DPT) yok. DPT, yatırımların önceliğini, niteliğini, geçerliliğini ve maliyetlerini hesap ediyordu. Pekala bütçeyi ve yatırımları denetleyecek organ var mı? Hayır yok. En son Devlet Denetleme Heyeti’ni da o denli bir hale getirdi ki Sayın Cumhurbaşkanı, aşağı üst dernekleri dahi denetleyecek, ancak devleti denetlemiyor. Sayıştay ne halde? Bizim vaktimizde Sayıştay Meclis’in denetleme, muhasebe organıydı. Zira devletin sarf yerleri, bir muhasebesi, bütçesi var. Bunları kim denetleyecek? Sarfların isabetli olduğunu kim tespit edecek? Sayıştay. Parayı sarf eden hükümet icra organı, onu denetleyen de millet ismine Sayıştay. Meclis ismine Sayıştay. E artık de bunun sonucu şu: Sayıştay’ı devreden çıkardığın vakit Meclis’i devreden çıkarıyorsun. Meclis’i devreden çıkardığın vakit irade-i milliyeyi devreden çıkarıyorsun. Birinci Meclis’in iradesi Kuvayı Milliye’den geliyor. Bugünkü Meclis’in kuvveti de irade-i milliyeden geliyor. Onlar yok ortada. Yani desteği kalmamış. Tek partili periyotta dahi tek partinin hiç olmazsa kendi anayasasından gelen bir meşruiyeti vardı. Burada hiçbir şey yok. Ve bunun farkına vardığı için Cumhurbaşkanı da bir anayasa değişikliği teklif ediyor.
“İktidar küme başkanvekilleri yalnızca polemik yapıyorlar”
Artık ben size sorarım, soruyorum da bütün halkımıza. Bugünkü iktidar partisinin Meclis’te bir aktifliği var mı? Ben dikkat ediyorum, Meclis küme başkanvekilleri yalnızca polemik yapıyorlar. Zira onların Cumhurbaşkanı’yla irtibatı yok ki. Onlar cumhurbaşkanını seçmemişler, cumhurbaşkanı onları seçmemiş. Bütün bileşkeler ortadan kalkmış. Münasebetler, irtibatlar kalkmış. Bir boşluk var Türkiye’de. Devre dışı bırakılan kurumlar o kadar çok ki.
“Hulusi Akar bir kep giyiyor, izci oymağı gibi”
Askeri bakımdan da 2 tane Genelkurmay Lideri var bugün. Biri kasket giyiyor, biri kep giyiyor. Ve sivilleştirmek lazım ulusal savunmayı. Bakın yeni ilan edilen Alman kabinesinde bayan savunma bakanı var. Yani illa bir bayan olsun demiyorum, olabilirliğini gösteriyorum. Türkiye Cumhuriyeti’nde de çok önemli bayan siyasetçiler var. Bir hanımefendi siyasetçiyi Ulusal Savunma Bakanı yaparsanız tahminen o vakit sivrileşme argümanınız gerçeklik kazanır. Artık ben dikkat ediyorum, Hulusi Akar önemli bir adama benziyor. Genelkurmay Başkanlığı yapmış, ben tanımıyorum kendisini. Lakin bir kep giyiyor, izci oymağı üzere. Genelkurmay Lideri’nin gerisinden yürüyor.
“Standartlarınızı kaybediyorsunuz, NATO’da sizi küçümsüyorlar”
Bu sivilleşme değil, yalnızlaşmadır, yanılgıdır. Ne oluyor o vakit? Standartlarınızı kaybediyorsunuz. Hangi standart? Mesela şu anda NATO’daki bağlantılarınızda sizi küçümsüyorlar. Kim Genelkurmay Lideri? İki katlı Genelkurmay olur mu? NATO yönetimi de düşünceye düşüyor ve tenkitte bulunuyor. NATO’dan çıkarsanız istediğinizi yaparsınız. Ancak o istediğinizi yapmanızın da sonucuna katlanırsınız.
“Bugün düşünce patates, domates fiyatlarını aşıyor”
Bugün Türkiye’nin önündeki kahır patates, domates fiyatları değil. Atanamamış çocuklarımız değil. Onların hepsini aşan bir fotoğraf boşluğu, bir rejim buhranıdır. O rejim buhranından nasıl kurtulacağız? Seçim istiyorsunuz. Kimi seçeceksiniz? Yeni bir cumhurbaşkanı mı seçeceksiniz? Yoksa tekrar demokrasiye dönecek, rejimi, parlamenter sistemi oturtacak, ondan sonra mı seçim yapacaksınız? Önceliğiniz nedir? Partiler evvela bunda mutabakatlı. Anayasa değişikliği yapılmalı sonra seçime gidilmeli mi? Yoksa bir öbür şey mi? Bir formül bulunmalı. İçinde bulunduğumuz buhrandan tek seçimle çıkamazsınız. Yine bir cumhurbaşkanı seçeceksiniz, muhalefet partisinden bir cumhurbaşkanı gelirse ne yapacak? Çok vakit kaybediliyor.
