Fehmi Koru*
Sonunda iş geldi, muhafazakarların telaşına dayandı. AK Parti’nin MHP ile iştirakiyle yürüyen iktidarı sona erer ve sandıktan CHP’nin de içerisinde yer aldığı karşı ittifakın iktidarı çıkarsa, 20 yıl boyunca elde edilen kazanımlar kaybedilebilirmiş…
Önemli önemli konuşulan mevzu bu.
Bir hocaefendi bu argümanlara sahip çıkıp etrafına ‘‘Sakın ha!’’ ikazında bulunmuş…
Dostlarla birlikteyken seçimler arefesinde din vazifelilerinin telaşları büyütmek üzere daha fazla görünür hale gelebileceğini ileri süren de çıktı.
Aman Allahım…
Türkiye demokrasi gayretiyle tanınan bir ülke. Bizdeki kadar askeri müdahalelere muhatap edilmiş, fakat hepsinden sonra demokrasi seyahatine devam etmiş pek az ülke vardır. Geçmişte yaşananlar geleceğimizin de teminatıdır. Bugün ‘kazanım’ diye kelamı edilenler uzun yıllar içerisinden süzülüp gelen bir uğraşın eseridir.
Partiler -bu ortada AK Parti de- o uğraş içerisinde birer aracıdır.
Elde edilmiş kazanımların kimileri son birkaç yıl içerisinde ya amacından saptırıldı ya da işlemez hale getirildi; onları yine rotasına oturtma çabası durdu mu? Hayır durmadı. Muhafazakarların ‘endişesi’ olarak sunulan mevzuyu, o gayretin bir modülü haline gelmiş bir ittifakın oylarının iktidar değişikliğine yol açabileceğinin artık yeterlice görülmeye başladığı bir siyasi yerde tartışıyoruz.
Şu anda, kazanımların iktidar değişikliğinde elden çıkması bir yana, AK Parti’nin birinci iktidar periyodunda elde edilmiş olan kimi pahaların tekrar kazanılması için bir çaba veriliyor.
DEVA Partisi ve Gelecek Partisi neden kuruldu sanıyorsunuz? Bu iki partide kurucu olarak yer alanlar ile hala kenardan gelişmeleri izleyen öbürleri, o birinci devirde AK Parti’de kıymetli mevkilerdeydiler ve o periyoda ilişkin kazanımların elde edilmesi için verilen çabayı onlar yürütüyordu.
Kritik bütün dönemeçlerde o insanların dokunuşları hayati değer taşıyordu.
Örnek mi?
En değerli dönemeçlerden biri olan 2007 yılındaki cumhurbaşkanlığı seçimine bakabiliriz.
Anayasa Mahkemesi’ne götürülen ve oradan da onay alan 364 olayı… e-muhtıra… Medyanın AK Parti dışından -veya içeriden olacaksa kendilerinin belirlediği- birinin Çankaya’ya çıkması için yürüttüğü saldırgan kampanyalar…
Sonunda ne oldu? Seçim tarihi erkene çekildi ve halkın büyük dayanağı geriye alındı…
Referanduma gidildi ve cumhurbaşkanını halkın seçmesi adabı getirildi…
Buna karşın telkinle ve medya kullanılarak aday belirlenecekti ki, parti içinden gelen direniş sayesinde Abdullah Gül Çankaya’ya çıkabildi.
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül değil de telkinle ve medya kullanılarak belirlenmiş biri olsaydı, sonrasında, bugün birilerinin ‘‘Acaba kaybedilir mi?’’ kaygısına kapıldığı anlaşılan kazanımlar meydana gelebilir miydi?
Kemal Kılıçdaroğlu’nun, partisindeki muhalefete karşın, ‘başörtüsü’ konusunda olumlu bir anlayışa gelmesini sağlayan, Abdullah Gül’ün cumhurbaşkanlığında sergilediği adil idare stili olmasın?
Örnek isteyenlere, o devirde yaşananlar ve onların sonrasındaki gelişmelerde oynadığı belirleyici rol örnek olarak bence kafidir.
Farklı bir ismi cumhurbaşkanı adayı olarak sunma hazırlığına, Abdullah Gül’ün ‘‘Bunu yapamazsınız’’ çıkışı ile Bülent Arınç’ın ‘‘Öyle bir yola gidilirse ben de adayım’’ demeleri mahzur oldu.
Gül de Arınç da bugün AK Parti dışında…
O devirde verilen bir demokrasi çabasıydı ve sadece Tayyip Erdoğan’a cumhurbaşkanı olma yolunu açmakla kalmadı, o vakte kadar daima yanlıştan yana davranan muhalefet cephesini de tutum değişikliğine zorladı.
Kazanımlarsa, onların da birden fazla, 2007 ile 2014 ortasının eseridir.
2014 sonrasında AK Parti tarihinin öncesinden farklı sayfalarına şahit olundu.
Uğursuz bir darbe teşebbüsü ve onun akabinde başlatılan geniş cepheci gayret, elde edilen kazanımlardan kimilerini fonksiyonsuz bırakmaya yol açtı.
İktidar cephesi sarsıntı geçiriyorsa son yedi-sekiz yılda yürütülen siyasetler yüzündendir.
Geçmişte AK Parti’ye omuz vermiş pek çok insan, süreç içerisinde demokrasi çizgisine gelmelerine sebep oldukları öbür eğilimden siyasilerle birlikte, demokrasi gayretinde yeni bir sayfa açmaya çalışıyorlar.
Kazanımları kaybetmek bir yana kaybedilen kazanımları tekrar kazanmak üzere…
Telaşa mahal yok.
İktidarlar gelir, iktidarlar gider…
Demokrasi bu türlü bir şey esasen.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.
