HaberTürk gazetesi muharriri Nihal Bengisu Karaca, “Cumhur İttifakı’nın değilse de, Erdoğan’ın hem kendi partisini hem muhalefeti anayasa tartışmaya yönlendirmesi bu kere hakikaten bir ‘gündem değiştirme’ gayreti olmayabilir.” değerlendirmesini yaptı. Karaca, “Dün ‘memleket masası’ önerisi sunulduğunda elinin karşıtıyla iten bir Cumhur İttifakı vardı. Bugün tehdit hissettiği için teklifte bulunan bir iktidar partisi var ve bu, muhalefet bloku ismine bir muvaffakiyet.” fikrini lisana getirdi.
Karaca yazısında, “Muhalefet etraflarında bu davetin bir uzlaşı ve ölçülü geçiş gereksiniminin farkındalığı manasına gelme ihtimaline dair derli toplu birkaç kelamı yalnızca Birgün Gazetesi müellifi Ozan Gündoğdu’dan Halk TV’deki bir yayında duyduğumu da belirtmeliyim. Genelde herkes bunun bir cambaza bak siyaset kurnazlığı olduğunda hemfikir.” sözünü kullandı.
Karaca şunları kaydetti:
“Biz fazla yetkili cumhurbaşkanı ısrarından vazgeçelim, siz parlementer sistem demeyin, ortada buluşalım” teklifi, özünde diğer korkulara karşılık arayan bir pazarlık masası kurma daveti olabilir. Şayet öyleyse, bu davetin yeni anayasa ile ilgisi yok demektir, mümkün iktidar profili değişimindeki en uygun ölçülü geçiş, en inançlı çıkış ne ise onun konuşulmasına davettir bu. Ne olmuş? Esasen kazanıyoruz, tadımızı kaçırma, Erdoğan’ı cezalandırma hakkımız engellenemez diyenler burada ortamızdan ayrılsın.
Zira bir kişinin cezalandırılması üzerine şurası intikam fantezilerinden demokrasi ve adalet çıktığı görülmemiştir. Bu hisleri yasallaştırıp, kendinizi gaza getirirseniz kağıt üzerinde durduğu üzere durmayacağını da görürsünüz ancak iş işten geçmiş olur. Memlekete hayrı dokunmaz bu motivasyonun. Zira o ihtimalde biliyoruz ki, adamın ve sevenlerinin eli armut toplamayacak.
Ez cümle, muhalefet bu teklifin reddedilmesi durumunda iktidarın alet kutusundan artık bahsetmek istemediğimiz fakat genel seçim şartlarını/sonuçlarını değiştirmesi olası öteki araçlar çıkıp çıkmayacağını ne kadar sorguluyor, hatta sorguluyor mu emin değilim.
Biraz daha açalım haydi. Hazır yürek yedik, tam olsun.
Bakın elimizde şunlar var:
1) Çok bitkinliğe ve aleyhindeki argümanlara karşın AK Parti’nin ölüsü hala %30 bandında. Bu hiçbir partinin tek başına almayı garanti edemediği bir oran.
2) Ayrıyeten AK Parti dediğimiz yapı bugün bir siyasal parti değil, devlet. Güvenlikten YSK’ya, medyadan, TSK’ya kadar elinde birden fazla aparat bulanan güçlü bir tertipten bahsediyoruz.
3) Kürtlerin hangi ittifaka takviye vereceğinin hala net olmadığı, ne yapacağı şimdi bilinmeyen kararsız muhafazakarların yüzen oylarının hala istikrar kazanmadığı bir ahval ve şeraitteyiz
4) Dün ‘memleket masası’ önerisi sunulduğunda elinin karşıtıyla iten bir Cumhur İttifakı vardı. Bugün tehdit hissettiği için teklifte bulunan bir iktidar partisi var ve bu, muhalefet bloku ismine bir muvaffakiyet.
5) Lakin revizyon davetine ‘yok hükmünde’ muamelesinin yapılması, ismine AK Parti denilen devlet tertibini akılalmaz öteki olasılıklara sarılmaya mı teşvik eder, yoksa muhataplarını masaya oturtmak için daha fazla ve daha makul oranlarda taviz vermeye mi yönlendirir? Birincisiyse makus, ikincisi ise yeterli. Ancak sizce hangisi?
6) Bu ülkede, bu coğrafyada muhalefetin ya da iktidarın yeri hazırlanmamış bir seçim mağlubiyeti alarak kaybetmesi ve ardından yaşanabilecek sert savrulmalar kitlelerin yönetilememesi üzere istenmeyen durumlara neden olabilir, sanki kim ne kadar farkında?
Son bir haftanın en kıymetli sorularının 5 ve 6. unsurlarda lisana getirilen sorular olduğunu düşünüyorum.
Muhalefet, bu davete iki tarafın da tahminen muazzam bir zafer kazanmayacağı ancak iki tarafın da keskin kayıplar vermeyeceği bir reçete kıvamı vermenin yolu üzerinde düşünür mü bilmem ancak düşünmesinde yarar var.
Lakin bunu düşünmek için öncelikle ‘zafer kesin, yarınlar bizim’ havasından çıkmak lazım. Zira biliyoruz ki zafer kesin değil, ben diyeyim 2022’nin sonuna, siz deyin 2023’ün ortasına kadar, daha neler olacak şimdiden kimse kestiremez.”