“Avrupa Kurulu Türkiye’yi bekleme odasına aldı”
Türkiye’nin vakit kaybetmeye tahammülü yok. Bakın size iki örnek vereyim. Türkiye’yi ABD’de yapılacak olan demokrasi toplantısına çağırmadılar. Yani, bizi demokrasi içinde yönetim ediliyor saymıyorlar. Daha acısı var. Benim de içinde bulunduğum, kurucusu olduğumuz Avrupa Kurulu, Türkiye’yi bekleme odasına aldı, yaptırım uygulayacak.
“Osman Kavala’yı tutmuş rehin almışsınız”
Osman Kavala’yı tutmuşunuz, rehin almışsınız. O esir üzere düşmüş ortanıza. Ve onunla ilgili kararlarınızı, yargı kararlarını eleştirmişsiniz. Osman Kavala’yı beraat ettiren mahkeme hakkında Yargıçlar ve Savcılar Konseyi tahkikat yaptı. O gün demokrasi ve hukuk sistemi bitmiştir. Bir mahkeme kararına karşı itiraz lakin bir diğer mahkemeye, bir üst mahkemeye yapılır. Yargıçlar Savcılar Şurası ne yaptı? Mahkeme heyetini dağıttı. Ne yaptı, Osman Kavalı’yı içeride tuttu. Ne oldu? İçeride bir esir tutmak fakat bir diktatöre yakışır ya da bir otoriter yönetime. Avrupa Kurulu de bizi bekleme odasına aldı. Hoş bir şey mi? Diyor ki bize ‘Şu tarihe kadar çıkar’. Rahip üzere çıkaracaklar. Türkiye bunları tartıştığı vakit seçim hukukuyla ilgili, seçime mevzu olacak sıkıntılar detay haline gelir. Sorunu o değil Türkiye’nin. Türkiye’nin natürel o problemleri de kıymetli. Vatandaşın, esnafın, kasabın, bakkalın hepsini vaktiyle de sıkı takip ettiğimiz için biliyorum.
“Bu sistem yürümez, muhalefet bir ortaya gelip önceliklerini belirlemeli”
Bunlar kıymetli şeyler. Lakin öncelik hangisi? Öncelik bence rejim. Türkiye rejim buhranında. Kimse ismini hakikat dürüst koymuyor. Ben bunu söylüyorum. Uzun yıllar siyasetin içinde bulunmuş, Meclis Başkanlığı yapmış bir kardeşleri, ağabeyleri üzere söylüyorum muhalefet partilerine. Yeterli bir öncelik tespit etsinler, bir ortaya gelsinler. Bu sistem yürümez.
“Hem ABD’yle karşı karşıya geldik hem Rusya’yla, büyük marifet”
Sistem yürümediği için Türkiye ne hale geldi bugün biliyor musun? Temassız ülke üzere oldu. Müttefiklerimiz bizi müttefik kabul etmiyor. Nasıl becerdiysek becerdik hem Amerika’yla karşı karşıya geldik hem Rusya’yla. Olacak şey mi bu? Büyük bir beceri.
“20 seneyi boşa harcamıştır Türkiye”
Öngörülebilir kusurlar birbirini takip etti. Öngörülebilir kusurlardan en mühimi mültecilerdir. Türkiye’de 5 milyon mülteci var. Bunun bu türlü olabileceğini görmemek mümkün müydü? Güzel bir yönetimde, düzgün bir kontrol yapılan bir yönetimde bu görülmez miydi? Bir kişinin aklıyla, kavgasıyla, kararıyla bugün Türkiye 5 milyon mülteci besliyor. Yani Türkiye’nin nüfusu 85 milyon, 5 milyon da manevi evladımız var. 90 milyon adam yaşıyor Anadolu’da. Bu türlü bir şey olabilir mi? Ve bu sonuçtan Türkiye’nin ziyanı ne? İşte ulusal gelir hesapları ortada. Ulusal gelir düşmüş. Ben ekonomik sıkıntılarda hesaplamalara itimat ediyorum. Natürel hakikat hesaplardır. Devletin yönetimi yanlış hesaplarsa muhalefet düzeltir. Bilimseldir hadise. Yanlışsız sonuç ortaya çıkar. 20 seneyi boşa harcamıştır Türkiye. Sav ediyorum.
“TÜİK kapısını kapatabilir fakat o kapının gerisinde olan biteni bütün dünya biliyor”
20 sene önceki ulusal gelir hesaplarıyla bugünkü hesaplara bakınca ulusal gelirin düştüğünü görüyorsunuz. Türkiye nasıl kalkınmış? Bir tayyare meydanı yapmakla, bölünmüş yol yapmakla, memleketin rastgele bir bölgesinde bir tiyatro binası, opera binası açmakla Türkiye’nin kalkınması ispat edilemez ki. Sayıları var. İstatistik Kurumu’nun kapısını kapatabilirler lakin o kapısının gerisinde olan bitenleri bütün dünya biliyor.
“Devletimizin sırları bir öteki ülkenin eline geçmiştir”
