Fehmi Koru*
Bu yılın başlarında piyasa bedeli 3 trilyon doları aşmasıyla dünyanın en güçlü şirketi olarak anılmaya hak kazanan Apple’ın yeni eserlerini tanıtma günüydü dün. Haftalardır duyurusu yapılan tanıtım programına saatler öncesinden online katılanların sayısı 150 bin şahsa ulaşmıştı. Tanıtım toplantısı başladı, yenilikler tanıtıldı, meraklı Amerikalılar eserlerin fiyatlarının geçen yıldan milim artış göstermediğini fark edip rahatladılar.
Tanıtımın yapıldığı gün, şirketin Türkiye şubesi, mağazalarında satılan eserlerin fiyatlarına %20 artırım yapıldığını açıkladı.
Esasen keselerimize nazaran kıymetli olan Apple ürünleri geniş kitleler için daha fazla el yakar hale geldi.
Bir gece evvel bir alışveriş merkezinde Apple mağazasına uğramış, bizler için dokunulmazlık kazanmış eserlerin ABD’deki fiyatlarından pek farklı olmadığını keşfetmiş ve dün de bu tespitimi burada yazmıştım.
Apple böylece Türkiye’deki ‘yanlışını’ düzeltmiş oldu. Artık Türkler için daha değerli oldu iPhone, iPad, iMac üzere ürünler…
Dün akşam Flash-TV’deki haftalık ‘Şura’ programımızda, artırım haberi duyurulurken, program konukları latifeyle karışık gelişmeyi “Ürünleri Türkiye’de ABD ile tıpkı fiyata” tespitini içeren yazımla irtibatladılar.
Ben de buradan duyurayım: Olan bitenin benimle hiçbir alakası yok…
Her şey ülkemizin iktisadıyla ilişkili…
TL’nin bedeli yabancı paralar karşısında düşmeye devam ettikçe teknolojik araç ve gereçlere bizlerin erişmemizin sıkıntı -hatta imkansız- hale gelmesi kaçınılmaz.
Yeni yetişen çocuklar ve gençler için bu büyük bir kayıp.
Çoğumuz haklı olarak her şeyden evvel mutfaklarımızda gerekli besin hususlarının fiyatlarıyla ve bulunup bulunmadıklarıyla ilgiliyiz.
“Ekmek kaç lira oldu?” sorusu insanları yarı fiyatına ekmek alabildikleri Halk Ekmek büfeleri önünde kar-kış olmasına aldırmaksızın kuyruklar oluşturmaya sevk ediyor.
Yozgat’ta galiba, “Burada et daha ucuz” haberi kulaklarına eriştiği için olacak, Et ve Süt Kurumu mağazası önünde derhal kuyruk oluşmuş…
Kasaplara uğrayanlar etlere uzaktan bakıp ayrılıyor, gözlerimle gördüğüm için bunu biliyorum.
Bir yanda ucuz ekmek kuyruğu, başka yanda kıymetli olmayan et kuyruğu, bunlara ek olarak marketlerde ayçiçek yağı rafları önünde itişip duran insanlar…
Ayçiçek yağının fiyatı saatten saate değiştiği için bir an evvel alabilmek gayesiyle hengame çıktığı da oluyor, markete uğrayıp bir müddet sonra arandığında bulunmayacağı fikriyle bir teneke yahut şişe yağla yetinmeyenler de çıkıyor…
Ağzı olan yüksek fiyatlar yüzünden marketleri, fırınları, manavları suçluyor; orada da durmayıp vatandaşları suçlayanlar da var.
Ne yapsın marketçiler, manavlar, fırıncılar?
Vatandaşlar ne yapsın?
Enflasyonun resmi açıklamayla yüzde 50’nin (%54.44) üstünde olduğu ülkemizde, enflasyon hesabında temel alınan mal ve eserlerin fiyatları artıyor demektir. Yani hayat değerli hale geliyor. Enflasyon da o demek aslında.
Ocak ayı enflasyonu yüksek çıktı, Şubat daha da yüksekti, bu ayın enflasyonu ikisini de sollayacak…
Bunu bilmek için kahin olmak yahut bu türlü olacağını söylemek için de hain olmak gerekmiyor.
Hayatı değerli hale getiren sebepleri ortadan kaldırmakla misyonlu olanların -iktidar kadrolarının- gerçekleri görüp ona nazaran önlemler almaları beklenir.
Diğer ülkelerde de hayat dünden daha kıymetli; lakin pek çok ülkede iktidarlar vatandaşlarının rahatlarını bozmayacak, onları alışkanlıklarını terk etmeye zorlamayacak önlemler almakta yarışıyorlar.
Maaşlara artırım yapılıyor, işsizler için yeni iş alanları açılıyor. Oralarda enflasyonun bir sebebi de alınan bu yoldaki tedbirler…
Korona günlerinde ülkesinde yaşayan vergi mükellefi herkese -vatandaş olsun, olmasın- gelir kaynakları kurumuş yahut gelirleri azalmış olabilir fikriyle birkaç maaş desteği yapan ülkeler var.
Taban fiyata yüzde 50 artırım bizde de yapıldı.
Artırım yapıldı, birebir gün elektrik ve doğalgaz faturalarıyla verilen artırım geri alındı.
Artık de üç kuruş daha ucuz diye besin gereksinimleri için kuyruklara katılan vatandaşlara güzel gözle bakılmıyor.
“CHP yapıyor bunları” açıklaması siyasalların ağzından düşmüyor.
En son seçimde bile iktidar cephesi her iki şahıstan birinin oyunu alabilmişti; Cumhurbaşkanı seçiminde iktidarın adayı ‘yüzde 50+1’ şartını kolaylıkla gerçekleştirerek birinci tıpta seçilmeyi başarmıştı.
Muhalefet iki yılda iktidarı zorlayacak taban mı kazanmış oluyor?
Olan buysa, yani muhalefet seçmenin ilgisini daha fazla çeker hale geldiyse, bu gelişmeye uygun adımlar atılması, iktidar değişimini en kısa müddette gerçekleştirmeyi sağlayacak yol olarak seçim tarihini erkene almak gerekmez mi?
“Demokrasilerde deva tükenmez” vecizesini siyaset literatürüne kazandıran Süleyman Demirel günlerinden bu yana bugünküne misal ortamlarda deva daima seçim olmuştur.
Hayat pahalılığı yüzünden bir jenerasyonu daha kaybetmeye bu ülkenin tahammül ve takati yok.
Ekmek, et, ayçiçek yağı kuyruklarında yaşlı beşerler zahmet çekiyor, erişilmez fiyatlara ulaşan teknolojik eserlerden ise birçok okuma çağındaki gençler yararlanamıyor.
Gencini yaşlısını zorlayan hayat kaideleri kimin yapıtı, devayı kim/ler bulacak?
Siyaset sıkıntılara tahlil bulma mesleğidir, siyasetçiler deva üretmek yerine sorun üretmeye başlamışlarsa devayı sistem bulup gösterir.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden alınmıştır.
