Fehmi Koru*
Sabah beş-altı gazetenin haberlerini ve çabucak bütün müelliflerinin gündeme ait yazılarını internet sitelerinden okuduktan sonra bu yazı için bilgisayar başına oturduğumda, başımı iki elim ortasına alıp dakikalar boyunca düşünmeye daldım.
Nasıl bir ülke olduk biz? Dünya nerede biz neredeyiz?
Biraz sonra birebir tipten bir okumayı dünyanın dört bir köşesinde çıkan gazeteleri üzerinden yapacağım ve ister doğudan ister batıdan olsun, medyaya yansıyan haberleriyle pek çok ülkenin gündeminden ne kadar ayrıştığımızı bir sefer daha fark edeceğim.
Her ülkenin problemleri var, lakin bizim meselelerimiz hepsinden öteki.
Demokratik yahut şeyhlikle yönetilen birbirine benzemez pek çok ülkede idareler, varlık sebeplerinin halklarını keyifli kılmaktan geçtiğini bilerek davrandıklarını belirli etmekteler.
Halklardan çekiniliyor, hesaba çekilmeden evvel kendilerini hesaba çekiyor yönetimler…
Dünya değişiyor ve pek çok ülke değişime ayak uydurma sıkıntısında.
Bin yıllık kabuller yıkılıyor, yerlerini -bugünü de değil- yarını düşünerek kabul edilmiş yenileri alıyor.
Tahakkümden uzak bir siyaset anlayışının pek çok yerde oluşmaya başladığını gözlemlemek mümkün.
Bu süreç pek çok yerde bir taban dalga olarak geliştiği için değişimin dışında kalanlar bu durumu ıskayabiliyorlar.
Tahliller uzlaşarak bulunmaya çalışılıyor.
İlim için, bilgi sahibi olmak için, ferdî ve toplumsal kalkınmaya katkıda bulunmak için bir yerden başkasına gitmenin gerekmediği bir periyoda girildi; görüş açıklamak, hassasiyetlerini paylaşmak için diğerlerinin himayesine, aracılığına muhtaçlık yok, herkes muharrir, herkes yorumcu olabiliyor. Bir üç ayak, bir cep telefonu kamerası ile konutlara, işyerlerine imajlı olarak ulaşılabiliyor.
Bilenlerle bilmeyenlerin, akıllılarla akılsızların birbirinden çok daha çarçabuk ayrıştığı bir dünya tablosuyla karşı karşıyayız.
Görüş sahibi olanlar, görüşleri ne kadar alışılmamış olsa bile, bulundukları coğrafyalarda prestij görüyorlar. Para eden en kıymetli meta özgün görüş.
Akıllılar yalnız vatandaşı oldukları ülkeyi değil, ayaklarının değmediği coğrafyaları bile görüşleriyle etkileyebiliyorlar.
Kuruldukları devirlerde ve sonrasında işe yaramış kurumların birçok misyonlarını tamamlamış manzaralarıyla emekliye çıkarılacakları günü bekliyor, bunun için akıllıların yeni kurumlara yol açması bekleniyor.
Pandemi insanların en temel meselelerinin kozmik çapta ortak olduğunu hatırlattı, konutlara kapanılan aylarda tahlillerin de yeniden ortak gayretlerle bulunabileceği görüldü. Bu gelişmeye direnen, eski alışkanlıklarıyla davrananların ziyanı kendilerine dokunuyor.
Tarihin akışı hızlandı, evvelce yıllar, daha evvelce yüzyıllar sürmüş gelişmeler ışık süratiyle kapılara dayanıyor günümüzde; yerinde sabit kalmaya çalışanların akıbeti tarihin dışına itilmek oluyor.
Başım iki elim ortasındayken düşündüklerim bunlar.
Ülkemiz, bize benzeyen diğer ülkeler, burada ve oralarda yaşayan beşerler, etraflarında meydana gelmekte olan esaslı değişimlerin farkında olmadıkları imajını veriyor, tesirli kişi ve çevreler ortasından değişim çarkını durdurabileceklerini sananlar çıkabiliyor.
Beyhude gayretleri kapıya ağır faturalar dayayabilir.
Kayıp her gün bundan sonraki yıllar ve çağların kaybolmasına sebep olabilir.
Fikirlerimin burasında başımı ortalarında tuttuğum ellerimden kurtardım ve uyanıkken düşündüğümü sandığım dakikalarda kabus gördüğümü anladım.
Mazur görülmeyi temenni ediyorum.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
