HaberTürk gazetesi müellifi Nihal Bengisu Karaca, CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun helalleşme açıklamasını kıymetlendirdi. Karaca, “Kılıçdaroğlu tabanının çok ilerisinde” dedi.
Karaca yazısında, “Zira Kılıçdaroğlu kelamını meblağ da, verdiği güçlü iletinin çektiği çizgide dirayet gösterirse, parti tabanındaki şahinler, ayrılıkçı Kemalistler (evet, onlara bu türlü demek bile mümkün hale gelir bu sayede) partinin yeni çizgisini hesaba katmazlarsa marjinalize olacaklarını anlayarak değişim uğraşı içine girebilirler. Bu durumun da muhafazakar/dindarlara bakan istikameti olsa olsa sevindirici olur. Zira bir dindar, iktidara kim gelirse gelsin kıymetlerine küfredilemeyeceği garantisini olsa olsa memnuniyetle karşılar. İktidarı huzursuz eden de tam olarak bu.” tabirini kullandı.
Karaca şu tabirleri kullandı:
“Huzurun anahtarı olarak yalnızca kendi iktidarının vereceği teminatı gösteren ve kitleleri bu teminata mahkum eden bir yapı, o aparatı kaybetmek istemez. Fakat, bir hellaleşme davetine bu kadar aleni karşı çıkmak da akıl beliritisi değildir. Helalleşmek istiyorum diyen adama “Hayır olamaz palavra söylüyorsun” demek kadar abes bir tavır olamaz. Hele hele adam yalnızca kendi tabanını özeleştiriye davet etti ve yaraları sarmak istiyorum dedi diye, “Sen evvel tezkereye niçin hayır dedin onu anlat, artı 1993’ün Aralık ayında Kardelen Pastanesinde kimle buluştun onun hesabını ver, ya da bir dakika, evvel Havva anamızın yasak elmayı yemeden evvel konuştuğu yılan sizin adamınız mıydı yanıt ver, yok yok en düzgünü sen intihar et ancak intihar etmeden evvel iki rekat da işrah namazı…” diye uzayan imkansızlıklar listesiyle mukabele edilmez. İzlerken utanıyorum.
Helalleşme kavramı tüzel bir sonuç doğuracak değil. Dindar kesim de CHP’nin yoluna kırmızı halılar sermeyecek. Epi topu en fazla biraz daha inançta hissedecek. Emel ontolojik olarak CHP seçmeni olan kemik tabanı dönüştürmek. Onlardaki bitmek tükenmek bilmeyen muhafazakar çoğunluk öfkesini almak ve yerine empati duygusu, his birliği, toplumla senkronize olabilme marifeti koymak. Eh artık olağan bir insan aklıyla da vicdanıyla da kendisine sormak zorundadır: Bu düzgün bir şey mi, makûs bir şey mi? İktidar pragmatik oy hesabını bir yana bırakmaz, temsil ettiği kitleler ismine ve kesin olarak ‘ülke’ ismine, ‘iyi’ olacak bir teşebbüse agresif hallerde karşı çıkmaya devam ederse bugüne kadar temsil ettiği mağduriyetlerin tekrarlanmaması üzere bir sıkıntı taşımadığını deklare etmiş olur, yani aslında meşruiyyet üretme noktasında tükendiğini ilan etmiş olur. Probleme itidalli bakan kazanır, kaybedecekse bile onurlu kaybeder. Hala kaygı eden varsa diye belirtme gereği duydum.”
