Fehmi Koru*
Güne kırmızı ete yüzde 10 artırım geldiği haberiyle başlıyoruz.
Ete artırım toplumun kaçta kaçını gerçekte ilgilendiriyor olabilir?
İnsanların 1 TL daha ucuz diye Halk Ekmek bayileri önünde kuyruğa girdiği, marketlerin daha evvelce çöpe attığı bayat eserleri fiyat düşürerek satmaya devam ettiği bir ülke burası…
Kelamın kısası, etin kiloyla değil gramla alınıp satıldığı bir ülkede, mala yüzde 10 artırım yapılması fazla bir mana taşımıyor.
Ucuz et sağlama misyonunun sahibi ‘Et ve Süt Kurumu’nun önünde görmeye alışık olduğumuz kuyrukların ortadan kalkması da bu durumu göstermiyor mu?
Kamuoyu yoklamalarına nazaran, toplumu oluşturan insanların sadece %24 kadarı elektrik faturalarını problemsiz ödeyebiliyor; geri kalanın bir kısmı (%19) ‘‘Ödeyemiyorum’’ derken, geri kalan %57 zorlanarak ödeyebildiğini söylüyor.
İlgili kurum kuralları uygulamaya kalkarsa her beş konuttan birinin sakinleri elektriği kesilmiş halde karanlıkta oturuyor olacak.
Daha ötesini kurcalamaya gerek yok herhalde.
Ekonomik kahırların had safhaya vardığı bir ülkeyiz.
Bu durumun siyaset alanını etkilememesi düşünülemez.
Gerçekten, ekonomik düşüncelere toplum katmanları tarafından verilen reaksiyonların yansıdığı araştırmalar, yaşananlardan sorumlu tutulan iktidar cephesinin tabanında kendini muhakkak eden çözülmeye işaret ediyor.
AK Parti, 20 yıllık iktidarında birinci sefer, başlangıç noktası olan 3 Kasım 2002 seçiminde aldığı oyun gerisine düştü; süratli çözülme devam ediyor.
MHP ise, tek başına girmesi halinde seçimde yüzde 10 barajını aşamayacak durumda; Meclis’e sunulan yasa teklifinde sadece onun için konulmuş olduğu hissi alınan bir unsurla baraj yüzde 7’ye düşürülüyor.
İndirilen baraj oranı bile MHP için riskli.
Bütün göstergeler birinci seçimde iktidar değişikliğinin gerçekleşeceğine işaret ediyor.
Yalnız tekrar de anlaşılması güç bir gerçek kendini aşikâr ediyor: İktidar cephesini oluşturan iki partinin oyları azalıyor; buna karşılık onlardan kopanların hepsi muhalefet cephesine seçmen yazılmıyor.
AK Parti’den kopmayı düşünen değerli sayıda bir seçmen kitlesi kamuoyu araştırmalarında ‘kararsız’ diye belirlenen kümede kalmayı sürdürüyor.
Üstte kaba çizgileriyle çizdiğim fukaralaşmaya sebep olan ekonomik problemler tablosuna karşın oluyor bu. Beşerler tablodan kimi suçlayacaklarını biliyor ve sorumlu tuttukları partilerden uzaklaşıyorlar; lakin siyaset sahnesinde yer alan muhalefet partilerinden birine gerçek yol almakta da o kadar istekli görünmüyorlar.
Muhalefet cephesinin ana gövdesini teşkil eden CHP’nin oylarında kelamı edilmeye paha bir artış şimdi fark edilmiyor. YETERLİ Parti’nin gördüğü ilgi bir orta hızlanır üzereydi, son birkaç ay içerisinde orada da geri çekilme kendini belirli etmeye başladı. İktidar cephesi kalemleri ve yorumcularının ‘‘Küçük parti’’ diye yaftaladığı Saadet, DEVA ve Gelecek partilerinden de beklenen tipten büyük bir patlama sesi gelmiyor.
HDP seçmeni yerli yerinde duruyor, fakat öbürleri şimdilerde kendilerini cazibe odağı haline getirebilmiş değiller.
Altı muhalefet partisinin birlikteliğinin sağlaması gereken sinerji şimdi kıymetli bir seçmen kitlesini etkileyemedi.
Elbette seçime az kala ‘kararsız seçmen’ de ‘kararlı’ hale gelecektir. Fakat, onların şu sırada neden ‘kararsız’ kalmaya devam ettiğinin de irdelenmesi gerekir.
Birinci sebep, iktidarın yanlış siyasetlerinin eseri ıstırapların üstesinden muhalefetin bugünlerde verdiği tablonun gelebileceği konusunda tereddüt yaşanması olabilir mi? Denenmemişler ile AK Parti takımı içerisindeyken denenmişlerden oluşan ve bu halleriyle ülke idaresine geldiklerinde üzerlerine düşecek enkaz kaldırma ve istikrarları tekrar kurma misyonlarını yerine getirebilecekleri inancını vermeyen bir durum mu kelam konusu?
İtimat sorunu var. Hiç değilse bana o denli geliyor.
Yapılması gereken, o sorunu ortadan kaldırmaya yarayacak bir çıkışı gerçekleştirmek olabilir.
Muhalefet cephesini oluşturan altı partinin başkanlarının son toplantısı sonrasında, onları bir ortada gösteren masada bir eksikliğin kendini muhakkak ettiğini yazmıştım. Bununla bilhassa bir ismi kast ettiğimi ileri sürenler oldu.
O tabloda eksik olan, topluma ‘‘Tamam artık oldu’’ hissini verecek güçte bir cumhurbaşkanı adayının varlığıydı.
‘Herhangi biri’ olmayan bir isim…
Altı önderin üzerinde uzlaşacakları ve topluma kuvvetli bir bildiri yerine geçecek biri…
Onlar ve partilerinin idare takımları masadakilerden birinin pekala ‘o kişi’ olabileceğini düşünüyor olabilir. Ben o fikirde değilim.
Toplumun hiç değilse yarısının ‘‘İşte artık oldu’’ diyebileceği kişi masada yerini alana ve kararlılığıyla ülkeyi daima birlikte kısa müddette hak ettiği yere eriştirebileceklerini düşündürene kadar eksiklik hissedilmeye devam edecek ve muhtemelen her geçen gün biraz daha yoksullaşan ‘kararsızlar’ da arayışlarını sürdürecek…
Husus görüşülürken bazen ‘‘Daha seçime çok var’’ itirazı geliyor.
Hakikaten o denli mi?
Şimdikine emsal bir ülke ortamını mevcut iktidarın 2023 Haziran ayına kadar sürdürmesi mümkün mü?
Baskın seçime hazırlıksız yakalanmak da var.
Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır*
